Biuro szeryfa i areszt

First topic message reminder :

Parterowy budynek z czerwonej cegły mieści w sobie zarówno biuro szeryfa jak i areszt. Wchodząc z głównej ulicy przez podwójne drzwi, stajemy przed zaszkloną recepcją, w której na dyżurce zawsze można spotkać jednego z funkcjonariuszy. Przechodząc korytarzem dalej, trafiamy na dużą salę, zastawioną kilkoma biurkami. To w nim przebywają stróże prawa, gdy akurat nie znajdują się na patrolu, zajmując się papierkową robotą lub przygotowując do wyjścia w teren. Za nimi można zauważyć drzwi prowadzące do gabinetu szeryfa w którym oprócz pokaźnego biurka, głównym wyposażeniem jest długi stół, przy którym toczą się rozmowy odnośnie aktualnych spraw. Z głównego korytarza wejść można także do aresztu, gdzie kilka cel czeka na swych gości.

Bezdomny Doe był dobrze wychowany, bo pewnie wyszedł z dobrego domu. Dres musiał wstać i przyzwyczaić doń mowę. Mózg powoli budził się ze snu kiedy to witał dzień następny.
- Co mi tutaj pan sugeruje? - odezwał się sennym głosem. John wcale nie wyglądał jak kobieta. I na pewno nie jak Jagna. - Imć zapłacić musi za świniaka. - nie wiedział skąd mu się to brało.

Wstał z pryczy przyglądając się swojemu koledze z celi. Nie miał pieniędzy. No jasne! Teraz będzie płacił za tego gołodupca tygodniówkę! Aż zacisnął pięść chyba chcąc mu dać w mordę, ale uspokoił się widząc strażnika. Mógł dać im obu w mordę, ale wiedział akurat czym to się będzie kończyło. I tak musiał wyjść do pracy. Zabrał swoje rzeczy i przy okienku, w którym miał zapłacić grzywnę, zatrzymał się na chwilę.
- Gdzie mogę odebrać tego świniaka? - Tak, był święcie przekonany, że w tym momencie go kupił.

Kobieta w okienku zaśmiała sie srogo.
- Nigdzie, żadnej świni pan nie dostanie. Chyba, że pan se na ranczo pójdzie. Idź mi pan już stąd, ja mam tu robotę! Urwanie głowy! - machnęła ręka na Zacha, wydając mu pokwitowanie zapłacenia grzywny.

/wioska

Poszła za wszystkimi do biura szeryfa i usiadła na krzesełku. Słuch jej wrócił, głowa i cała reszta bolała jak cholera. Nie odzywała się do nikogo i unikała wszystkich wzrokiem. Miała wrażenie, że się rozryczy jak tylko na kogoś popatrzy. Czekała na swoją kolej, a gdy ta nadeszła Liluye poszła do pewnie jakiegoś osobnego pokoju i usiadła na krzesełku.
Mówiła monotonnym głosem, bo nie chciała się skupiać i zastanawiać nad tym wszystkim.
- Przyjechałam do wioski na wyznaczoną godzinę. Właściwie nic się nie działo, ludzie rozmawiali, jedli, pili, Emma tańczyła.. - pomyślała o tym, że w takim momencie zabili jej dziadka. Zamilkła na chwilę i zagryzła zęby. - Właściwie to stałam z boku i usłyszałam krzyki z lasu. Poszłam w tamtą stronę, bo myślałam, że może coś się dzieje, a potem dwa pickupy wyjechały obok mnie na plac i zaczęły strzelać w powietrze. Dużo nie widziałam, bo stałam z tyłu, ale potem przeszłam bokiem i zauważyłam tylko, że zabili Jacoba. - znów dłuższa przerwa. Westchnęła ciężko. - Razem z Salali.. Sally schowałysmy się za jeden ze stołów. Któryś z napastników zaszedł mnie od tyłu i go nie zauwazylam. Connor mi pomógł i uciekłam do Naiche, który dostał wtedy w ramie. Chyba od jednej policjantki. Potem coś się stało z jednym samochodem, nie wiem co, bo nie widziałam, ale wybuchł, a tamci odjechali. - spojrzała na policjanta pytająco. - Cos jeszcze? Bo więcej nie wiem. - cała opowieść była prowadzona monotonnym, wypranym  z emocji głosem. W końcu wyszła z pokoju i odszukała wzrokiem Connora i Naiche.

