Szkoła podstawowa i szkoła średnia

First topic message reminder :

Obowiązkowa edukacja dzieci i młodzieży Old Whiskey odbywa się w dwóch podobnych i sąsiadujących ze sobą budynkach. Młodsze dzieci ze swymi kolorowym plecakami, codziennie maszerują do parterowego budynku, który wewnątrz został niedawno wyremontowany i wymalowany na ciepłe kolory. Rodzice najwidoczniej zadbali, by ich pociechy czerpały radość z nauki i chętniej chodziły do szkoły. Wejścia do podstawówki pilnuje stary, wąsaty dozorca, siedzący w niewielkiej kanciapie i witający u progu szerokiego korytarza. Przechodząc nim najpierw dojdziemy do pokoju nauczycieli, a następnie sal lekcyjnych, między którymi umieszczono toalety i gabinet pielęgniarki. Na końcu korytarza zatrzymamy się przed drzwiami, prowadzącymi na podwórze i małe boisko, gdzie dzieci spędzają czas między lekcjami, pod czujnym okiem dyżurnej.

Starsza młodzież naukę swą pobiera w piętrowym budynku, który wydaje się starszy niż sąsiedni. Do wnętrza szkoły średniej prowadzą schody, zawsze oblegane przez uczniów, niechętnie czekających na dzwonek. Tutaj korytarzy jest więcej, a beżowe ściany niemal zupełnie zasłonięte zostały przez wysokie szafki. Na parterze znajdziemy pokoje nauczycieli i sale przystosowane na lekcje z nauk ścisłych, na piętro zaś przejdziemy do sal humanistycznych i wyciszonej sali treningowej.

Przed budynkami wybudowano sporych rozmiarów plac oraz parking, który zazwyczaj zajmowany jest przez samochody uczniów szkoły średniej.


W szkole, po skończeniu zajęć dla uczniów, sale gimnastyczne i siłownia mogą być użytkowane przez resztę mieszkańców Old Whiskey. Ze sprzętów można korzystać w godzinach 17:00-22:00.
Siłownia jest darmowa, ale mile widziane datki na utrzymanie przybytku!


Każdy sprzęt/ćwiczenie ma specjalny mnożnik i oczywiście progi, które należy przekroczyć, by wykonać poprawnie dane zadanie.


HANTLE (pięć podnoszeń) – Siła+k6*5

Waga jednego hantla (czyli w ćwiczeniu podnosimy podwójną wartość)	Próg, który należy przekroczyć, by wykonać 5 podnoszeń
0,5 kg	10
0,75 kg	15
1 kg	20
1,5 kg	22
2 kg	25
3 kg	30
4 kg	33
5 kg	40
10 kg	55
15 kg	65
20 kg	75
30 kg	90
50 kg	100

SZTANGA (pięć podnoszeń) – Siła+k6*5

Waga (kg) = Gryf + (waga obciążnika*ich ilość)	Próg
Gryf bez obciążników – 20 kg	25
20 + 0,5 * 2	35
20 + 1 * 2	40
20 + 2 * 2	42
20 + 2,5 * 2	50
20 + 5 * 2	55
20 + 10 * 2	62
20 + 15 * 2	67
20 + 20 * 2	73
20 + 25 * 2	77
20 + 0,5 * 4	80
20 + 1 * 4	83
20 + 2 * 4	85
20 + 2,5 * 4	90
20 + 5 * 4	95
20 + 10 * 4	100
20 + 15 * 4	105
20 + 20 * 4	112
20 + 0,5 * 6	120
20 + 1 * 6	125
20 + 2 * 6	126
20 + 2,5 * 6	129
20 + 5 * 6	131
20 + 10 * 6	133
20 + 15 * 6	140
20 + 20 * 6	150
20 + 25 * 6	170

