Piwnica

First topic message reminder :

Wejście do piwnicy znajduje się w klapie podłogi w kuchni. Jest ciemna, zimna, mokra i pełno w niej skrzyń i bibelotów... raczej nikt z niej nie korzysta - nie ma tu świeżych artykułów spożywczych czy pralni. 
Raczej pająki i wieczna cisza!

Lola przyjęła strategię "nic na siłę wszystko młotkiem" i kłódka się rozwaliła.
Otworzyli wieko i ...
- ...Ha. A nie mówiłem? - Wyszczerzył się i popatrzył na Lolę zadowolony z siebie.

Martinez przyjęła strategię, która zadziałała. A to nazywało się logiką i umiejętnością oceniania sytuacji, o!
Otworzyła usta i zamilknęła z szoku, widząc te monety.
-...co.-wydusiła z siebie i... po zawahaniu przejechała po nim palcami, by usłyszeć ich brzękot.-...serio?-powoli ośmieliła się zwrócić wzrok na Jonathana.-Skąd to... co to... co my z tym zrobimy?!

Rozbawiony reakacją Loli wziął kilka monet do ręki. On też na pewno miał taki wyraz twarzy gdy po raz pierwszy zobaczył złoto, tam w jaskini. Szczerze powiedziawszy to pewnie teraz też ma taką minę.
To chyba nigdy się mu nie znudzi.
- No, mamy dwie torby. Wyniesiemy to na zewnątrz i potem się zobaczy.
Pogrzebał w złocie patrząc czy nie ma tam jeszcze czegoś na dnie.
- Czy dla tego musieli zginąć Romerowie?

Przyglądała się dalej w szoku skrzyni wypełnionej złotem. Ale... na pewno złotem? Podniosła jedną monetę i przyjrzała jej się z obu stron. Nadgryzła ją.
-Ał!-pisnęła.-Jeju, skąd mam wiedzieć czy jest prawdziwa?-westchnęła.
Wpatrywała się dalej w monety.
-Co? zaraz, serio?-zerwała się na równe nogi.-Masz zamiar to zabrać?-dopytała.-Ale... tak można? Znaczy... to jest na ich terenie, nie? i... Jeju, Jon, to jest tyle pieniędzy, jeśli to jest prawdziwe!-mruknęła, łapiąc się za policzki.
Niektórzy nie radzili sobie z bogactwem.
-Co my z tym zrobimy?

Obejrzał monety z bliska. Niesamowite.
- Lola. Oddychaj. I się uspokój. Nie wiem jak tobie, ale oddawanie tego ludziom, którzy zabili mi kolegów i córkę Johnsona jakoś mi nie pasuje - skrzywił się.
- Najpierw wyniesiemy to stąd a potem się podzielimy i pomyślimy co dalej. - wzruszył ramionami.
- Patrz na to z pozytywnej strony. To złoto na pewno nie jest przeklęte przez indian - uśmiechnął się - zaczął pakować skarb do torby. Oby wszystko się zmieściło, szkoda by było coś zostawiać a skrzynia była chyba zbyt ciężka, żeby ją wynieść po tym niepewnym gruzie.

Patrzyła na niego, oddychając szybko. Potem zaczęła brać głębsze wdechy i się trochę uspokoiła. Ok, oddawanie tego mordercom nie było ok. Ale... to tak, jakby to kradli. Tak trochę.
Westchnęła. I po zawahaniu zaczęła go naśladować.
-Ale może być przeklęte przez konkwistadorów.-podrzuciła mu.
Podobało jej się to brzęczenie monet. Mogłaby tego słuchać zawsze. To dosyć dziwne. Ale było uspokajające.
-Ej, Jon, ale... jak my to zabierzemy... no wiesz, potem?

- Hm, to by było nowe doświadczenie. Przez konkwistadorów jeszcze nie byłem przeklęty - zaśmiał się.
Ładowali monety a torby robiły się coraz cięższe. Miął nadzieję, że szybko się z tym uporają, bo zapach stęchlizny zaczynał być męczący.
- Potem? Znaczy do OW?

Wszystko zaczynało byc męczące. No i piekielnie dziwnie. Właśnie przechodziło im przez ręce dwadzieścia kilogramów złota. Szaleństwo...!
-No... tak. Ostatecznie, tak.-przyznała, ciągle nieco przerażona ich odkryciem.

- I tak musimy sobie kupić jakieś walizki, żeby spakować te nowe ciuchy. Przewieziemy busem i nie powinno być problemu.
Jon dostrzegł spłoszony wyraz twarzy Loli i położył dłoń na jej ramieniu.
- Hej, udało się nam. Cieszyć się powinnaś. Nie masz co panikować.
Zgarnęli wszystko i skierowali się cichaczem z powrotem do ogrodu.

/zt --> ogród.