-> Zabytkowa wioska Indian

Wielki Indianin został przywieziony do komisariatu.
- Moglibyście trochę obniżyć te siedzenia. - Szepnął tuż po wyjściu. Przez całą drogę jego głowa stykała się z sufitem tego radiowozu.
W każdym razie nie spotykając się z żadną odpowiedzią Connor zamilkł i wszedł do pokoju przesłuchań. Usiadł na średnio wygodnym siedzeniu. Mógł już rozpocząć swoją wypowiedź na temat tego co tam się działo.
- Otóż tak. Przyszedłem trochę spóźniony na uroczystość. Nie zauważyłem szczerze powiedziawszy żadnej nieprawidłowości. Wszystko się działo tak jak powinno. Zamieniłem parę słów z osobami na przyjęciu. Potem usłyszałem, zresztą chyba jak wszyscy dźwięki, a właściwie hałasy dochodzące z głębi lasu - westchnął cicho - przyjechała cała gromada skinheadów czy kimkolwiek oni byli i kazali nam wypierdalać czy jakoś tak. Potem rozległy się strzały, kilka poszło w kierunku Naiche, Jacob zasłonił go swoim ciałem. - Eastman spuścił wzrok, w tej chwili było mu cholernie smutno. Może nawet pociekła mu jedna łza, jednak szybko otarł oczy nie chcąc pokazywać niczego poza zmęczeniem.
- Niewiele czasu minęło a pod nogi praktycznie spadła mi strzelba. Musiałem coś zrobić, strzelać do nich w obronie własnej oraz każdej osoby będącej w tamtym miejscu. Później ruszyłem pomóc Liluye, ona też tu jest. Pomogłem jej się wydostać, wtedy dostałem też niezłego gonga w nos, ale oddałem cios za cios. Zauważyłem waszych ludzi, ktoś rzucił czymś wybuchowym. Tamci spierdolili i tyle. - Opowiedział to co wiedział i wyszedł z pokoju, no bo w sumie nie wiedział co jeszcze powiedzieć. Tyle fajnie, że mu pozwolili zatrzymać broń. Na pewno mu się przyda. Wyszedł z biura szeryfa kierując się w inne miejsce

/zt

/Zabytkowa wioska Indian

Lola wyprowadziła Skittles'a z auta i zaprowadziła go do budynku. Poszli do pokoju przesłuchań - tak czy siak musiał złożyć zeznanie, a równie dobrze to ona mogła go przesłuchać. Wskazała mu krzesło, po czym sama usiadł na tym, które znajdywało się na przeciwko.
Wyciągnęła notes, wzdychając cicho.
Nikt nie mówił, że to będzie przyjemna praca, tak?
-No to zacznijmy od tego, że powiesz mi, co tam się działo, co?-zaproponowała, unosząc wzrok.

Przyszedł i sam Naiche. Z opatrunkiem na ramieniu, w wymiętych, brudnych ubraniach, obłoconych butach i potem lejącym się po twarzy. Miał zaczerwienione oczy, ale nie płakał. Usta za to miał zaciśnięte i widać było, że buzuje w nim krew i niewiele trzeba by wybuchnął.
Zasiadł w jednym z pokoi śledczych i zaczął składać wyjaśnienia... a właściwie, ku zdziwieniu innych, zaczął przyznawać się do tego, że to on zaczął strzelaninę.
opisał jak widział wozy skinheadów jadące na plac, jak łysi, biali mężczyźni zaczęli rzucać w nich wyzwiskami, jak machali bronią i grozili jego siostrze i gościom. Nie myślał za wiele, chwycił za broń i strzelił.
- I pozabijałbym ich wszystkich, ich wszystkich kiedyś pozabijam!
Pokręcił głowa i zacisnął pieści.
- Żałuje tylko tego, że celniej nie strzelałem, żeby nie wybić ich zanim nie zabili mojego dziadka, tego żałuje! - Rzucił.
Po tym wszystkim, policjanci musieli zatrzymać Naiche w areszcie do czasu wyjaśnienia okoliczności całego zajścia.

