Szpital i pogotowie

First topic message reminder :

Szpital w Appaloosa City to potężny kompleks. Murowany, trzypiętrowy i mocno rozbudowany. Ma wiele wejść, duży parking, na tyłach znajduje się plac, na którym stoją kontenery na śmieci i którędy podaje się wszelkiego rodzaju dostawy. Tędy także wywożone są zwłoki.

Szpital ma wiele oddziałów specjalistycznych (położniczo-ginekologiczny, chorób zakaźnych, chorób wewnętrznych, chirurgiczny, onkologiczny, intensywnej terapii i inne), laboratorium analityczne, stołówkę, aptekę. Na wyższe piętra można dostać się windami lub klatką schodową.

Osobne skrzydło szpitala stanowi pogotowie ratunkowe, gdzie można udać się z nagłymi przypadkami. Stąd blisko na oddział intensywnej terapii.

Należy oczywiście pamiętać, że koszty pojedynczej wizyty są wysokie. Jeśli nie posiada się ubezpieczenia, są horrendalnie wysokie, zaś przeleżenie tygodnia na jakimś oddziale prawdopodobnie może doprowadzić na skraj bankructwa.

- Na pewno wszystko dobrze? - dopytał Loli - mi mówisz, ze mam uważać, a sama dziwnie się zachowujesz...
Wyprostował się i zmierzył wzrokiem swoich pracowników.
- Mam nadzieję, ze jak wrócę do biura, to nie napotkam wielkich, wielkich zmian. Lepiej wracać do czegoś, co się zna.

- Tłum z ApoLOL'a. Jeżeli też chcesz mieć siniaki to dzisiaj jeszcze grają- odpowiedział Loli ze słabym uśmiechem.
No to skoczy do domu szeryfa, skoro ten prosi. Może pokaże jej zdjęcia Sophie...
- No widzisz Lola, mówiłem, żebyś nie przemalowywała gabinetu na amarantowy - zwrócił się do koleżanki po komentarzu szeryfa.

Lola postanowiła wyglądać na zdecydowaną. Mimo całego swojego zmieszania.
-Tak, wszystko spoko. No ja właśnie uważam. Bardzo. Jem zdrowiej. I szeryf też powinien.-poradziła zdecydowanym tonem, zmieniając temat na dietę. Poklepała go po dłoni.
Uniosła brwi.
-Aaaa, to z tym prądem, no tak, tak...-mruknęła.
Martinez bardzo chętnie by się pojawiła na koncertach. Jednak z wiadomego względu nie mogła.
Brunetka zaczęła kaszleć. Wstała.
-Ale... ale... ale ten poprzedni kolor był taki przygnębiający!-zaprotestowała płaczliwie.

- Słucham?
Aż mu zaczęło ciśnienie skakać. Teraz to twarz szeryfa była amarantowa.
- Mam nadzieję, ze to jest jakiś... głupi żart - wziął kilka głęboki oddechów.
- Zdecydowanie wolałbym niebieski... więc radzę wam teraz iść i kupić nową farbę.

Wyszczerzył się do Loli.
- Oczywiście, Lola wszystko załatwi. Błękit Paryski czy Lazurowe Wybrzeże?
No dobrze, dość tych żartów i dowcipasów, pora chyba zostawić rozklekotane serducho szeryfa w spokoju, bo jeszcze znowu im tu zejdzie. Jonathan wstał z krzesła.
- No dobrze, niedługo dostanie Pan nową dostawę owoców.

Lola wygięła niebezpiecznie kąciki ust do dołu. Ona przecież chciała dobrze! Nikt jej nie doceniał!
Pokiwała jedną głową, ocierając powoli łzy w kącikach oczu. Pożegnała się i wyszli.

/zt

/23.05, po wizycie u szeryfa, a potem zakupach, wczesne popołudnie


Lola musiała w końcu wymienić szafę. Jej odblaskowe, panterkowe, zeberkowe i inne rzeczy w tym stylu kompletnie nie pasowały do żałoby, jaką nosiła. A dodatkowo obcisłe ciuchy mogły szybko zdradzić jej stan, gdy tylko brzuch zacznie się pokazywać. Najwyższy czas było zdobyć jakiś kamuflaż, mimo że brunetka absolutnie nie miała najmniejszej ochoty na zakupy.
A w Appaloosa miała jeszcze jedną, drobną sprawę. Była raczej niezadowolona opieką doktor Roberts, która była totalnie niewyrozumiała. Postanowiła więc udać się do innego lekarza. Obcego. I... chciała zobaczyć, czy z fasolką wszystko dobrze.
Stanęła przed drzwiami do gabinetu ginekologicznego, czekając na swoją kolej.

