West Market

First topic message reminder :

Ogromny budynek, pod względem architektonicznym pozbawiony jakiegokolwiek polotu. Otoczony jest jeszcze większym parkingiem. To jeden z tych marketów, które buduje się w mgnieniu oka, a po pięciu latach buldożer burzy go w drobny mak, by na jego miejscu postawić większy.

Wewnątrz znajdziesz wszystko, czego dusza zapragnie - w mniej i bardziej przystępnych cenach. Produkty spożywcze, kosmetyki, ubrania, książki, wyposażenie gospodarstwa domowego – wystarczy zagłębić się w ten niekończony labirynt regałów i półek! Zakupom towarzyszy muzyka z lokalnego radia, blade światło halogenów i oczywiście sklepowe ogłoszenia. Nie zdziw się, jeśli podczas morderczej wyprawy po masło orzechowe usłyszysz numer rejestracyjny swojego samochodu i wezwanie od ochrony.
I najważniejsze – nigdy nie gub tu dzieci. Podobno niektóre z nich nigdy się nie znalazły...


NARZĘDZIA

Przedmiot	Cena
Zestaw śrubokrętów	10$
Młotek	5$
Zestaw gwoździ	5$
Zestaw śrubek	6$
Wiertarka	30$
Klucz francuski	15$
Klucz imbusowy	15$
Miara	10$
Piła ręczna	25$
Mała siekiera	20$
Klucz nastawny	15$
Kombinerki	20$
Małe obcęgi	30$
Duże obcęgi	50$
Nóż introligatorski	15$
Poziomica	24$
Szpachla	12$
Wkrętak	17$
Taśma klejąca, szeroka	5$
Taśma izolacyjna	15$

WYPOSAŻENIE BIWAKOWE

Przedmiot	Cena
Wyposażona apteczka	20$
Namiot 2 os.	50$
Namiot 4 os.	80$
Śpiwór	30$
Karimata	20$
Latarka	15$
Kompas	14$
Bidon	12$
Termos	10$
Koc	12$
Lodówka turystyczna	15$
Pojemny plecak turystyczny	20$
Podpałka	5$
Zapałki	2$
Lampa przeciw owadom	33$
Zestaw naczyń biwakowych	24$

DZIECI

Przedmiot	Cena
Wózek dziecięcy - gondola	200$
Spacerówka	160$
Nosidełko	60$
Chusta do noszenia dziecka	20$
Łóżeczko dziecięce	50$
Krzesełko dziecięce	30$
Zestaw śpioszków	20$
Zestaw butelek	10$
Podgrzewacz do butelek	20$
Zestaw pieluch	30$
Zestaw kocyków i ręczników	22$
Wanienka	15$

- Ah tak...? - Uśmiechnęła się również - To teraz wsiądzie pani do samochodu i go przeparkuje. Potem wróci po mandat i dowód. - Powiedziała i zamknęła blankiet z tajemniczą kwotą i dowodem w środku. Oparła dłonie na biodrach i spojrzała na Cath wyczekująco.
Stwierdzić musiała, że żałuje kolegi, który związał się z taką babą.

Skrzywiła się i zmroziłaby wzrokiem Gabrielle, gdyby nie okulary. Zamaszystym ruchem otworzyła drzwi i wsiadła.
Zamknęła drzwi i widać było, że coś gada do siebie, zapewne jakieś obelgi pod adresem Gabi. Po czym wyjechała z miejsca dla inwalidów i zaparkowała dwa miejsca dalej. Wysiadła i wróciła do policjantki, wyciągając rękę po dowód i mandat.

Gabrielle w duchu roześmiała się głośno, na zewnątrz jednak pozostając poważna. Czekała aż Hernandez wykona jej polecenie i wróci grzecznie. Gdy Cath w końcu stanęła przed nią, Gabrielle podała jej dowód i mandat na kwotę 150$
- Miłego dnia.
Powiedziała i uśmiechnęła się słodko, stojąc w miejscu.

Wzięła zamaszystym ruchem i spojrzała na kwotę. Za głupie zaparkowanie w złym miejscu! Była pewna, że Gabrielle dała jej wyższą kwotę z braku sympatii. Schowała dowód, a mandat zgniotła i wrzuciła tez do torebki.
- No to już przesada. - oznajmiła, nie kryjąc swego niezadowolenia. Ruszyła do sklepu mieląc jeszcze językiem pod nosem. - A niech ci ten mandat stanie na żołądku.