-->

Skittles miał ochotę położyć się na ziemi i umrzeć, jednak zamiast tego wylądował w psiarni. Wyglądał jak mały chłopiec - smutny, zapłakany, a do tego jeszcze w koszulce z wojowniczymi żółwiami ninja. Nie odpowiedział początkowo Loli na pytanie, tylko głośno pociągnął nosem.
Dopiero po chwili był w stanie wydusić z siebie cokolwiek.
- Koncert Right Said Fred, kurwa.

W gardle Loli zrobiła się duża gula, gdy tak patrzyła na tego dupka. Była kompletną ciotą, że się nim tak przejmowała. Ale naprawdę wyglądał co najmniej żałośnie. I miał super koszulkę.
Dobra, ogarnij dupę, Martinez.
Westchnęła na jego odpowiedź.
-Od początku, dobra? Przyszedłeś na imprezę i...?-zapytała, z niesamowitą wręcz cierpliwością, stukając końcem długopisu w blat.
Powstrzymała się przed rzuceniem tekstu typu: "wiem, że ci ciężko, ale...", bo zazwyczaj prowokowało to tylko agresję. Choć może się myliła...?

Naiche wyszedł w towarzystwie policjanta z pokoju przesłuchań. Może nawet w kajdankach? Liluye zagryzła wargę i skrzywiła się, bo ta była skaleczona. Po jakimś czasie poszła za nimi i dopytała czy może się zobaczyć z kolegą. Powiedziała, że nie chce nic specjalnego, tylko coś mu powiedzieć. Nie wiedziała czy to do końca dobry pomysł. Czuła się jakby przeszkadzała. Podeszła jednak do kratek i popatrzyła na wściekłego Naiche.
- Jak wyjdziesz, to możesz do mnie wpaść. - nie pytała co im powiedział, bo i tak miala wrazenie, że cokolwiek powie nie ma sensu. A on ją teraz albo oleje albo okrzyczy.

Skittles namiętnie wpatrywał się w blat biurka, nie mając siły nawet podnieść głowy, by spojrzeć na Lolę. Bolała go głowa, oczy miał przekrwione, Jacob nie żyje, ciul wie co z Naiche i Emmą. Na dodatek w gaciach miał schowaną paczkę z trawą.
- Łysole zrobiły wjazd, Pan Propper zastrzelił Jacoba, potem trafiłaś w Naiche to ci jebnąłem, coś jeszcze? - zapytał już nieco zniecierpliwiony, po czym w końcu spojrzał na Lolę. Spode łba, więc nie wyglądał już tak bezbronnie jak przed sekundą.

Nabrała powietrza, starając się nie ściągać brwi. Będzie mieć naprawdę obrzydliwe zmarszczki po tej pracy. Straszne.
Wypuściła powoli to, co zebrała w płucach.
-Kto zaczął strzelać?-wypaliła na wydechu.
Jeżeli Skittles myślał, że mógł ją przestraszyć swoją miną, to się mylił. Cóż, być może dlatego, że to ona była w tym momencie na uprzywilejowanej pozycji. Było jej trochę łatwiej nawet, bo pokłady współczucia w niej nagle odrobinę zmalały.

kto zaczął strzelać? Chodziło jej strzelanie do ludzi, czy w powietrze? Do ludzi zaczął strzelać Naiche, ale prędzej odgryzie sobie palec i wsadzi w dupsko, niż go podkabluje.
- Tamci - oznajmił więc. Po chwili uznał, że ma dość tego oficjalnego tonu z jej strony. Nie miał ochoty przybliżać tego, co stało się przed chwilą.
- Lola... - rzekł więc, chwytając ją za nadgarstek dłoni, w której trzymała długopis - Zostaw mnie w spokoju. - powiedział, dość łagodnym tonem, konfrontując jednak z nią spojrzenia.
Liczył, że kobieta zmięknie, przynajmniej ze względu na ich dość długą znajomość. Załatwiał jej w końcu trawę, kiedy jeszcze była gówniarą.
- Zamknij mnie, ale nie każ mi o tym opowiadać.

Naiche siedział w areszcie i nerwowo stukał noga i podłogę. Oj, jak dres pod blokiem szukający tylko jakiegoś hipstera do zajebania.
- No. po co? - Zapytał, patrząc gdzieś w dal. Właśnie, po co? Teraz to w głowie miał tylko jedno. Wyjść stąd i przypierdolić temu, komu trzeba.
on już się dowie czyja to sprawka. 
- Skittles jeszcze zeznaje?