BIEŻNIA ELEKTRYCZNA (10 minutowy bieg) – (Siła +kondycja)+k6*5

Tempo	Próg
Chód	40
Trucht	70
Szybkie tempo	80
Bieg pod górkę (trucht)	95

ROWEREK (10 minutowy bieg) – (Siła +kondycja)+k6*5

Tempo	Próg
Wolne	40
Średnie	70
Szybkie	80
Jazda pod górkę (trucht)	100

POMPKI – (Siła+Kondycja)+k6*5

Ilość pompek	Próg
5	30
10	50
20	70
30	85
50	110
70	130
80	150
95	180
100	210

ATLAS DO ĆWICZEŃ – (pięć podnoszeń – ramiona lub nogi) – Siła+k6*5

Waga (kg)	Próg
5	10
10	15
15	20
20	22
25	25
30	30
35	33
40	40
45	55
50	65
60	67
65	75
70	85
75	95
80	110

STEPPER – (10 minut) – (Siła+kondycja)+k6*5

Ilość wykonanych kroków po przekroczeniu danego progu	Próg
10	30
30	40
50	50
60	55
70	60
80	65
90	80
100	95
110	120
150	150
200	200

Wow. Facet na prawdę miał ze sobą problemy. Teraz by go zamknęli w jakimś psychiatryku, ale wtedy, na takim zadupiu? Pewnie nie mieli gdzie, tak do końca. Teraz by dostał psychotropy i tyle, jakoś by żył. Może nie fajnie, nie dobrze, ale jakoś.. I psychiatre by miał przydzielonego i psychologa i wszystkich naokoło, a wtedy latał sobie radośnie i palił i rabował dla jakiejś kobiety. Nawet po jego charakterze pisma było widać, że coś jest nie tak. Przesunęła wzrok na następną stronę.

Kanada? Czyli chcieli po prostu uciec i tam zacząć zapewne od nowa. Właściwie słusznie, wtedy to były ogromne odległości, wątpliwe by ktoś ich szukał. Pomysł całkiem dobry. Oh. I znalazł biedną Joyce. Pomyślała Lil. Biedną, bo jak chłopak miał takie problemy, to Joyce pewnie miała przesrane. To był jeden z tych, jak jej się wydawało, co by najpierw Joyce zbili do nieprzytomności, a potem mówili jej, że to dla jej dobra. Szukała dalej jakiś ciekawych informacji.

Poruszyła się niespokojnie na krześle. Wszystko, co moje? Jasne, po śmierci jej oddal wszystko, ale czy mógł wiedzieć wcześniej? Zrobila zdjęcie tej strony książki, sprawdziła czy jest wyraźne i odłozyła telefon na bok z powrotem. Poza tym, wszystko co moje to równie dobrze może być.. nie wiem. Miś z dzieciństwa. Coś sentymentalnego. Albo cokolwiek. Kto wie? Westchnęła i spojrzała dalej na karty.

Dalsze wpisy bez dat


Nick nie żyje. Nick nie żyje. Nick nie żyje. Skurwysyny za to zapłacą, zapłacą za to! To miasto spłonie jeszcze raz, jeszcze wiele razy! Tak, tak, tak! Kolejny i kolejny raz podpalę te przeklęte Old Whiskey, nich giną jak on. W ogniu, z kulkami między oczami!
Tylko Joyce odratuję. Tylko ona zasługuje na łaskę. Oj, piękne, piękna Joyce! Jak dobrze, że jesteś ze mną, ze cię odratowałem, że się tobą opiekuje! Że mi się oddałaś!
Uciekniemy, już niedługo razem! Tylko niech to miasto umrze, zdechnie do końca!
..
Choroba mnie trawi, gorączka.
Mnie i Joyce.
Nie wiem jak długo przeżyjemy nim oboje spłoniemy. Lepiej chyba samemu ogień podłożyć, niż dać się złapać. Nie chcę, nie chcę tego!


Tu wpisy się urywają.

