Consuela - Gabrielle 13.04.2013

Siedząc w przyczepie Salinasa i bijąc się z myślami sięgnęła po telefon. Wykręciła numer siostry, wytarła smarkola spod nosa w rękaw i nacisnęła zieloną słuchawkę.

Gdzie jesteś? Nic ci nie jest? Ten skurwiel jest obok?
Głos Gabrielle był zdenerwowany i roztrzęsiony.

Consuela milczała przez chwilę a potem rozpłakała się jak mały berbeć. Ciężkie było życie gangstera.
- Przepraszam, Gabi. Nie chciałam uciekać. - ...oj, takie ciężkie.

Gabrielle żal ścisnął za gardło. Nie mogła słuchać jak jej mała siostrzyczka płacze.
- Gdzie jesteś? Przyjadę.

- Nie, nie możesz. Nic mi nie jest, nie martw się o mnie. - wydusiła z siebie między szlochami. W międzyczasie urządziła sobie spacerek do łazienki, by załatwić sobie rolkę srajtaśmy na swoją dalszą przygodę z rozpaczą. Przy okazji znalazła tam jakiegoś walającego się po podłodze świerszczyka. Czemu ona nie ma takich cycków jak te gołe lafiryndy?
Zapłakała nad swoim losem.

- Czy Ty zwariowałaś? Masz zamiar się ukrywać przed... przede mną? Consia...
Słychać było, że Gabrielle krąży po pomieszczeniu. Nie mogła ustać w miejscu. Chciała natychmiast znaleźć siostrę.
- Nie mogę ci pomóc, jeśli nie dasz się odnaleźć.

- Ale ja ci za to mogę pomóc. - nabrała mocno powietrze w płuca - Zaufaj mi. I nie martw się o mnie, Gabi. Wszystko będzie dobrze. Obiecuję. - przerwała i po chwili dodała - Kocham cię.
W tym momencie się rozłączyła.