Spacerniak

Spacerniak - Spora przestrzeń otoczona siatką i drutem pod napięciem, otoczona z dwóch stron strażnicami. Znajduje się tam boisko do koszykówki, rozległy, przycinany  regularnie przez więźniów trawnik oraz wysypane żwirem ścieżki.
Pod płotem znajduje się kilkaskromnych, kamiennych płytek z widniejącym na nich krzyżem, które umapiętniają miejsce, w którym zginął tu niegdyś któryś z więźniów.

/ początek, 20.01.2014 r., godzina odpowiadająca wyjściom

Papierosów mniej, starszy o rok, bogatszy o nowe doświadczenia wiedział dobrze, że pomarańczowy to ni chuja mu nie pasuje. William, który lazł żwirową ścieżką, strzykając palcami w kieszeni kombinezonu. Nie no, trzy lata to całkiem dobra sprawa. Szkoda, że lokaty nie jebnął to by się wzbogacił. Cierpiał.
Pieniądzu Wszechmogący, jak on cierpiał.
Papierosów mniej, Will zapalił jednego z nich.
I spojrzał na palącą się główkę zapałki.
Koncie bankowy, programie lojalnościowy, stróżu mój...

Któż by nie odliczał? Will pewnie już od początku zaczął ryć kalendarz na zadrapanej ścianie albo korzystał z możliwości pisania listu i sobie odznaczał, jaki dzień i który dzień. Rozeznanie po trzech miesiącach ciężkie nie było. Leon pewnie miał gorzej. Dobrze, że chociaż mógł kolegów powitać z wiadomym sobie wdziękiem.
Niektórzy koledzy mieli źle. Will nie wydawał się zmartwiony, bo jednak aż tak ładnej buźki nie miał!
- Meh, ciężko nie rozpaczać, jak pieniądze mogły rosnąć sobie na spokojnie - odpowiedział Bakerowi, który się pojawił. Odrzucił zapałkę. Zaraz kiwnął też do Canizasa, który pewnie czuł się tutaj wspaniale. W końcu po półrocznym przebywaniu u P był przyzwyczajony do takich, a nawet i gorszych warunków. Szkoda tylko, że tak naprawdę to opierdalał innym co tylko mógł, hehe.
- A co ma być? Kleik, jęki z celi poniżej - mruknął do Tyrsena. No cóż, Will we więzieniu nie był, ale nigdy tego nie wykluczał! Nie wydawał się więc aż tak zrozpaczony.
- Bright będzie miał trochę jeżdżenia - stwierdził zaraz.
I Will też będzie łaził na siłownię. Tyrsen będzie mógł popatrzeć na jego tyłek, ajajaj.

William w milczeniu słuchał tego, co włączyło się Tyrsenowi do gadania. Ale się rozgadał. Nawet Parker nie spodziewał się, że Canizas tyle słów zna. Leon byłby zaszokowany wręcz. Zwłaszcza, że gówniarza ledwo co pamiętał.
- Ryba w wodzie, huh? - skomentował gadkę Tyrsena i zerknął nikle rozbawiony na Bakera. Zaraz też rozejrzał się po spacerniaku, a potem zaciągnął mocniej papierosem. A tych coraz mniej! - Nie no, nie ma co się załamywać - powiedział, choć takim tonem, że trudno wyczaić sarkazm.
- Najpierw trzeba się wkręcić i ogarnąć, co i jak - zauważył. - Większość to pewnie zarabia na dupie, a raczej męska wersja Heaven's to nie nasza działka - zwrócił się do Bakera.
- Może coś z kasyna będzie, bo Brian tam też ogarnia - odparł. Nie był zadowolony z tego, że aż tyle padło na barki Daltona, nawet nie zdziwiłby się, gdyby Brian ciągle przeklinał, nie wiedząc w co ręce włożyć.
Will swój pomysł i decyzję jakąś miał, ale nic nie głosił.
- Albo na raty rozłoży.

Widzę, że z braku laku to Baker wybrzydzać nie będzie. Oh my.
Chciał powiedzieć, że przede wszystkim potrzeba im pieniędzy. Te otwierały niemalże każde drzwi, zwłaszcza te więzienne.
- P to będzie pierwsze czym się zajmiemy jak stąd wyjdziemy - powiedział Will, pewien swego. - No, oprócz papierologii - podrapał się po nosie i wcisnął peta w usta, przygryzając filtr.
Przyjrzał się Canizasowi.
- Przez moment zastanawiałem się czy czasem Ramirez ze swoim latającym jęzorem czegoś nie palnęła Gab, ale w to wątpię - mruknął. - Fakt, Jonesa to w ogóle nie było, więc sobie kurwa na tym skorzystał - westchnął Parker. Niby nie było sensu gadać o tym, co na zewnątrz, jak za murami piękne, pustynne krajobrazy się rozciągają.
- Rozeznać się od wewnątrz - stwierdził. - Najpierw trzeba się tutaj wszczepić - podsumował krótko. - I najlepiej będzie skorzystać ze znajomych pysków - dorzucił od siebie i przestąpił z nogi na nogę.

