Motel Flamingo

First topic message reminder :

Motel dla pracowników barów i lokali w Santa Barbara umieszczony bardziej wgłąb lądu. Z zewnątrz nie wygląda zbyt obiecująco - nie jest on szczytem architektury. Różowy, majtkowy kolor tynku i neonowy napis w tym samym kolorze, który wisi nad frontowymi drzwiami, zdecydowanie nie sprawiają najlepszego wrażenia. Po wejściu do budynku zawitamy od razu w recepcji, która jest niemalże wyjęta z amerykańskich filmów - na ścianie znajdują się malutkie półeczki na klucze, a na barze stoi dzwoneczek, który przywołuje obsługę. By przejść do pokojów, należy wyjść na zewnątrz i przejść wzdłuż budynku. Każdy pokój ma osobne wejście i wyposażony jest w niewielką łazienkę oraz aneks kuchenny.
Głównym elementem wystroju recepcji motelu są różowe neony przedstawiające, a jakże by inaczej, flamingi!

Rita spojrzała na niego podejrzliwie.
- Co? - spytała elokwentnie. - Twoja siostra bzykała się z niemową?
Jak skończyła mówić, to gębę dalej miała otwartą, najwyraźniej trochę nie ogarniając. A więc Jess była lesbą? Kto by pomyślał! Kurcze, szkoda, że nie wiedziała wcześniej, to by podsunęła Evie. Ucieszyłaby się dziewczyna.
- No dokładnie. Tępa rura - wywróciła oczami. - No, ale w ogóle to mam z nią zakład - znów zaczęła się śmiać. - I jeszcze tak ją wkręcę, że to zrobi, o! Bo ona przegrała i ma przebiec po głównej ulicy naszego miasta nago, heheheheh. Potem usiłowała mi wmówić, że ja też mam, ale już ja tak zrobię, żeby ją wyrolować, o.

Skryła głowę pod ramionami, jak poleciała w nią gazeta. Odsunęła ją od siebie i sprawdziła, czy zostało jeszcze coś do spalenia w lufce.
- O kurde, to jakaś epidemia - zauważyła i wetknęła rurkę do ust. Po czym mało się nie zakrztusiła i zapluła, kiedy Pepe zaczął się śmiać. Ona też zaczęła się śmiac, a nawet wyć, obracając się na plecy i łapiąc za brzuch.
Trochę to przyćmiło to, co potem zaczął mówić chłopak.
- No... W sensie, zakład był o strzelanie do butelek... - urwała i spojrzała na niego, odgarniając swoje kłaki z pola widzenia - I ani się waż mówić o arizońskich stereotypach! No i ja wygrałam, więc ona musi to zrobić, o.

Gdy w końcu przestała się śmiać, spojrzała na Pepe i zmarszczyła brwi.
- Co ty tam masz wymalowane? - spytała z rezerwą. - No, spróbowałbyś tylko - zagroziła. - Jestem całkiem dobra w zestrzeliwaniu butelek!
Podniosła się do pionu i bezczelnie poszła zajrzeć do lodówki. Miała nadzieję, że znajdzie tam coś więcej, niż spleśniały ser.

- Ooo, wygląda jak ten z kreskówki! Albo z Bambiego, hm - zastanowiła się. A może to był jeden i ten sam? Chociaż nie, była prawie pewna, że widziała kreskówkę ze skunksem. No nic.
Mruknęła pod nosem, niezbyt zachwycona zawartością lodówki, po czym wybrała piwo.
- No nie, nie mam. Generalnie po tym pożarze nic już nie mam - prychnęła, prostując się i odkręcając butelkę.

Przyssała się do butelki i spojrzała na Pepe z powątpiewaniem.
- A ty co, specjalista od feng szui i innych tych pierdół? Wierzysz w karmę i odrodzenie w szczury? - prychnęła.
Chociaż... Zyskałaby zapewne, gdyby wywiązała się ze swojego zadania, co obiecała Jackiemu. Ale jej nie wyszło za bardzo. Znów się nią rozczaruje, znów szansa na jego przychylne spojrzenie i numerek przejdzie bokiem. Ech.
- Chyba będę szła - obwieściła i znów pociągnęła z butelki.