Lola została zaproszona do środka. Pani doktor spojrzała w kartotekę i wypytała o powód wizyty. Wreszcie Matinez została poproszona na badanie USG.
Lekarka wpatrywała się w monitor dłuższa chwilę i w końcu potwierdziła ciążę.
- Gratuluję... a nawet potrójnie.

Lola oczywiście odpowiadała grzecznie na pytania, bo przed lekarzem w końcu nie powinno się mieć tajemnic, prawda?! Badanie usg było dziwne, sama policjantka namiętnie się wpatrywała w monitor, ale nic nie zauważyła. To jej organy wewnętrzne? Dziecko? Jak powinno wyglądać?
Zamrugała i spojrzała nierozumiejącym wzrokiem na lekarkę.
Potrójnie. Gratuluję... potrójnie. Potrójnie. Trójnie. Trójnie. Trój... Trójka...?!.
Martinez zaczęła bardzo szybko oddychać i wytrzeszczyła oczy.
-Dios mio!-wydała z siebie na wydechu.
Zemdlała z wrażenia.

Po kilku minutach Lola się ocknęła. Wciąż leżała na kozetce, a lekarka podała jej leki na uspokojenie.
- Jak się pani czuje? - dopytała, pomagając dziewczynie usiąść - Cóż, wiem, wiadomość o trojaczkach może zaskoczyć... ale zraz przepisze pani wszystkie potrzebne witaminy.

Lola była dalej w szoku. Oddychała już spokojniej, ale... O matko... Trzy na raz! Jak... jak ona się z nimi ogarnie...? I brzuch... na pewno się szybko pokaże! I... jak ona to wszystko PRZEPCHNIE?! NA PEWNO będzie gruba i brzydka! A jej... ekhm, będzie już nie do użytku. Na pewno.
-Jak... jak szybko pokaże się brzuch?-zapytała, przenosząc wzrok na lekarkę.
Jeju, to wszystko musiało zdecydowanie przyspieszyć albo Martinez będzie musiała zmienić swoje plany!

- Brzuch? Zazwyczaj pojawia się w 4 lub 5 miesiącu. U pani... może już się zwiększyć w trzecim, ale... - lekarka spojrzała po figurze loli - nie będzie widać znaczącej różnicy na pierwszy rzut oka. Proszę się nie martwić. W ostatnim trymestrze wypiszę pani zwolnienie, by mogła pani nieco odpocząć.
Wyciągnęła bloczek recept.
- Oczywiście, decyzja jest pani... ale zalecałabym cesarskie cięcie.

Lola przeliczała sobie szybko to wszystko w głowie. Teraz była w drugim... ale... O matko! To teraz był jej siódmy tydzień... Czyli niedługo zacznie się trzeci miesiąc... O Jezu, to już tak blisko!
-Na pewno?-upewniła się, gdy pani doktor stwierdziła, że trzeci miesiąc to jeszcze nie będzie wyrok dla jej dyskrecji.
Czyli ma góra dwa miesiące. Góra. A potem...
-Co?! To... już za 3 miesiące muszę się pożegnać z pracą?!-zapytała, nie kryjąc szoku i paniki.
Oparła się bez sił na fotelu.
-I... będę mieć taką brzydką bliznę?-wydała z siebie, krzywiąc się.
Ciąża jak na razie miała same wady.

- Czasami wystarczy ukryć wszystko pod luźniejszą bluzą - zapewniła z uśmiechem.
- Wszystko zależy od pani decyzji i samopoczucia - odpowiedziała - znam kobiety co pracowały do samego porodu. Jeśli nie będzie się pani źle czuć w ostatnich tygodniach to nikt pani nie wysyła do łóżka. Ale sui pani o siebie dbać i nie omijać wizyt lekarskich.
post bedzie się dbać o bliznę, to będzie praktycznie niewidoczna. Zresztą, to mniejsza cena.... nie polecam rodzenia trójki dzieci siłami natury. To co najmniej rok rekonwalescencji pani dolnych partii.

Lola uśmiechnęła się dosyć niepewnie, nerwowo. Choć to była jakaś szansa. Luźne ubranie.
Pokiwała głową na dalsze zalecenia.
-A jak często... te wizyty?-dopytała.
Wypuściła powietrze, słysząc o konsekwencjach naturalnego porodu.
-Nie, nie, to ja przeżyję tą bliznę, zdecydowanie!-zapewniła szybko, przestraszona.
Splotła palce na brzuchu, zastanawiając się.
-A ćwiczenia? Naprawdę tylko pływanie i spacery?-zapytała, krzywiąc się.-Bo ja... mam trochę aktywniejszy tryb życia, mimo wszystko.-powiedziała, dosyć niepewnie.