Zagryzła wargę czytając to. Ciężka sprawa, w sumie. Ale ciekawa. Zastanowiła się nad tą gorączką i podrapała się po głowie, dotykając przypadkiem guza. Zabolał, więc skrzywiła się i obejrzała książkę jescze raz, czytając całość. Nie wpadła na nic, co moglaby jeszcze poszukać, więc podziękowała i wyszła.
zt

/19.09, południe, z Appaloosa

Sasha udzielał się społecznie. Sporo. Był w bodajże trzech lub czterech kółkach, miał te prace społeczne do odrobienia i był całkiem dobrym kolegą, który pożyczał innym notatki. A to zachowanie społeczne. A poza tym... no, próbował się nieco odkupić. Swój wizerunek. W końcu nie był przestępcą! Dlatego też, gdy usłyszał o programie "Wyjście na prostą - podziel się swoją łzawą historią, by zainspirować innych", postanowił, że to jest dokładnie to, w czym powinien wziąć udział. No bo... przecież on sobie dobrze radził, nie? Studia, praca... no, może i wyrok, no ale! Pracował nad tym!
Co prawda była sobota, ale dzisiaj postanowiono zorganizować specjalny dzień kariery dla dzieciaków. No i na szczęście, bo dzięki temu publiczność była mniejsza. Ale i tak spora.
Odchrząknął, stając na przodzie klasy.
-No... cześć.-wydukował, zdenerwowany.-To generalnie chciałem wam powiedzieć o swojej pracy, co nie?-zaczął i zaśmiał się nerwowo, a z rąk wypadł mu plakat. Podniósł go pospiesznie.-Pracuję w hotelu. Wiecie, branża usługowa. Generalnie to moja praca polega na...-i tutaj poprowadził bardzo niezgrabną i przydługawą przemowę.-...No i jakoś to jest. Za bardzo wyboru nie miałem, bo też nie miałem za wspaniałych warunków. Ale, chcieć to móc, nie?-zakończył w końcu, uśmiechając się.
Widząc wyrazy twarz uczniów, zaraz mu zrzedła mina.
-Eeee, to na tyle. To... to powodzenia!
I zmył się tak szybko, jak tutaj przyjechał, pewnie po drodze zahaczając na chwilę o Kenny'ego.

/zt

22.09.13 godz 17.40 Sala gimnastyczna

Gabrielle pojawiła się w szkole wcześniej niż reszta. Chciała jeszcze sprawdzić czy sala jest przygotowana tak jak ustalono i dwadzieścia minut przed rozpoczęciem zajęć było wystarczającym zapasem.
Policjantka weszła na salę, rozglądając się po niej i kierując w stronę ławki w kącie. Rzuciła na nią swą torbę i odwracając w stronę drzwi, zaczęła ściągać bluzę.
W czarnym dresie, odsunęła się od ławki na kilka kroków, by zrobić kilka wymachów rękami, skłonów i przysiadów na rozgrzewkę. Nie mogła sobie pozwolić na sztywną postawę, gdy miała nauczyć mieszkańców jak się bronić.


MOŻLIWA BILOKACJA PODCZAS SESJI! Uwaga! Dotyczy ona jednak tylko sytuacji w których dana postać MA JUŻ ZACZĘTY WĄTEK, nie może/nie chce go skończyć, a jest zapisana na kurs. Wtedy postać może bilokować tylko i wyłącznie na zajęcia z samoobrony. Zabrania się zaczynania tutaj wątku a potem bilokowania do innej lokacji w mieście. 

- Siedź póki możesz, potem będziesz leżał na macie.
Odpowiedziała z pewnością siebie i w skłonie wypięła tyłek do męża.

/22.09, z domu, rano, chwilę przed 18

Salina nie lubiła się spóźniać. Była nieco przestraszona, ale też podekscytowana i zwarta oraz gotowa. Może samoobrona nie wiązała się za mocno z równowagą, ale... ale jednak było w niej coś, co dawało spokój. No spokój od natrętów, nie? A po tym, co powiedział jej Bobby o tym, co się dzieje w Old Whiskey... postanowiła być gotowa!
Z włosami ściągniętymi do tyłu przez opaskę, ubrana dokładnie tak, wlazła na salę gimnastyczną, rozglądając się. Uśmiechnęła się nikle do zebranych i usiadła gdzieś na ławce, by zasznurować dobrze buty i trochę się porozciągać. Poważnie do tego podchodziła!

/22.09.13, przed 18/

Joan przyszła sobie na kurs. Może sobie nie złamie sobie czegoś, na ten przykład kręgosłupa w dwóch miejscach. Może. A że zajęcia prowadziła Gabrielle, to się spodziewała, że lekko nie będzie. Też ubrana sportowo, przysiadła sobie z boku i pomachała na powitanie Cooperom.