Uniosła wzrok, gdy się odezwał. Patrzyła uważnie, szukając jakiegokolwiek znaku, że mógłby kłamać.
Zapisała to.
Przymknęła oczy, gdy się znowu odezwał.
Jesteś największą ciotą chodzącą po ziemi. Nie patrz na niego, nie patrz! Zimny profesjonalizm! Cycki do przodu! Dasz radę!
Zacisnęła palce na długopisie i postanowiła wgapiać się w stół, zaciskając usta. Gdy podniosła wzrok, przeklęła głośno.
Już siebie za to nienawidziła.
-Jutro pogadamy.-wymamrotała.-Opróżniaj kieszenie.-mruknęła zdecydowanie, zabierając rękę.-Och.-wydała z siebie po chwili, gdy zdała sobie sprawę, że dalej ma kajdanki.
Zdecydowanie musiała odpocząć. Nie kontaktowała już za bardzo.
-Wstawaj.-burknęła i sama też podniosła tyłek z krzesła.

- Nie wiem. Kupiłam ostatnio wino, można sięna przykład schlać. - podeszła do krat i oparła się o nie czołem.
- Tak, ta meksykanka go wzięła. Dłużej mu to schodzi.

- Możesz mi ułatwić sprawę i sama mi opróżnić kieszenie - mruknął, podnosząc dupsko z krzesła.
- To, co by mogło cię zainteresować jest w moich gaciach - nie brzmiało to za bardzo na flirt, czy też tani podryw, bo tym nie było. Skittles wolał, by trawę przy nim odkryła Lola, która doskonale wiedziała czym się zajmuje, niż jakiś inny policjant. Gdyby np. Mikaelson wkładał mu łapy w gacie, to by się chyba porzygał.

- Nie mam ochoty chlać. Ja nie chleje, ja nie piję, boże, Lilu, zostaw mnie!
Schował twarz w dłoniach i znowu postukał butami o podłogę.
- Niech mnie wszyscy zostawią, niech się odpierdolą!

Mikaelson wrócił do biura praktycznie w tym samym czasie co Lola. Szybko i bez zbędnego pieprzenia się ze wszystkim wszedł do biura i przetarł czoło materiałową chusteczką którą zaraz potem schował do kieszeni. Przesłuchał kilku świadków a dodatkowo zapisał też wszystkie ich zeznania w komputerze. Zebrał też ich dane. Znał tych ludzi, pracował tutaj od piętnastu lat, jednakże tu na komisariacie nie byli dla niego nikim innych jak świadkami w przestępstwie. Widzieli zamieszanie więc musieli powiedzieć wszystko co wiedzą. Tak już było, że niestety przez takie poglądy Charles nie był zbyt lubianym człowiekiem w Old Whiskey. Każdy jednak wiedział, że poza służbą potrafił być nawet miłym gościem. Chwilowo miał zastój więc poszedł do pomieszczenia by zobaczyć jak idzie przesłuchiwanie świadka przez Lolę.
-Nie spoufalamy się z policjantkami na służbie. Tutaj jesteś tylko i wyłącznie podejrzanym Skittles. Skąd mamy pewność, że ktoś nie nasłał tamtych ludzi by zniszczyli piękną uroczystość i zabili niewygodnego dla nich człowieka- powiedział pewnym siebie, może nadto służbowym tonem. Stał z boku i nawet się do nich nie zbliżał. Jeszcze nie. Dobrze, że nie słyszał myśli Skittles'a na temat wkładania rąk do majtasów, zwłaszcza gdyby to miał być Mikaelson.

