Wrotkarnia "Stayin' Alive"

First topic message reminder :

Lokal przy głównej ulicy North Side, niedaleko kortów tenisowych i wjazdu na punkt widokowy. Wbrew oddaleniu od centrum – wrotkarnia cieszy się niesłabnącą popularnością, szczególnie wśród nowobogackiej młodzieży oraz ludzi, którzy są za młodzi na pamiętanie Złotej Ery Disco, a bardzo by chcieli.
„Stayin' Alive” jest kolorowe, pełne świateł i kul dyskotekowych. Rozbrzmiewa tu muzyka disco z lat 70 i początków 80. Pierwsza sala to szatnia, wypożyczalnia wrotek oraz niewielki barek, w którym kupić popcorn, watę cukrową, pudrowe cukierki, lizaki oraz niskokaloryczną Colę Light.
Z holu przejść można do łazienek, które obite są złotymi kafelkami. Zaraz obok wejścia do toalet znajdują się szerokie drzwi kierujące nas do głównej sali z torem wrotkarskim. Całe pomieszczenie w stylu lat 70, z fototapeta przedstawiającą plażę w Kalifornii. Pod sufitem dyskotekowe reflektory i kule. Okół tory rozstawione są stoliki i pufy, na których można się zrelaksować.

Cennik:
Godzina jazdy – 10$
Karnet na rok – 70$
Wynajęcie wrotkarni na imprezę – 500$

By jeździć na wrotkach, należy rzucić kostką na mnożnik: (Refleks+kondycja) + k6*5. Każdy typ jazdy/trick ma swój poziom trudności, który należy przekroczyć, jeśli chce się go wykonać:

Rodzaj jazdy/trick	Próg
Powolna jazda bez wywrotki	40
Średnie tempo jazdy, bez wywrotki	60
Szybka jazda bez wywrotki	90
Powolna jazda tyłem	70
Jazda tyłem, średnie tempo	85
Szybka jazda tyłem	100
Powolny slalom	80
Slalom, średnie tempo	95
Slalom, szybkie tempo	105
Nagła zmiana kierunku jazdy	70
Nagła zmiana z jady przodem do jazdy tyłem	90
Piruet	200
Slalom tyłem, wolne tempo	95
Slalom, średnie tempo	120
Slalom, szybkie tempo	160

Prawdopodobnie każdy. Każda sytuacja na spotkanie go była... no, nigdy nie znasz dnia ani godziny, prawda? A zwłaszcza, że przy Ebenezerze Foxtail była gotowa na... praktycznie wszystko. Ale ciężko było nie być, gdy człowiek, który sam z siebie był mega pozytywnie nastawiony do świata, spotkał taką optymistyczną bateryjkę, która nie tylko dodawała energii, ale też napędzała do działania. Jak iskierka. I ta iskierka mogła ją popchnąć do wszystkiego.
A powierzchowność jak i wnętrze Joolsa okazało się być aż zbyt piękne. Tak niesamowite, że jej oczy przeszły różem. Nie zauważyłaby w nim nic złego nawet, jeśli by robił to przed jej oczyma. Albo zauważyłaby, ale byłaby w stanie wybaczyć i wytłumaczyć jego największą zbrodnię. Co chyba nie było zdrowe.
Pani psycholog podziękowała za zafundowanie jej wrotek. Była godną kobietą, nie dziewczynką, która będzie się sprzeczać o to, by zapłacić za siebie tych kilka dolców. Pozwalała mężczyźnie być mężczyzną!
Rytmy zmieniły się na "That's the way I like it".
-Ciężko nie tańczyć i nie śpiewać przy czymś takim.-zauważyła, ruszając na pokaz ramionkami i rączkami w tanecznych gestach, ciągle siedząc.
-Poważnie?-zaśmiała się.-W sumie... ja dosyć dawno nie byłam na prawdziwej imprezie.-wyznała.-Chyba zbyt duży tłok to nie mój klimat.-zachichotała.-Ale może powinnam przypomnieć sobie studenckie czasy.-zakończyła, wzruszając ramionami i... pochwyciła jego dłoń.

45>40

Wyszła z nim na parkiet (?), sunąć wolno na wrotkach.
-Woah...-zamrugała.-Naprawdę dawno nie jeździłam.-zauważyła, rozbawiona.

Asertywność była rzeczą, którą Foxtail musiała nabyć. A, jak widać ze spotkania z Wilsonem, bardzo łatwo było ją zmanipulować, naciskając na odpowiedni guziczek i momentalnie reagowała tak, jakby sobie ktoś zażyczył. Dopiero później wyklinała siebie od głupich i naiwnych. Być może kiedyś Jools się o tym przekona. Choć miejmy nadzieję, że tego nie wykorzysta. Choć bez wątpienia byłoby ciekawie.
-Taki z ciebie imprezowicz?-zdziwiła się, wcale nie krytykując! W końcu była miła. I zauroczona Reynoldsem w każdym calu.-Ja w sumie...-przymrużyła oczy.-...pamiętam więcej niż nie pamiętam. I byłam dosyć aktywna.-przypomniała sobie, rozbawiona.-Raz nawet przykułam się do drzewa topless.-wspomniała sobie, rozbawiona.-...jeju, mam nadzieję, że te zdjęcia nie krążą nigdzie w internecie!-zawołała nagle, przykładając dłoń do twarzy.-Matko, byłabym zrujnowana.-stwierdziła z całym przekonaniem.
I przez chwilę była lekko strwożona tym, że któryś z pacjentów mógł do tego dojść. Choć z drugiej strony... zawsze powtarzała, że należy robić to, co jest prawdziwe dla siebie, nie? I walczyć. Działać. Była tego przykładem!
Zmotywowana, postanowiła ruszyć szybciej, szalonym, średnim tempem, co... okazało się zgubne dla jej słabej koordynacji i czasu, gdy ostatni raz jeździła, bo już po chwili straciła równowagę i mimo Joolsa, który ją niejako podtrzymywał trzymaniem za rękę, już moment później wywinęła orła, lądując twardo na pośladkach.
Ślepy los: 1,3,5 - pociągnęła za sobą Reynoldsa, pozostałe - udało mu się utrzymać pozycję horyzontalną.
-Um...-odezwała się, by zaraz potem roześmiać. Pokręciła głową.-Chyba chwilę mi zajmie to przypominanie sobie.-zauważyła.
-W sumie...-mówiła, ciągle na posadzce.-College w Appaloosa, potem kontynuowałam w Pheonix.-odpowiedziała, rozcierając jeden pośladek.-A ty?-no bo już powiedział, że studiował!