- Ja tam nie wiem - wzruszyła ramionami. Oczy jej zabłysły, gdy... chyba zaproponował jej towar za darmoszkę? Głupia by była, gdyby nie skorzystała. Uśmiechnęła się szeroko i podeszła bliżej do Pepe. Bardzo blisko. Zakręciła lufką w palcach.
- Jasne, że chcę. A lufkę... Bym sobie pożyczyła - odparła, drugą dłoń podnosząc i gładząc palcami klatę pana rekina. Zatrzepotała niewinnie rzęsami.

Wyszczerzyła zęby.
- Świetnie! - zacisnęła lufkę w dłoni i spojrzała na niego wyczekująco. - To co, machniesz mi działeczkę?
Spytała zaraz potem, gotowa wrócić nawet do miziania mu klaty.

- Nooo... Na dniach - Rita straciła rachubę, ile jej zostało urlopu. Ale jak wszyscy zaczną się pakować, to i ona chyba ogarnie, nie? Najgorzej, że podobno musiała jeszcze iść na komisariat. Ech. Ona umywała ręce od wszelkich morderstw i innych dziwactw. Nawet tych w swoim własnym gnieździe.

/ ze szpitala

Przybył i spakował się. Musiał załatwić jeszcze sprawy dotyczące transportu córki i mógł wracać do domu.

zt

/03.08.13 przed południem

Jonathan siedział na ławce przed motelem i rzucał Sophie patyk. Suczka zapomniała chyba już o stracie swojego ukochanego kurczaka i zadowoliła się zakurzonym badylem. A tak się człowiek stara.
Grzał się w słońcu w swoich okularach przeciwsłonecznych i rozmyślał o tych wakacjach. Tyle się działo, że aż ciężko uwierzyć że to raptem dwa tygodnie.
Sophie zaczęła rozumieć o co chodzi w tym całym aportowaniu.

// 03.08.13 przed południem

Cooper wyszedł ze swojego pokoju hotelowego i miał zamiar ostatni raz przejechać się na komisariat. Wypadało zorientować się, jak mają się sprawy z panna Loveless. W pewnym momencie wpadła na niego Sophie.
- Oj, ty psiaku mały, a gdzie twój pan?
Chwilę potem zauważył Jonathana.
- Co tak samotnie siedzisz? - zagadał.

Patrzył jak Sophie zbilża się do nieuchronnej kolizji z nogami Coopera. Nic nie mógł zrobić tylko obserwować katastrofę. Sophie się sturlała i natychmiast podniosła szukając zadośćuczynienia w drapaniu za uchem.
- Już nie - uśmiechnął się i odsunął na ławce, żeby zrobić miejsce. Rzucił patyk psu.
- I jak? Masz już dość wakacji?

Cooper usiadł obok Jonathana i tez wystawił twarz do słońca. Założył okulary na nos i mruknął:
- No, może trochę - odpowiedział - ale oceanu będzie mi brakować, to pewne. A ty? Już wracasz do Whiskey?

- No za plażą będę tęsknił. Ale pora chyba wracać do roboty. Ciągnie mnie do prosektorium - wyszczerzył się.
- Niedługo. Lola chce się jeszcze nacieszyć byczeniem nad wodą. - popatrzył na Coopera - Ty nie wyglądasz jakbyś się wybierał do wody. Gdzie się wybierasz? - potarmosił Sophie za uchem ale ta bardziej była zainteresowana swoim cieniem. Głupi szczeniak.

- Loli przyda się takie byczenie. Jeszcze chwila a biedna będzie stękać, ze ją stawy bolą - mruknął, przypominając sobie, jak to było z ciążą jego siostry.
- Ja? Ach, na komisariat jadę, dowiedzieć się co w sprawie Lovless.

- Oj nawet mi nie mów. Ja będę głównym odbiorcą tego narzekania. No i będzie marudna bo nie będzie mogła pracować. - westchnął - Niech się leni póki ma ochotę.
Pokiwał głową. On też był ciekawy ostatecznego rozwiązania sprawy hotelu.
- Czyli to jednak Loveless? Ona zabiła Dorothy? - zacisnął usta.

Pokiwał głową.
- Wszystko na to wskazuje - powiedział - a Emma była na miejscu zdarzenia i uciekła przez okno. Przyłapaliśmy Loveless jak groziła jej, ze ją zabije, jeśli ta piśnie słowo o tym co zobaczyła.
Porwał ciemne szkła przysłaniające mu oczy.