Eaton Street

Pani Smith spojrzała na foldery na swoich kolanach, ale nie sięgnęła po nie. Usta zacisnęły jej się w wąską linię. Sam widok ulotek sprawiał, że serce jej pękało. Pojedyncza łza popłynęła po jej policzku, ale szybko ją starła i potrząsnęła głową. Jednym ruchem zrzuciła papiery na wycieraczkę i przydeptała je szpilkami.
- Pomyślę o tym. - Powiedziała cicho. Przez gardło nie przechodziły jej teraz słowa [i]Masz rację[i]. - Jedźmy. - Dodała po chwili.

Jeśli ktoś myślał, ze Smithowi przychodziło to łatwo - to się mylił. Był ostatnia osoba, która chciałaby się pozbyć córek z domu. Lecz musiał je chronić. Jeśli to oznaczało wysłanie je za ocean - mógł te cenę zapłacić.
Szkoda tylko, że dzieci cierpią za decyzje rodziców.
- Nie martw się... jeszcze nie teraz... wybadam sytuacje...
Mówił, jakby sam chciał się uspokoić.
Odpalił samochód i ruszył.
- Musisz się z Hernandez spotkać.

/zt x2

/z AppaLOL/

Zapatrzyła się na widok zza oknem.
- Nie śmiem się z tym spierać. Na wszelki wypadek zapamiętam sobie, że powinnam dać się ugryź i mieć spokój. Nie, moment, wtedy tym bardziej będę musiała się z nimi użerać. Bez sensu, zawsze na straconej pozycji - rozłożyła bezradnie ręce.
Spojrzała na ulice, pewnie normalni ludzie zwinęli się już do domów, więc szwendały się małolaty żądne niesamowitych wrażeń przy okazji spektakularnej elektrycznej katastrofy. Możliwe, że przy okazji kilka sklepów straciło już swoje witryny, a co za tym idzie rozpoczęła się totalna wyprzedaż za zero.

- No niestety. W czasie apokalipsy ciężko być wygranym - westchnął, mrużąc lekko oczy i wbijając wzrok w drogę. No, tak bardzo pusto na ulicach nie było. Co jakiś czas mijali inne auta. Ale poza tym było ciemno jak w dupie. Gdyby jeszcze zgasił światła i jechał taki cichociemny, to faktycznie jakby byli w środku The walking dead.
- W sumie to... - odezwał się później - Jest taki jeden pub, może będzie otwarty. Chyba grają na żywo, to brak prądu nie powinien im przeszkadzać.
Spojrzał na Joan i przeniósł wzrok na ulicę.
- Chyba, że elektryczna apokalipsa dostarczyła ci dostatecznie dużo wrażeń i chcesz do domu - zaśmiał się.

3,6 - udaje wam się spokojnie przejechać miast, bo wrócił już prąd

- Tak, najchętniej, gdzieś bym usiadła i napiła - [zaczynam ją prowadzić na alkoholiczkę] - ale nie sama, a ty i tak nie możesz - westchnęła.
Nagle pojawił się prąd, niczym w bestsellerze wszech czasów, nie nie chodzi o pisiont twarzy Grey'a, stała się jasność.
- Za jasno. Za co - jęknęła.
- Och, ludzie znormalnieją, znaczy będą tak samo beznadziejni, jak zwykle.

- Ahm. Racja - pomijając, że i tak jechał po piwie. Chociaż połowę wylał, a ta pierwsza już pewnie dawno wyparowała, po tym maratonie o życie.
Aż zmrużył oczy, gdy ulica rozbłysła.
- Wow. To było niezłe - pokiwał głową. - Już wolę, żeby byli beznadziejni, niż zdziczali - zaśmiał się. - No dobra, to kierunek Old Whiskey - mruknął pod nosem i zaczął się rozglądać po tablicach, żeby wiedzieć, gdzie ma skręcić. Aż tak świetnie się nie orientował. Zjechał na inny pas i skręcił.
- Nie martw się, na autostradzie znów będzie ciemno - dorzucił, co by podnieść Joan na duchu.

