27.02.13 Ron-Smith

Ron wykręcił randomowy numer z listy, mając nadzieje, że nie wpadnie w większe kłopoty i jakoś wyliże się.

Ron miał szczęście. Smith, widząc znajomy numer na wyświetlaczu jednej z komórek - odebrał. Jakby przeczuwał, że Brody będzie dzwonić i się kajać. Nie przewiedział jednak, ze zmusi go do tego taka sytuacja.
- No, słucham, synu marnotrawny?

-Na serio mnie nie lubisz...-stwierdził patrząc w niebo.
-Przyznam, że nie myślałem, że dodzwonię się akurat do pana...-pauza przełknięcie śliny-Leże bez nosa na pustyni... i chyba umieram...-co raz chłodniej się robiło tego lutowego dnia. W sumie nie wiedział co powiedzieć teraz, więc chyba najlepiej prawdę. Z resztą zaczynał bredzić z wykrwawienia.

Cisza. Nie było słychać nawet oddechu Smitha; tak jakby mężczyzna już odsunął słuchawkę od twarzy..
Lecz w końcu Ron dosłyszał magiczne słowo:
- Gdzie? Dokładnie.

-Gdzieś przy Czerwonych Skałach...-znów pauza na silne-Jak zobaczysz trupa przy drodzę - to ja.-czyżby ostatni nędzny żart Rona ? Możliwe, ale w sumie sam się prosił o taką sytuacje. Znów zapomniał, że kobiety to nieogarnięty żywioł z którym się nie walczy, a akceptuje.

Smith nic nie powiedział. Rozłączył się.