Wrotkarnia "Stayin' Alive"

...ale jednak zanim dotarł na wrotkarnię, to mężczyzna zadbał o to, by się najeść! Może nie dużo i nie soczyście, jak zazwyczaj, ale tak, by mu brzuch w ciągu kwadransa nie zaczął burczeć, domagając się jakiegokolwiek żarcia. Kawy jeszcze się napił i ciesząc się spokojem na głównej ulicy miasta - no, względnym spokojem - dojechał do wrotkarni.
Juleczek to już w ogóle czuł się cudownie jak się pojawił w tymże budynku. Aż zachciało się i tańczyć, i bawić, i kręcić (autorka aż cierpi po wczorajszym!). Nic dziwnego! Reynolds w końcu tak miał, że trzeba było nagromadzonej energii się pozbyć.
Wrotek wypożyczać nie musiał - miał swoje! I już przebrał, gotów do całej zabawy. Początkowo Ebenezer jeździł powoli i bez wywrotek (51, bez kostek), dla rozeznania i przypomnienia sobie tego wszystkiego. Już dawno nie był. Może nawet parę lat? Przynajmniej w tym miejscu, a jak wspomniał o tej wrotkarni, to przez moment ciężko mu się na sercu zrobiło. Niemniej, kierowca na pewno nucił sobie jedno z aktualnie rozbrzmiewających na sali nagrań, przyspieszając tempo jazdy i nadal się nie przewracając (5, 76), co mu pasowało niesamowicie lekko. Pewnie dlatego, że człowiek uwielbiał takie jazdy - nic dziwnego; jak z tego się nie cieszyć? Zaraz ponownie zwolnił, jadąc całkiem swobodnie i - jak wcześniej wspomniano - powoli (2, 61). Pogwizdywał sobie pod nosem, robiąc okrążenie i nagle Julek zaczął jechać tyłem (6, 81), co nie sprawiło mu, na razie, większego problemu. Pewnie dlatego, że wyhaczył, kiedy może sobie na to pozwolić. Po chwili odwrócił się twarzą do kierunku jazdy, zwiększając tempo (5, 81). Zaraz też, jak uszczęśliwione dziecko, pozwolił sobie na to, aby ponownie zacząć jechać tyłem (4, 71), z czym znowu nie miał problemu. Dopiero gdy Ebenezer miał zamiar nagle zmienić kierunek jazdy, chcąc nadal robić to tyłem (3, 66) to wyrżnął nieziemsko na glebę, nie spodziewając się, że ktoś jechał, a i źle nogi postawił. Dobrze, że nie było dużo ludzi, to nikomu krzywda się nie stała. Podniósł się naprędce i uznał, że nie będzie aż tak kombinować. Zaczął jeździć powoli i ostrożnie, jęcząc pod nosem z bólu (51, bez kostek). Nie chciał sobie robić krzywdy, ale tempo to jednak zrobiło się szybsze (4, 71), bo żal byłoby z tego nie skorzystać. Uznał w końcu, że co za dużo to wiadomo! Czas zajechać do kina, skorzystać z wolnego czasu, wrócić do miasta i odetchnąć ciężko. Zatem nagle zmienił kierunek jazdy (4, 71), prosto do opuszczenia parkietu wrotkarskiego i niedługo po tym - samej wrotkarni.

/zt, kino- >

<- 19.10, wieczór, z punktu widokowego

A z tym dmuchaniem, chuchaniem i tymi innymi to ciężka sprawa. Nie ma co liczyć albo nie zna się ani dnia, ani godziny. Jools, wbrew pozorom, był rozsądny. I potrafił zachować dystans, takowy zauważając. Byt, niebyt u niego to już sprawa podrzędna. Sobie przynajmniej tak wmawiał.
Niemniej, jak wsiedli do Impali, to niedługo po tym dojechali do Wrotkarni, która - ku szczęściu Ebenezera - okazała się otwarta. Nic tylko korzystać.
Reynolds wysiadł, pomógł też wysiąść Salinie i skierowali się do budynku.
- Boże, jak dobrze, że disco temu towarzyszy - odetchnął z uśmiechem, kierując się niemalże od razu do wypożyczalni wrotek, bo swoich nie ogarnął.