---> Old Whiskeeey

Wjechali w Waton Street i zwolnili szukajac odpowiedniego adresu. Spojrzała na niego taksując go od dołu do góry.
- Cóż, kochanie, musimy dać radę. Jak dobrze pójdzie to i ty, będziesz grzał siedzenie. - powiedziała. Po czym wskazała mu głową, by szukał odpowiedniego adresu.
- dla ciebie jest kij na tylnym siedzeniu. - Cóż ona nie odda mu znowu swojej broni.

Wywrócił oczami. Ta, ciąga go na jakieś pojebane misje i przezywa jeszcze.
Popatrzył na nią z niedowierzaniem.
- Strzelcowi? Kij? Bardzo sprytnie z twojej strony. Ja pierdole...mam przejebane. - Ktoś tu nie przygotowuje się do zadań.
- To co teraz?

40 :/

- Gdzie to niby ma być? - popatrzył jeszcze raz na kartkę.

wywrociła oczętami. Ona też była strzelcem.
- W zasadzie to nie mam w planach strzelania. Generalnie to ten koleś ma przeżyć. - zauważyła na sam początek, cóż chyba nie będą się kłocić o jedyną broń jaką posiadają. - Masz dopilnować by nie uciekł tylko tyle. - dodała. Rozglądała się, ale miała utrudnione zadanie, bo jeszcze byla kierowcą i musiała patrzeć na drogę.
- O ile dobrze pamiętam pod numerem 35. - odpowiedziała mu.
[1 (16)]
- Też nie widzę. - warknęla już zirytowana.

60

- E! Tutaj skręcaj! - zawołał gdy dostrzegł właściwy budynek.

Morgan od razu skręciła, gdy ten zauważył adres. Zrobiła to spokojnie i tak samo wjechała rozglądając się dookoła i za miejscem do zaparkowania.

Zaparkowali pod jednym z luksusowych szeregowców. Ale jako, ze naszym bohaterom zajęło nieco szukanie adresu, stracili dużo czasu.
Zauważyli jak z garażu wyjeżdża jakiś samochód.

Morgan owszem zaparkowala, gdy w jednym z lusterek pojawiła się podejrzany samochód. Skinęła na niego glową do Leszka.
- Chyba jednak jedziemy - zdecydowała. - Przyjrzysz mu się? - spytała Leszka, gdyż może on miał z drugiego lusterka lepszy widok. Sama poprawiła te środkowe w samochodzie, by miec na oku ten samochód. Ruszyła oczywiście za samochodem.

- Eee, no dobra - powiedział choć nie wiedział co może zobaczyć u kierowcy w samochodzie przed nimi.
Mimo to wysilił swój sokoli wzrok.

No cóż, nie zobaczyłeś za wiele, bo się nie dało. 
Jedynie wiecie, ze to czerwona honda o numerach rejestracyjnych: AX5674

Morgan wzruszyła ramionami. Przeczucie mówiło jej, że powinna jechać za ową hondą. Wyjechała z parkingu i pojechała za nią.
- Zanotuj tablice. - poleciła Leszkowi, po czym wskazała na schowek, gdzie była jakaś kartka i dlugopis.

- Nie umiesz zapamiętać jednego numeru? - pokręcił głową i skrobnął numery.
Siedział i dał się wozić za jakimś samochodem, chuj wie po co.

Honda dalej jechała przed nimi, nie spiesząc się nigdzie. 
Stanęła na czerwonym świetne. Tuz za nim wóz Foxxy i Leszka.

Burknęła jedynie coś pod nosem na jego uwagę. Po czym włączyła muzykę, by go zagłuszyć. Jechała leniwie za hondą. Na światłach założyła koszule, by nie było widać jej tatuażu.
- Mam nadzieję, ze to on... - mruknęła będąc gotowa do jazdy za hondą.

Leszek ziewnął i włączył tetris na swoim telefonie.
- Mhm...