Czerwone skały

First topic message reminder :

Czerwone skały to jedne z najciekawszych i najpiękniejszych elementów krajobrazu, jakie można napotkać podczas podróży po Arizonie. Okoliczne tereny są nieco bogatsze w roślinność, która pięknie współgra z niezwykłym kolorem skał.
Asfaltowa droga prowadząca do Old Whiskey, poprowadzona nieopodal skał jest jedną z częściej i chętniej uczęszczanych, właśnie ze względu na jej malowniczość.

Lil się z miejsca nie ruszyła, usiadła tylko na jakiejś skale czy kamieniu i omijała wzrokiem trupy do których miała jeszcze kawałek. Podniosła wzrok gdy dostrzegła Gabi i Tomasza. Uśmiechnęła się nieznacznie do nich, ale widać było, że nie ma humoru. Ciężko się dziwić.

- Ta... - odpowiedział swojej koleżance po fachu, jak to zwykle, bardzo wylewnie. Ruszyli sobie na spacerek w pełnym słońcu. Jak przyjemnie. W końcu natrafili na Liluye oraz jej dwóch martwych kolegów. Tom zignorował Indiankę początkowo i podszedł ostrożnie do zwłok.
Pierwsza jego myśl to było, że to Liluye ich tak urządziła. Eh, oglądał z córką za dużo horrorów.
- Atak zwierzęcia. - skomentował po chwili. Nie było nawet co sprawdzać puls. - Tylko czemu ich nie zeżarła... Broniła się pewnie.
W sumie miał to gdzieś. Zwierzęcia nie będzie sądził. A wampiry nie istniały. Wręczył jeden worek Gabi i zaczął rozkładać drugi.
Spojrzał też na zegarek.

Musiała się zgodzić ze swym kolegą, patrząc na ślady zębów na ciałach. Dlatego kiwnęła głową i przykucnęła przy ciele, by w kieszeniach odnaleźć dokumenty.
- Sprawdź kto to - Rzuciła do Tomaszka i spojrzała na Lil nieprzychylnie - A pani tu skąd? - Zapytała, grzebiąc w kieszeniach. Może i broń znajdzie?

Nie ruszała się, obserwując pracujących Gab i Toma. Który był wampirem tylko udawał, że nie., bo to tajemnica. Ale Lil i Joan wiedziały to na pewno.
A z Gab były przecież po imieniu, ale nieważne.
- Znalazłam ślady krwi i za nimi poszłam, z ciekawości - odpowiedziała.

Schował to co znalazł do fajowego, przezroczystego woreczka. A potem zaczął chować coś większego, bo umarlaka do większego, wcale nie przezroczystego woreczka.
- Myślę, że nie ma tu co więcej roztrząsać. Trzeba walnąć akta i poinformować potencjalną rodzinę. - burknął pod nosem. Potem spojrzał zza ciemnych okularów na Liluye. Rzeczywiście niesie śmierć ta kobieta. Dlatego się do niej nie zbliżał. Tak na wszelki wypadek.

Ciekawe czy Tammy się zbliżała! Gabrielle schowała dokumenty i odebrała foliowe torebki od Toma, odchodząc na moment do radiowozu, gdzie umieściła znalezione rzeczy. Potem wróciła do swego ciała i zaczęła rozkładać worek.
- A pani tu tak sama?
Zagadnęła znowu Lil, wyraźnie podejrzewając ją niecne zamiary. Och no!

- Tak, sama - przyznała - Coś jeszcze, czy mogę iść? - zapytała, obserwując Toma i Gab.

Wyprostował się i spoglądał na Liluye ze skrzyżowanymi na piersi rękami.
- Hm... Znałaś ich? - zapytał, ponurym głosem. Trochę groźnym. Jakby oskarżał ją o zabójstwo. Tak już miał, taki był.

