Dom i gabinet dr Saliny Foxtail

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Na podwórku znajduje się podjazd.

W środku idealny porządek, zero zbędnych rupieci, zero kurzu. Na półkach książki poukładane alfabetycznie i pod względem tematycznym. Jasne, przestronne (na tyle, na ile możliwość pozwala) pomieszczenia. Na ścianach pojedyncze ramki z dyplomami, zdjęciami lub indiańskimi pamiątkami.

Wejście do gabinetu znajduje się z boku, wchodzi się bezpośrednio do średniej wielkości pokoju. Przy jednej ze ścian stoi fotel oraz kanapa w brązowym kolorze, które dzieli szklany stoliczek. Pomieszczenie pomalowane jest na beżowy kolor. Na komodach, podłodze i parapecie stoją doniczki z kwiatami, które są głównymi ozdobami gabinetu. Oprócz tego na ścianie wisi pojedynczy obraz, na którym wymalowane są płatki róży.

Cennik:
godzina sesja indywidualna: 60$/h*
terapia małżeńska: 80$/h
terapia grupowa: 40$/h
*w przypadku stwierdzenia zaburzenia istnieje możliwość dofinansowania całości kwoty przez ubezpieczyciela

Chwile mielił słowa w ustach.
- No... z żoną - odparł po chwili, sam nie mając pojęcia, czy jednak dobrze robi. Chyba miał ochotę wstać i wyjść. Lecz jakaś dziwna siła go tu trzymała... może to tez dziwny wzrok Sal?
- A bo ja się z nią dogadać nie umiem, to może pani z nią pogada, bo pani ma te swoje studia!

Z żoną. No to zawężało nieco kategorię.
-Dogadać?-powtórzyła i chwilę się w niego wpatrywała.-Myśli pan, że jeśli porozmawiam z pana żoną, to rozwiąże problem?-zapytała szczerze zainteresowana, gotowa szukać rozwiązań.
-Może powie mi pan w jakich sprawach nie może się pan z żoną dogadać. Muszę wiedzieć jak panu pomóc.-zaproponowała.

Mężczyzna machnął ręką.
-A weź pani, we wszystkim! Ona nie chce żebym tyle pracował, a ja nie chcę by ona się forsowała. Ona wysyła mnie na wakacje a ja ją do sanatorium! Pani, ja mam wrażenie, ze ona mnie... nie lubi!

-Jak żona reaguje na pańskie zalecenia?-zapytała, prostując się.-Czy żona dawała panu jeszcze jakieś sygnały, które mogłyby mówić, że pana nie lubi?-dopytała, splatając dłonie ze sobą.

Splótł ręce na piersiach i spojrzał srogo na kobietę.
- No... nie wiem, proszę pani. Moja żona jest chora wiec raczej muszę się pożegnać, no. Wie pani. No wie pani z czym!

Salina miała ochotę powiedzieć: z seksem?, ale powstrzymała się, bo nie chciała spłoszyć szeryfa, który już w tym momencie zdawał się być na granicy.
-Rozumiem.-powiedziała zamiast tego.-Czy to jest głównym powodem pańskiej frustracji?

- Co? Frustracji?! Co pani! - chyba jednak poruszyła drażliwy temat.
- Nie, mi to nie jest aż tak potrzebne.! Boże, co pani! Litości!? Nie, nie, ja po prostu chciałbym, żeby ona nie była taką zołzą. Zawsze była, ale teraz to już przesada!

-Nie jest pan sfrustrowany obecną sytuacją? Tym, że nie może się pan dogadać z żoną?-nie mrugnęła nawet okiem na jego wybuch. Miała zamiar go nieco "stonować" zdaniem sobie sprawy, że jednak nie wzięła tego z choinki.
-Zołzą? Co panu najbardziej przeszkadza w tym, co robi pańska żona?-zapytała, bo chyba ciągle omijali sedno problemu.

- Nie, bo jestem dorosłym człowiekiem i wiem, ze to nie jest jej wina i widzi-mi-się - mruknął, zdenerwowany takim gadaniem Saliny. 
- Choroba nie wybiera, ja wiem, ale mam już dosyć tego, ze się a mnie wyżywa za to, ze już... nie może być taka jak kiedyś - fuknął - a tka to wygląda. Jest coraz bardziej złośliwa i opryskliwa, a gdy usiłuje ją namówić na coś co ma jej pomóc, to nie! Bo się uparła! Ona zawsze taka była, uparta! Zawsze!

-W porządku.-poddała się, nie dając się sprowokować tym fuczeniem, burczeniem i innymi sposobami na wyrażanie złości.
Z jednej strony to nie jest wina żony, z drugiej problemem jest żona. Brak seksu przeszkadza, ale nie aż tak. Żona go nie lubi, wyżywa się na nim, ale on wie dlaczego. Więc co jest faktycznym problemem?
-Czy próbował pan wytłumaczyć żonie swoje pobudki?-zapytała.

Wzruszyła ramionami.
- No, nie. No dlatego tu jestem, prawda? Może mi pani powie jak mam to zrobić - mruknął - proszę pani, ja kocham swoją żonę, ale mam czasami jej dosyć! Ale z drugiej strony... no przecież to nie jej wina, ze tak się zachowuje.

Pokiwała głową z aprobatą.
-To bardzo ważne, że rozumie pan zachowanie żony. I oczywiście ma pan prawo czuć się tak, jak się pan czuje.-zaczęła.-I może warto właśnie od tego zacząć przy rozmowie z żoną.-zaproponowała.-Jeżeli poczułby się pan lepiej, ta rozmowa mogłaby się odbyć w moim towarzystwie. Taka rozmowa powinna oczyścić państwa związek z nieporozumień.-wyjaśniła.

Chwilę się wahał.
- A... ile by to kosztowało? - zapytał rzeczowo, jak to taki prosty, amerykański facet z południa.

-Godzinna sesja kosztuje 80$, ale jeśli pańskie ubezpieczenie pokrywa również leczenie psychiatryczne, to ten koszt jest zerowy.-odpowiedziała jakże rzeczowo.-Oczywiście proszę się zastanowić.-dodała, co by nie było, że stawia go pod ścianą.

Potarł zmęczoną twarz. Prawie 100$.
Ale żona jest bezcenne, prawda?
- Ja... się odezwę - uznał, wstając. Pożegnał się z kobietą i, nieco przybity, wyszedł.
Chyba ma sporo do przemyślenia.
oczywiście, uregulował rachunek z dzisiejszą wizytę!

/zt

Salina poczuła się niemalże źle z samą sobą. Ale i tak obniżyła stawkę do minimum, prawda? ... Prawda?!
Odprowadziła szeryfa do wyjścia i uśmiechnęła się do niego pocieszająco.
-Do widzenia... Roger.-pożegnała się z nim.
A sama zasiadła z powrotem w fotelu, wzdychając ciężko.

/zt