No kupiła wózek wreszcie i wróciła do auta, a potem odjechała.
zt

Pojechała na patrol dalej.

zt

/od Elmira

Liluye z Joan dotarly w końcu do West Marketu i udały się do sekcji dla małych księżniczek.. nie, moment. Dla dzieci. Dreptały między półkami w poszukiwaniu odpowiedniego zestawu.
- Może kupimy takie czapeczki i w ogole a dla Jona korone? Albo tą tiare.. Tylko czy Cath sie nie obrazi jak ona nie dostanie? Dwie tiary?

Joan przyglądała się tym wszystkim akcesoriom dla księżniczek dzieci, ile tego.
- Czapeczki tak. Hmm, koniecznie Cath też. Może dla niej koronę, jak dla królowej. Królowej matki! A Jon będzie księżniczką i, i lepiej, żeby nie skończyło się to, jak w Śnieżce.
Po czym złapała tiarę.
- Czy ona nie jest za mało błyszcząca?

- Dobra. To korone i tiare. i czapeczki. - pokiwała głową zgarniając wściekle różowe i zielone trojkątne czapeczki do koszyka.
- No fakt, mało sie błyszczy.. To wiesz co, kupimy takie plastikowe cyrkonie i brokat i tak ją naświecimy, że Jon tydzień nie domyje tego brokatu z włosów - rozejrzala sie za czymś co może im pomóc.

A do czapeczek dołączyła tiara i korona.
- To brzmi jak sensowny plan, więc tylko brokat?
Znając rozkład sklepów takie bajery są niedaleko od działu zabawkowego/dziecięcego.
- Srebrny, złoty, różowy? Taki wybór. To trudne.

- Brokat! Różowy i srebrny! - zarządziła i pewnie oddaly się poszukiwaniom.. Zajeło im to chwilę, ale w końcu znalazły wszystko czego chciały.
- No. Cudownie - poszly do kas i zapłacily za swoje łupy, żegnane troche dziwnym spojrzeniem kasjerki.

zt!

/z biura

Liluye wybrala sie na zakupy. Sałaty! Warzywa! wszystko na dzisiejszą sałatkę do obiadu. I trochę owoców, bo miała ochotę. I Jogurt. Tak. I dużo innych rzeczy i jakieś mieso dla psa i na obiad. Dreptała wiec miedzy półkami z wozkiem.

/nie mam pojęcia, ale nieważne/

Joan też się wybrała na zakupy, trochę większe, bo musiała uzupełnić zapasy, tym bardziej, że zostawiała Arthura samego na dłuższy czas. Choć, jak wróci, to pewnie warzywa zaczną żyć własny życiem i będą wyłaniać się z lodówki, niczym prakręgowce podczas pierwszego wyjścia na ląd. A i jadłospis jej dziadka opanują wszelkie formy gotowego, po przejściu przez mikrofale, jedzenia. Mimo wszystko wypełniała koszyk pełnowartościowymi produktami, które miały starczyć na jakieś dwa tygodnie. Między pólkami dostrzegła znajomą twarz.
- Hej Liluye - powiedziała z uśmiech. - Dawno cię nie widziałam.

- Oo.. Hej - uśmiechnęła się do Joan, z puszką kukurydzy w rękach.
- Szykujesz się na apokalipsę? - spojrzała na zapasy w jej koszyku.

- Nie - roześmiała się cicho. - Wyjeżdżam na trochę. Pewnie słyszałaś o wycieczce do Kalifornii. A to oznacza, że zostawiam Arthura samego, więc wyposażam go, żeby nie było narzekań na wyrodną rodzinę. A przynajmniej bardziej, niż zwykle. - Uśmiechnęła się krzywo.
- A na apokalipsę to chyba powinnam więcej konserw mieć. Zresztą i tak bym jej nie przeżyła.

- Jedziesz? - ucieszyła się wyraźnie - Nooo.. dobrze. Znaczy cieszę się, że jedziesz bo obawialam się, że z normalnych osób będę tam ja i Will - odetchnęłą z ulgą.
- No tak, to konserwy.. - pokiwała głową - Ale pewnie zjedli by nas od razu.

- Dzięki za komplement. Ale teraz mnie zmartwiłaś to z kim tam wyląduję. Najwyżej będziemy ostoją spokoju i normalności. Nie damy się tak łatwo. - Podejrzewam, że Joan na pewno nie ogarnęła tego, kto w ogóle się wybiera na wycieczkę z biura. A i tak względem osób wybierających, co do ich normalności zdania bywały podzielone.
- Niestety, ale tak by było. Muszę spojrzeć prawdzie w oczy i bohaterem to nie jestem, co najwyżej częścią tłumu. Co u ciebie, poza wyjazdem?

