15.08.2013 r., Parker - Harry

William po otrzymaniu numeru od Betty, zwlekał jeszcze z zadzwonieniem do prawnika. I to nie dlatego, że się czegoś obawiał, a miał inne rzeczy do roboty. Chociażby zmiana opatrunku czy też odwinięcie się z bandaży elastycznych, ażeby móc odetchnąć swobodnie.
W końcu, koło godziny 15-16, wystukał numer mężczyzny na telefonie na kartę i zadzwonił.

- ...z panem Brightem rozmawiam? - taka kulturka. Jim niech się uczy i inni Święci jak organizować coś na spokojnie. - William Parker dzwoni. Domyślam się, że wie pan, o kogo chodzi i w jakiej sprawię dzwonię?
W tle dało się słyszeć miarowy stukot o klawisze.

- Im szybciej tym lepiej, nie oszukujmy się - powiedział Parker. - Zgaduję, że spotkamy się w biurze, tak? Jak szybko?

- Z Ramirez? - powtórzył, bo nietrudno było się domyślić. Tym bardziej, że Betty od razu podała numer. - Jeśli pan może, niech pan przekaże, że na dniach się z nią spotkam - poprosił, choć jego ton do proszących nie należał. Jak zwykle - do zobojętnionych.
- Za dwie godziny? Dobrze.