- Wiesz, że ja też nie. - wzruszyła ramionami. - Ale teraz mam ochotę. - miała ochotę do niego podejść i go przytulić, ale pewnie by się wściekł i tylko ją od siebie odepchnął. Gdyby oczywiście w ogóle mogła to zrobić.
Widząc go w takim stanie znów zachciało jej się płakać. Spojrzała w sufit powstrzymując łzy.
- Przepraszam.. - mruknęła, odsuwając się od krat. Jednak dobre miała przeczucie, że przeszkadza. - Wiesz gdzie mieszkam. - dorzuciła jeszcze i odsunęła się o kolejny krok. Zagryzła pokaleczoną wargę i splotła dłonie na piersi. Nie będzie płakać do cholery!
Odwróciła się i odeszła po cichu, ze zwieszoną głową, by nikt nie widział jej czerwonych oczu.
zt

Rzuciła mu uważne, długie spojrzenie, które miało oznaczać, by nie przeciągał struny, bo może zmienić zdanie w każdej chwili.
Zamrugała na jego wyznanie. Ręce jej opadły. Zdusiła przekleństwo.
-Seriooo?-jęknęła, nie wierząc.-Nie możesz tego chować w butach?-spytała, bardziej mówiąc do siebie jak do niego.
Oczywiście, że nie mógł. Kto chciałby pakować mu łapy do gaci. To było genialne! Choć... cóż, może ktoś by chciał, tak z drugiej strony...
I wtedy odezwał się Mikaelson. A ona momentalnie się wyprostowała, a Skittles mógł zauważyć, że na jej twarzy maluje się przerażenie. Stała odwrócona tyłem, także Charles tego nie widział.
"Zabijęcię" - mógł wyczytać z ruchu warg jej "kolega".
Obróciła się, na twarz ubierając delikatny, uprzejmy uśmiech.
-Sierżancie Mikaelson.-zrobiła pauzę.-Jones... Raczej nie stoi za tym, co stało się na imprezie. Wytłumaczę to sierżantowi, jak skończę z zatrzymanym, dobrze? Wolałabym nie poruszać tej delikatnej kwestii przy nim...-powiedziała, wyginając palce pod dziwnym kątem.

Sam siedział przy swoim biurku i klepał zawzięcie w klawiaturę. Nawet nie zwrócił uwagi na to, że kawa mu wystygła. Najpierw zabrał się za przeszukiwanie starych akt, w których mogła się pojawić Słodka Brzoskwinka i cokolwiek z nią związanego. Napady, skargi awantury czy bojki. Taki klub nie mógł się ostać bez jakiekolwiek wzmianki. Miał zamiar przejrzeć też stare roczniki gazet i dziękował Bogu za komputeryzacje, bo gdyby się zabrał do przeglądania mikrofilmów to chyba nigdy by się z tego nie wykaraskał.
-Hmm.- mruknął otwierając plik z kolejną sprawą.

// Wioska indiańska
Zajebisty bilans dnia - poobijany, umorusany, pachnący dymem i benzyną, no i oczywiście wkurzony. W stłuczonych okularach zaczął opowiadać jakiemuś cieciowi o zajściu tamtego wieczora:
- Przyszedłem spóźniony tego wieczora na przyjęcie, bo pracowałem nad projektem. Postałem chwilę z innymi przybyszami i nagle przyjechało kilku łysoli pickupami. Bałem się, więc poszedłem do auta po alkohol i na prędcę zrobiłem koktajl Mołotowa- miałem nadzieje, że to ich odstraszy, ale nie udało się za bardzo. Widząc ciało starego Indianina zawrzało we mnie. Rzuciłem i butelka rozbiła się na masce, a samochód wybuch. To wszystko co pamiętam, bo stałem za blisko epicentrum i zemdlałem.- całość mówił przybity i zmęczony. Cała impreza okazała się rzeźnią, a z dojrzewaniem miała tyle wspólnego co wysłanie dziecka do strefy Gazy, by to dorosło. Wychodząc z komisariatu myślał o siostrze Tobiasa oraz o nim samym - nie pamiętał, aby mężczyzna pracował na stale, ale teraz będzie musiał. Martwił się o niego, bowiem byli jakimiś kumplami, a Ronald zawsze martwi się o swoich ziomków - taki człowiek.
Po zeznaniach poszedł do celi - mógł zapłacić 1000 $ lub 2 dni siedzenia. Wybiera bramkę numer 2 - dostanie trochę wolnego oraz oszczędność pieniędzy. Usiadł na przeciwko Naiche, wpatrywał się w przestrzeń po za kratami i nic nie mówił, bo nie wiedział co powiedzieć mu.


EDIT: Ron za przyznanie się do rzucania Mołotowem i wywołanie eksplozji - dwie doby w areszcie lub 1000 dolarów kaucji