Cooper wciąż pił kawę i obserwował tyłek Gabrielle. Potem przyszła Joan; wstał, podszedł i przywitał się buziakiem w policzek.
- Och, widzę się miasto zbiera by się pocić kolektywnie - zauważył, witając się tez z panią prawnik.

- Podejrzewam, że to z nudów - stwierdziła Joan, przyglądając się Nath'owi. - Choć, gdybym wiedziała, że do samoobrony potrzebny jest kubek kawy, to jednak poczytałabym tę książkę.
Popatrzyła na ostro rozgrzewającą się Gabrielle.
- Twoja żona pamięta, że tu będą osoby o kondycji kanapa-lodówka i bardzo duży wycisk będzie groził przepełnieniem u nas lodówek? - dokończyła z lekkim uśmiechem.
Hannah skinęła głową oficerowi. Słyszała przecież o policjancie z Appaloosy przydzielonego do biura szeryfa. A jego żona to była policjantka, z którą wdała się w bójkę jej klientka. Przyjrzała się pani instruktor.

/22.09.13  chwile po Joan i paczce

Jon a.k.a. wydziałowe chucherko wszedł na salę udając pewny krok. Gabi już wypinała tyłek, Cooper się opierdalał, ale na szczęscie była też Joan. Na jej optymizm zawsze można było liczyć.
Z podkrążonymi oczami, dalej dochodząc do siebie po weekendzie w Appaloosie podszedł do koleżanki i detektywa. 
- Czołem. Ja też dostanę buziaka? - wyszczerzył się - Zastanawiam sie czy nie skorzystać z okazji i nie uciec, póki twoja żona nie patrzy - wyszeptał.

22.09.13 minute po Harperze

Męża nie zdołała wyciągnąć ale sama nie chciała opuszczać takiej okazji. Ubrała sie wiec w dres in pojawiła na sali, witajac sie z obecnymi.

Salina, gdy inni się całowali i witali, rozciągała się, zapewne w siadzie, dociągając czoło do swoich nóg. Trwała tak, pewnie żałując, jak autorka, że nie ma pojęcia, że Joan to Joan i jest dziewczyną Bobby'ego.

Gabrielle spojrzała po obecnych, przestajac sie rozciagac a obserwujac jak robia to inni. Zauwazajac zas Alice, postanowila sie przywitac i zobaczyc jaka jest zona prawnika Swietych. Hoho. Podbila wiec do Alice z usmiechem i przedstawila sie, dziekujac za przybycie.

/ 22.09.13, bilo, godzina podobna do ostatnio przybyłych

/22.09.13 po Joolsie,

Leszek pojawił się w szkole ubrany w podkoszulek i swoje normalne, wytarte spodnie bo dresu nie miał.
Kiwnął łbem ludziom w środku i popatrzył kątem oka na Joolsa. Zwiesił głowę. Nie pożegnali się ostatnio w dubrych stosunkach, ale to zapewne dlatego, że obaj byli w nerwach. Tak bywa gdy człowiek ekshumuje trupa ze swojej działki na pustynię. Ale i tak podszedł no bo się jest kumplem, kurwa.
- Cze.

J/w

Uciekajaca panna mloda pojawila sie w krotkich spodenkach i niebieskiej koszulce, usmiechajac z zadowoleniem i ciagnac Cath za soba. Obie usiadly na lawce i mlodsza Hernandez opowiadala siostrze o zgromadzonych osobach.

- Ha, no. Z tym, że ja nikogo upolować nie mogę.. - popatrzył tęsknie za rozgrzewającą się panią Bright i westchnął. Nie widział żadnego faceta, którego wcześniej nie widział w mieście, więc chyba męża z nią nie ma. Spojrzał na jej tyłek w dresie i pomyslał, że w sumie to on ma takie widoki codziennie na zawołanie. Szczęściarz. Postrząsnął głową. Nie mógł dać po sobie nic poznać. Podrapał się po szyi
- Ej. Jest w porządku? Znaczy między nami?
Meczyło go strasznie to jak się ostatnio pożarli.