Południowy szlak

First topic message reminder :

Południowy szlak to prosta droga mogąca poprowadzić cię w kierunku jednej z atrakcji tutejszego parku - Jaskini Prób.
Szeroka, względnie płaska i o stabilnym podłożu. 
Wędrówka tą drogą jest o wiele łatwiejsza, niż przepraw przez szlak północny, lecz tu słońce nie jest twoim przyjacielem - brak cienia na pewno nie pomaga w wielogodzinnym spacerze...

Lil zastanowiłą sie, grzebiąc w rzeczach by wyciagnać wodę i podać mape Ennisowi. Tak czy nie? Napiła się i wzruszyłą lekko ramionami, zakręcajac butelkę.
- Tak. A co? - dopytala dalej.
- Plecy masz całe czy ci pomóc? - zaproponowała.

314 z przewodnikiem i logiką

No to idziemy dalej.
- O tutaj, patrz. - wskazał Ennisowi na mapę.

Dos nic nie odpowiedziała. stała i odeszła od Liluye, zostawiając ją samą z tubką kemu.
Niech sie nim udławi, myślała.  Parę jeszcze gorszych rzeczy.

Victor spojrzał na mapę. Coś mu zaczęło świtać w głowie...
Gdy już zorientowali się, którędy iść, ruszyli dalej. 

zt - Nowa lokacja - czekacie na posta zacyznającego.

/połnocny szlak

- Możesz czytać, ale ponoc wszystko okazuje się i tak w praktyce. Nie wiem. Nie doczekałam - westchnęła krzywiac się i poprawiająć plecak na plecach. Niech te wszystkie ciężarne wyjadą w pizdu. Na wakacje. Albo ona wyjedzie do Kalifornii i oby żadna z nich nie jechała z nimi.
- Miał? - zainteresowała się. - W domu? Możesz je znaleźć? - zapytała od razu.
Szły już spory kawał i doszły właśnie do rozwidlenia gdzie zmienialy drogę. Lil przystaneła.
- Przystanek. Napij się i zjedz coś jeśli masz. A ten proszek dodaj do picia - podała jej saszetke z proszkiem z elektrolitami. - Będzie niedobre, ale to elektrolity.

Lola zwróciła baczniej uwagę na Liluye. Wiedziała (chyba?), że była w ciąży. Choć... wyglądała wtedy jak kościotrup. Teraz wyglądała o wiele pełniej niż jak wtedy, gdy była brzemienna. Zagryzła wargę i chyba... w końcu spojrzała na nią trochę inaczej. W przypływie emocji (cóż, niezłym DRYFIE emocji, bo się aż wzruszyła), złapała ją za rękę i ścisnęła lekko.
-Tak mi przykro, Liluye...-wymamrotała najszczersze słowa w swoim życiu, pociągając nosem.
Powachlowała się dłońmi, by się uspokoić.
Nie miała pojęcia, co by zrobiła na jej miejscu. Gdyby nagle... małe Naczezątka zniknęły...
Skrzywiła się lekko.
-Nie wchodziłam tam od... od czasu gdy... gdy on wyszedł...-wyznała.-Nie wiem... czy powinnam tam wchodzić. Nie mam kontaktu z jego rodzicami. A... to przecież jest ich. Wszystko.
Przystanęła i z ulgą ściągnęła plecak.
-O. Jej. Dzięki.-niepewnie przechwyciła proszek.-Ale ty też masz to pić!-odezwała się po chwili, ostro.
Odkręciła swój bidon i wsypała tam proszku. I nie mogła się powstrzymać przed wykrzywianiem mordki. FUJ!

Zagryzła zęby, jak zawsze gdy o tym mówiono. Pokręciła głową i nic nie powiedziała, zabierajac rękę. Przyśpieszyła nieznacznie, by iść o poł kroku przed Lolą zanim nie ogarnie swojej twarzy, bo jak zwykle zbierało jej się na płacz.
- Ale masz klucz? - zapytała, by odciągnać swoje myśli od tego wszystkiego, co chodzilo jej po głowie.
- Piję, piję - westchnęła i wyciagnela z plecaka swoj bidon. Niedobre, lekko słonawo gorzkie? Dziwne. Ale ważne, ze działa.

Patrzyła na plecy Indianki, gdy się oddaliła. Zmarszczyła brwi. Ale nic nie powiedziała.
-No... mam.-przyznała ostrożnie.-...ale nie korzystałam z niego. Nie wiem czy to tak w porządku się tam pojawiać...
Chwilę pewnie odpoczęły, pijąc te fujaśne elektrolity i spożywając pewnie coś (Lola jadła kanapkę z łososiem i masłem orzechowym), po czym ruszyły w dalszą, mozolną drogę...