Salina zbytnio chciała wszystkim dogodzić. Być dla wszystkich dobra, okazać uprzejmość, szacunek i właśnie być taką "iskierką", która popchnie ich do dobrych rzeczy. Nawet, jeśli w efekcie mieliby po niej przeleźć. Liczy się efekt. Czasem właśnie niestety miała problem z szanowaniem samej siebie! Straszne.
-A o co?-zapytała, zaintrygowana.
Jakie trzeba było wieść życie, by nie pamiętać większości z tego, co się robiło? Szybkie? Smutne? A może pełne radości, skupiające się na chwili? Ale czy wtedy... zapominamy?
-Um, pamiętasz jakieś 12 lat temu była akcja Grinpis przeciwko firmom wycinającym lasy deszczowe w Kanadzie? No to ja byłam jedną z wariatek, która przypięła się do drzewa. Cóż... atmosfera robiła swoje, nie?-spróbowała się usprawiedliwić, ale mimo wszystko była raczej rozbawiona.-Potrafię zaskoczyć.-odpowiedziała mu, prostując się, niemalże dumnie, ale ciągle z cieniem uśmiechu.
Jęknęła tylko na jego odpowiedź. Niedobrze.
To raczej Salina przeprosiła, że aż ściągnęła go ze sobą! Jednak raczej się śmiała aniżeli miała płakać. Trudno, bycie niezdarą niestety tak się kończy!
-Mi to chyba więcej zajmie.-stwierdziła, nie mogąc się nie uśmiechać, gdy on to robił. Miał taki ładny uśmiech! I totalnie zaraźliwy!
-O, naprawdę?-zdziwiła się.-Zły wybór czy dostałeś szansę życia?-zapytała, starając się nie być zbyt inwazyjna.
Zebrała się jednak zaraz z ziemi, nie mając zamiaru dostać wilka czy czegoś, korzystając z jego wyciągniętej ręki. Sama ruszyła wolnym tempem, czując się w nim najbezpieczniej (55>40).
-Na początku socjologię. Potem psychologię... i psychiatrię.-odpowiedziała, wgapiając się w te jego piwne oczy.

Salina interesowała się ekologią, naturą i ratowaniem wszystkiego, co niszczył człowiek! Chciała zmieniać świat na lepsze! Zaprowadzać pokój, zmieniać rzeczywistość choćby dla jednej osoby... byleby mogła w końcu kiedyś odetchnąć i poklepać się po pleckach jak Skittles po udanej rundzie w Singstara.
-Ty też zaskakujesz?-dopytała, choć miała niejako odpowiedź: imponował. Bardzo. Tym swoim pozytywnym podejściem do życia, które tak bardzo wpisywało się w jej własne (za wyjątkiem jego nikczemnych odskoków), czarującym uśmiechem, byciem swobodnym i naturalnym, a jednocześnie tak... idealnym!
Na jego zachętę, by uwierzyła w siebie, pewnie zapatrzyła się na niego i zarumieniła, odpowiadając tylko uśmiechem.
-Jeśli jesteś teraz szczęśliwy... to nie było lepszego wyboru.-stwierdziła luźno, stawiając kropkę nad tą sprawą i wyszczerzyła się do niego. W jego towarzystwie nie miała ochoty się nie uśmiechać. W sumie nie była pewna, czy poważna lub smutna mina przeszłaby w jego otoczeniu!
I chyba w tym jednym momencie poczuła się niekomfortowo. Jakby coś jej przebiegło pod skórą na wysokości lędźwi. Była niepewna. Cisza była niewygodna. Oznaczała wahanie. Czy przeszła tą próbę?
-Rzadko kiedy terapeuta pracuje z kimś, kogo zna prywatnie. Najlepiej odsunąć pracę od życia osobistego.-powiedziała poważnie, nawet nie mrugając.-Dlatego nie masz się czego obawiać, nie analizuję cię pod tym kątem.-dopowiedziała, uśmiechając się i przymykając oczy w takim jakimś ciepłym wyrazie.
Totalnie awatar oszukuje w takim razie! Skandal!
Niedługo po tym ściągnęli wrotki i pewnie dopiero pan kierownik ich ściągnął z toru. Foxtail zdążyła sobie odświeżyć co nieco co do jej umiejętności obsługiwania butów na kółkach i pewnie nieporadnie, w chichotach, opuścili tor i tą miejscówkę. Jools, jak przystało na dżentelmena, odwiózł kobietę pod dom, nie dał się jednak namówić na herbatę czy kawę (uhm, "herbatę"!), zaś pożegnał się z brunetką na ganku, zupełnie grzecznie, nie dając jej poczuć się zbyt pewnie po tej "randce". Za to bez wątpienia zostawił jej spore pole do fantazji i ją mocniej w sobie rozkochał. Jak można być tak cudownym jak pan Reynolds...?!

/zt x2