Być może wiara Willa w lojalność Consueli była taka sama, jak wiara dziewczyny w "heteroseksualność" księgowego.
- Nie zdziwiłoby mnie to. Kutas uwielbia się innymi wysługiwać - powiedział. Zastanawiał się czy Sue miał zamiar potem wrócić do wątpliwego sojuszu, co już w myślach zabrzmiało idiotycznie. Taka decyzja, nie ma opcji.
- Za dużo nie widziałem - odparł. - Dwie szopy mi widok przesłaniały - spojrzał wymownie na Canizasa i wrócił spojrzeniem do Bakera.
- Od razu z wypracowywaniem sobie szybszego wyjścia stąd - dorzucił. Kto wie, może William będzie się starać? W końcu tyle lat udawało mu się uniknąć, że jego kartoteka wygląda czysto. Dziewiczo wręcz, co też pasuje do księgowego, eheh.
- Pewnie i tak będziemy się widywać aż za często w tym miejscu - zarechotał. - Daleko nie uciekniesz.

- Będziesz musiał ze starszymi pogadać - stwierdził Will do Bakera, mając na myśli Jimbo i Clausa czy choćby Leona, skoro mógł im się przysłużyć.
I choć żydowskie serce Will miał, to potrzebę palenia papierosów doskonale znał! Może i sobie powydzielał to i owo, rozdzielił na parę dni, ale nie miał problemu z poczęstowaniem. Dobył więc pomiętą paczkę i poczęstował Bakera, a potem Canizasa (o ile ten palił), dając temu pierwszemu pudełko zapałek.
- Zdążymy rzucić do tego czasu i 50kg od razu przybędzie.

Gdy nadeszła pora na spacerniak, więźniowie zostali wypuszczeni.
William przeszedł do zaznaczonej części podwórka, nieszczególnie rozglądając się po pięknej okolicy. Spalił jednego papierosa, zastanawiając się nad wszystkim i niczym, przy czym parę razy się skrzywił w zamyśleniu. Spojrzał na kamienne płytki z krzyżem. Sprawa nieprzyjemna, ale na tyle interesująca, że kiedyś - przy większych chęciach - można by było się co nieco dowiedzieć.
Parker przeszedł na boisko do koszykówki, sięgając po jedną z piłek, którą chwilę kozłował. Kosz nigdy nie był jakimś interesującym sportem dla mężczyzny, ale z braku laku - co lepszego było do roboty w tymże miejscu?
Przymierzał się do rzutów za dwa punkty, z góry zakładając, że za dobrze to mu nie pójdzie, ale spróbować można było.
3 (56), 6/ 6 (71), 2/ 5 (66), 6/ 6 (71), 8
Rzucił cztery razy. Dwa razy mu się nie udało, ale nie wydawał się z tego powodu niezadowolony. Skoro się tego spodziewał to nie było co sobie w brodę pluć, naprawdę! Miał chociaż cztery punkty na ten moment.
4 (61), 7/ 2 (51), 4/ 3 (56), 7/ 2 (51), 8
Przy kolejnych czterech rzutach nie udało mu się trafić tylko raz. Przy ostatnim, o dziwo, trafił, choć nie zapowiadało się na to, aby tak wyszło. Niemniej, tym razem zgarnął sześć punktów. Ostatecznie zatem 5/8 trafień, a punktów - okrągła dyszka na szesnaście możliwych. Da się jakoś przeżyć.

/zt

/ 29.01.14 r., początek

William pojawił się na spacerniaku. Przeszedł wzdłuż płotu, rozejrzał się, stanął swobodnie. Obserwował poszczególne grupy bez przekonania, miętosząc paczkę fajek w dłoni, która była już dosyć poniszczona. Jednego z nich wetknął między wargi i odpalił od zapałek, zaraz jedną z nich gasząc palcami, po czym zaklął cicho.
Rozeznanie, milczenie, oczekiwanie, wszystko się przeplatało, a i Parker czuł, że sporo czasu tu spędzą. Trzy lata, jak inni będą szaleć - inni będą mieli więcej, ale to się zdarza.
Przynajmniej Parker miał plany, co dalej. Dość dalekosiężne, można by pomyśleć.
Will dopalił papierosa w spokoju, bo na spacerniaku wszyscy nagle grzeczni i odpowiedzialni. Ach, masowa niewinność w tymże miejscu była zachwycająca.
Przeszedł na prowizoryczne boisko koszykowe, sięgając po jedną z piłek, którą kozłował bez przekonania.
1 (46), 8/ 2 (51), 5/ 3 (56), 2/ 3 (56), 8/ 5 (66), 7 - 3/5 trafień za 2 punkty.
Nie było aż tak źle. Ani dobrze. Po prostu trafił parę razy, a kilka z nich musiał podskoczyć po piłkę. Pokozłował raz jeszcze.
6 (71), 5/ 4 (61), 6/ 5 (66), 7/ 5 (66), 6/ 1 (46), 9 - 2/5 trafień za 2 punkty.
Teraz poszło gorzej, ale i tak było co robić. Podrzucił piłkę jakiemuś typkowi, który z kimś tam szykował się do meczu jeden na jeden, a potem przeszedł dalej. Do czasu, póki nie upomniano, że trzeba wracać do budynku, bo spacerowanie się kończyło.

/zt