Zawahała się wyraźnie.
- Widziałam ich - odparła. W końcu ich nie ZNAŁA. Byli dwojką gości,którzy prawie ją zgwałcili, ale wolelil jej telefon i broń.

- Nie będziemy stać nad zwłokami i przesłuchiwać panią - Zwróciła się do Toma i kiwnęła głową na zapakowany worek, by pomógł jej go wtachać do samochodu. Na tym słońcu zaraz zaczną cuchnąć i tyle będzie - Pani Oldwood, proszę się jutro z rana stawić celem złożenia zeznań.

Machnął łapą na Gabrielle. Co tu było do przesłuchiwania. Sami by to mogli ogarnąć, zamiast sztywno trzymać się procedur. Kocur ich zagryzł i już. Potem wpakował te zwłoki do bagażnika i wsiadł do auta bez słowa.

- Jutro? - uniosła brew - A nie może być.. - policzyła w myślach - dwudziestego? - zapytała, mając nadzieje, że może.

- Nie.
Odpowiedziała i wsiadła do radiowozu. Tomaszek prowadził, nie? Żeby nie marudził na baby wszędzie.
No i pojechali.

zt

Wróciła do namiotu, zasypawszy wczesniej krew piaskiem. Potem usiadła na swoim miejscu, zrobila jedzenie, czytała i siedziała.

/ 19.09.2013, wczesny poranek.

Pick-up Betty Jou zajechał niedaleko obozowiska Liluye. Tyle, ze z auta nie wyskoczyła barmanka, a jej córka. Sally, ze strzelbą w ręce
- Gdzie ta puma? Zaraz jej dam popalić! - zawołała, biegnąć do namiotu koleżanki. 
- Wypcham i powieszę nad drzwiami!

- Co?! Nie będziesz jej wieszać nigdzie! - Lil wynurzyla się z namiotu.
- Poza tym musze jechać się umyć i na policję!

Stanęła niczym Rambo.
- Jak nie?! Toż to ludojad, sama mówiłaś! Za takich dają nagrody, a co! 
Potarła czoło. Na głowie miała czapkę z daszkiem, a sama ubrana była w stój na polowanie.
- Ze mną nie ma szans.

- To nie był ludojad. Tylko oni byli głupi i musiała się bronić. Ja jakoś nie miałam z nią problemu jak ją spotkałam - tłumaczyła. Nie chciała polować na bezbronne zwierzę.

- No bo widocznie była już najedzona - prychnęła i przeładowała strzelbę.
- Wsiadaj do auta.

- nie nadgryzla ich nawet! - tłumaczyła dalej.
Wsiadla i spojrzała na Sally.
- ale jedziemy do domu a nie polować na biednego kota

popukała się w czoło.
- Mhm, mhm, na pewnie!
Zgodziła się, wrzuciła karabin na pakę, ale... i tka przyjedzie tu polować. Jak Liluye skończy ten swój eksperyment.
Zasiadła za kółkiem.
- Nie boisz się, co?

- Czego mam się bać? - nie zrozumiała pytania. Zapięła pas i poprawiła się.

- No, jak to czego? Puma zabiła dójkę ludzi! No proszę cię!
Przekręciła kluczyk w stacyjce i wyjechała na drogę. 
- Nie wyglądasz na taką co by dała jej radę, wybacz. Wątpię, żebym i ja dała, jakby mnie taka w nocy zaszła. Brrr..
Aż się wzdrygnęła.
- Po co ty to w ogóle robisz..

/zt - Apache Road

/ 19.09.2013, popołudnie, z posterunku w Old Whiskey

Sally nie odpuściła i wzięła swoja strzelbę, coby tę pumę ustrzelić jak się pojawi. Na szczęście dla ich obu (Sally i pumy), zwierze nie wychyliło nosa ze swej dziupli.
- I tak ci radzę przenieść obozowisko - mruknęła, wysiadając z auta. Wzięła lornetkę i zaczęła ogarniać okolicę, szukając wszystkiego co podejrzane.