- Myślę, że następne usg za miesiąc. Chyba, ze poczuje się pani źle, to oczywiście trzeba się umówić wcześniej - odparła, podając Loli recepty.
- Myślę, że jeśli nie będzie pani się forsować, będzie dobrze się odżywiać i brać witaminy to może pani ćwiczyć co pani chce. No... tylko proszę nic ciężkiego na brzuch spuszczać. I najlepiej będzie jak będzie pani mówić, jakie pani ćwiczenia stosuje. Myślę, ze na przykład taka odpowiednio dopasowana joga może nawet pomóc!

Pokiwała głową, przyjmując recepty. Spuściła na nie wzrok i czytała co też zostało jej przepisane, ale wiele z tego nie zrozumiała. Toteż dała sobie spokój.
Lola odetchnęła i rozluźniła się.
-O, jogę to ja lubię!-aż klasnęła w dłonie, rozradowana.
I zastanowiła się, co też ona ćwiczy.
-Ummm, chodzę na siłownię, czasem biegam... wspinam się po ściance... uczestniczę w pościgach, strzelaninach... czasem kogoś trzeba sprowadzić na glebę i wpakować do radiowozu... I, o, niedługo mam zamiar iść w góry!-wymieniła na palcach swoje wszelakie aktywności fizyczne, po czym spojrzała na panią lekarkę.

Lekarka szeroko otworzyła oczy, słysząc co mówi Lola.
- Em, ścianka odpada.... ale spacer po szlakach górskich jest akceptowany. Siłownia też o ile nie będzie pani szaleć z ciężarami. Najlepiej jak pani powiadomi trenera, że jest w ciąży a on pani powie czego pani powinna unikać...
Postukała długopisem w blat.
- Co do strzelanin to... proszę tego unikać. To na pewno nie jest wskazane. tak samo jak bójki.

Lola chyba nie zauważyła tego, w jak głęboki szok wprowadziła panią doktor. Uradowała się, że jednak część jej aktywności fizycznych jest akceptowalna. To brzmiało co najmniej obiecująco. Może nie będzie aż tak źle!
-Wspaniale!-ucieszyła się, spuszczając nogi z fotela.
Zatrzymała się w połowie drogi na ziemię.
-Ah-aha.-wydała z siebie, jakby dopiero co teraz zdając sobie sprawę z faktu, że to faktycznie... niezbyt wskazane. Nie myślała o tym wcześniej.-No dobrze.-powiedziała, zastanawiając się co ma teraz zrobić z pracą.
Nie chciała bez przerwy siedzieć w biurze. I chciała zaaresztować Ku Klux Klan. Tak, jak Cooper jej obiecał. I dojechać jeszcze gang "P". Tylko tyle chciała od życia!

- Lepiej będzie jak powiadomi pani pracodawce o ciąży - zasugerowała - to na pewno pomoże ustalić... co może a czego nie może pani robić w pracy.
Spojrzała w wyniki badań Loli.
- Ale wygląda pani an to, że... jest pani całkowicie zdrowa i ciąża pani służy.

Lola się skrzywiła, jednak już nie protestowała tak gorąco. Zastanawiała się.
-Nie wiem czy to najlepszy moment...-wyznała powoli, mając na myśli obecne stresy i problemy szeryfa.
Ale... powie. Wkrótce. Raczej. Tak.
-To... to świetnie!-powiedziała, choć trochę sztywno.
To było takie... dziwne. To całe bycie w ciąży. Ech!
-Służy? To jest lepiej niż jakbym jej nie miała?-uniosła brwi, nie mając pojęcia co lekarka miała na myśli.

Spojrzała jeszcze raz w kartotekę.
- Hm, powiem tak, ma pani bardzo dobre wyniki... lepsze niż pryz ostaniach badaniach sprzed ciąży. Więc chyba tak jest.

Lola uniosła brwi.
-Wow...-wydała tylko z siebie. I przez chwilę siedziała cicho.-Ale nie będę tego powtarzać. Trójka to już i tak o trzy za dużo.-stwierdziła z przekonaniem, kiwając do siebie głową.-To... to to już wszystko? Powinnam jeszcze o czymś pamiętać? Coś zrobic, by było lepiej?
Martinez niestety nie miała mamy, której mogłaby się poradzić w tej sprawie!

Lekarka zastanowiła sie chwilę.
- Dieta, to najważniejsze. Musi pani pamiętać o regularnym jedzeniu. Ma pani w sobie trójkę, wiec będą brać od pani wiele energii. dlatego proszę brać te witaminy i kwas foliowy. Może już pani zacząć stosować maści na skórę, by uniknąć rozstępów. I już ma pani w receptach suplementy na stawy. No i niestety, proszę uważać na infekcje, bo niestety... w ciąży nie można przyjmować antybiotyków ani aspiryny...

Lola wzięła sobie wszystkie rady do serca. A zwłaszcza te o maści na rozstępy. Nie chciała być brzydka i popękana! Zaraz potem podziękowała, pożegnała się i obiecała zobaczyć się z panią doktor za miesiąc, o!