- Damy radę! Będzie nas trzech normalnych, to już grupa, więc nie oszalejemy tam. Dwa tygodnie... co to dla nas przy całym życiu tutaj - uśmiechnęłą się rozbawiona wybitnie.
- A może byśmy były bohaterami, hm? Ja się z nam trochę na survivalu, zwierzętach, więc konny transprt i polowania.. Ty na lekach jakis i inncyh takich ciekawych sprawach.. To by sie moglo udac! - zastanowiłą sie nad tym, marszczac na moment brwi.
- U mnie? W sumei niewiele.. dostałaś wiadomość od Cath? - zapytala, bo wpadla na to, ze przecież przez nią się znają.

- Fakt, przeżyłam jakoś tutaj dwa lata, to dam radę. Może to śmieszne, ale stęskniło mu się za oceanem - westchnęła.
- To brzmi, jak plan. - Na następną apokalipsę Joan i Lilu organizują grupę i walczą o przetrwanie!
- Nie, jeśli nie licząc sms'a o jednorożcach i suficie. Coś się, jednak stało? Dalej jest w Phoenix? - zapytała lekko zaniepokojona.

- Ja nie byłam.. wieki. Na prawdę bardzo dawno. Chyba jako dzieciak ostatnio - przyznała.
- Jest w szpitalu w Appaloosa. Urodzila. Nie mówila ci? - zmarszczyła brwi zdziwiona. Nie wiedziała o co chodzi, zeby Cath czegoś Joan nie powiedziala? Co ją znów ominelo?

- To nadrobimy te zaległości. - Powiedziała wesoło, ocean dla Joan był stałym elementem krajobrazu. Nawet ze swej sypialni w rodzinnym domu miała na niego piękny widok.
- Przecież to początek trzeciego trymestru. - Odetchnęła głęboko, zdawała sobie sprawę, co to oznaczało. Kilkuset gramowe, nie w pełni wykształcone, dziecko w inkubatorze z kolejnymi przewodami, pod respiratorem. O ile przeżyło. - Jak się ma Cath i co z dzieckiem?

Pokiwała głową potakująco, że tak, to dopiero początek trzeciego trymestru.
- Obydwoje żyją. Cath skupia się na tym, że bedzie miała rozstępy, bo boi się myśleć o dziecku. Jak tam byłam to przyszła pielęgniarka powiedzieć, że maluch jest w ciężkim stanie, ale przezył krytyczne dwie pierwsze doby.

Przeczesała włosy i pokręciła głową. Liluye była u Catherine, a ta nawet nie zdobyła się na to, żeby przekazać informację przez kogoś czy cokolwiek. Joan zrozumiała. Uśmiechnęła się blado, to brzmiało typowo dla Cath - w centrum zawsze pozostała ona, taka już była.
- Kiedy to się wszystko stało? - Po chwili przerwy, dodała: - jak będziesz u niej, powiedz Cath, że życzę jej zdrowia i siły - i może powinna dodać, że się modli, ale Joan nie modliła się od bardzo dawna, może od zawsze, a takie puste frazesy nic i tak nie znaczyły. - Przed wyjazdem odsunęła się od mnie i nie zamierzam jej się narzucać, więc proszę tylko o tyle - wyjaśniła. Nie pierwszy raz ktoś od niej lub ona od kogoś odcinała. Nie było to miłe, ale każdy żyje, jak chce.

- Dokładnie nie wiem. Piętnastego? Szesnastego? - westchnęła - smsa dostalam osiemnastego, więc.. - wzruszyla ramionami.
- Coś sie stało? - zmarszczyła brwi, ale zaraz pokręcila głową - To znaczy.. jasne, przekażę. Tylko.. pokłóciłyście się?

Wzruszyła ramionami z westchnieniem.
- Sama nie wiem. Wyszło tak jakoś. Wiesz, że jak Catherine coś sobie wymyśli, to trudno od tego ją odwieść. Teraz to nieważne. - Uśmiechnęła się blado. Po chwili pstryknęła palcami. - A rozmawiałam z Jonathanem i wspomniał, że ty, Ennis i on zajmujecie się trochę - hohoho taki eufemizm - mapami, poszukiwaniami. Chyba wam dostarczę coś ciekawego. Chyba.

Pokiwała głową ze zrozumieniem. Z Cath tak już było. Niestety. Pewnie przejdzie jej jeszcze zaraz i przyjdzie sama do Joan jakby nic sie nie stało.
- No, zajmujemy.. - przytakneła. - Oh! A co masZ? - zainteresowala sie od razu wrzucajac jeszcze jedna puszke z kukrydza do wozka i idac dalej wzdłuż półek.