/zt = > jaskinia prób?

/wioska

Z wioski ruszyły żwawym klusem do jaskini prób, przez południowy szlak.
- Wszystkie te tereny były niegdyś na tyle daleko od obecnego Old Whiskey, że Chiricahua mogli żyć tu we względnym spokoju. Tereny te były dzikie i biali nie zapuszczali się tutaj chętnie, bo mało kto wracał - opowiadała w drodze.

- Nie wracał, bo groziło to śmiercią, czy ewentualnym pojmaniem i zamieszkaniem wśrod plemienia? Słyszałam legendy o białej kobiecie, która trafiła do niewoli... - a bo to jedna taka opowieść krąży między ludźmi?

zt > jaskinie

/strumien

Pojechali dalej. Lil postanowila, ze zatrzymaja się na szlaku i przejdą jego bokami. Przeciez to nie tak, że te szlaki byly tak uczęszczane, że jeszcze trochę i zalożą asfaltówkę. WYsiedli z samochodu i ruszyli bokiem trasy, rozgladając się.

Mnożnik na spostrzegawczość - próg 90. Jak przekroczycie, znajdujecie ślady... ale nie wiecie jeszcze jakiego zwierzaka.

74


Spędzili na szlaku już chwilę, jednak nic nie znaleźli. Delshay nic nie mówił i skupił się na odnalezieniu najmniejszego znaku obecności zwierząt.

Znów wcisnęła w dłoń Delowi wodę z izotonikiem i dreptali dalej. Przyłapała się na tym, że szła zgięta w pół więc wyprostowała się i jęknęła cicho. Rozejrzała się po okolicy.
- Coś nam dzisiaj nie idzie - westchnęła i po chwili wróciła do krążenia po bokach szlaku.

Jeszcze jedna próba: Mnożnik na spostrzegawczość - próg 90. Jak przekroczycie, znajdujecie ślady... ale nie wiecie jeszcze jakiego zwierzaka.

84
Niestety nadal nic nie widzieli. Lil troche to zniechęcilo, zresztą było to chyba po niej widać. Aparat i plecak ciążyly jej mocniej. Miała polowę! Przecież to dużo, druga połowa nie powinna być tak cieżka..

Ostatnia próba: mnożnik na spostrzegawczość - próg 80. Jak przekroczycie, znajdujecie ślady... ale nie wiecie jeszcze jakiego zwierzaka.
Jak się nie uda - musicie zmienić lokację.

84

Kiedy zauważył ślady szturchnął Liluye i uśmiechnął się promiennie.
-Patrz co tu mamy - Wyszeptał i ruszył śladami.

Podeszła od razu do Dela i ścisnęła jego ramię przez chwilę, nie chcąc być za głosno, a chcąc pokazać, ze się cieszy. Uśmiechnęła się do niego i spojrzała na ślady.
- Tylko co to jest..? - zmarszczyła brwi, rzucając szeptem i idąc za śladami.

Szli za "śladami"... szli, szli... aż w końcu Liluye sie o coś potknęła. Wywaliła się twarzą w piach a Delshay zauważył, że dziewczyna... wpadła na kupę ludzkich kości.

Delshay natychmiast wyciągnął broń, żeby mieć ją w pogotowiu. Podszedł do Liluye wciąż rozglądając się dookoła. Jedną ręką pomógł jej wstać.

Nałykała się piachu więc teraz wstawała, kaszlac i prychając. Wyciągnęła butelkę i przepłukała gardlo.
- To tylko kości, Del.. - rzuciła, n ie wiedząc co to za kości. Dopiero po chwili na nie spojrzała i skrzywila się, cofając kilka kroków.
Zerknęła na mężczyznę obok.
- Broń tu chyba nic nie da, bo.. nie zyje już dawno.. trzeba powiadomić wladze parku.. - przezwycieżyla obrzydzenie i podeszla do kosci, stajac o dwa kroki od nich i przygladajac sie.

Przy niekompletnym szkielecie leżała jakaś błyskotka... przysypana piaskiem, ale widoczna.

Lil pochyliła się i przetarła piasek z błyskotki, nie podnosząc jej na razie. Zerknęła na Dela pytająco. Ciekawość przeważałą obrzydzenie.

Broń trzymał w pogotowiu. Mimo wszystko lepiej się czuł z nią przy sobie.
-Zobacz co to i jedziemy do biura powiedzieć o zwłokach.
Spojrzał na szkieleta ze zrezygnowaną miną.
-Chociaż nie wiem czy coś im to da.

A błyskotka okazał się łańcuszek z dosyć sporym wisiorkiem, który mógł być skrytką.