Czytelnia

Dosyć sporych rozmiarów pomieszczenie wyłożone wykładziną dywanową w ziemistym kolorze, o jasnych barwach. Pewnie na ścianach wisiały obrazy więźniów - w końcu panował tu niski rygor, to pozwalali się niektórym wykazać (bądź też wyżyć - bo lepiej artystycznie jak na współwięźniach, nie?). Znajduje się kilka rzędów regałów z książkami z odzysków. Zainteresowani mogą się zapoznać z literaturą dla dzieci, działem z harlekinami (które są najbardziej oblegane!), romansami, literaturą obcą oraz specjalistyczną (książki prawnicze lub lekarskie są bardzo popularne). Część książek została zakupiona przez byłych więźniów.
Przy ścianie znajdują się długie stoły wyposażone w lampki biurkowe oraz dosunięte krzesło z wystrzępioną gąbką do siedzenia.

24.01.2014


Kate siedziała w więzieniu dopiero od kilku tygodni, jednak zdążyła już poznać czym jest życie w zamknięciu. Nie ono było tutaj najgorsze! I chociaż Dawton tęskniła za życiem w drodze, to jednak nie tego potrzebowała teraz najbardziej.
Mając nadzieję, że praca w czytelni będzie spokojniejsza niż ta chociażby w pralni (gdzie skończyła zamknięta w suszarce), segregowała książki, zastanawiając się czemu, do cholery, Mroczność jest w dziale horrorów.

- Hej, Boberku - rzuciła obok jakaś dziewczyna. Wysoka, biała kobieta z obfitym biustem i czarnymi włosami. zapewne farbowane... na rękach tatuaże z kwiatami i tymi złotymi, japońskimi karpiami - ach, jaka głębia!
Uśmiechnęła się, pokazując swoje, zadziwiająco białe zęby.
Dotknęła ramie Kate.
- Co, między nogami tez z ciebie taki bóbr? - zaśmiała się. Nachylając się ku dziewczynie i szepnęła:
 -Mogę sprawdzić?
Potem znowu śmiech i widząc minę Kate, pomasowała jej ramię.
- Ej, nie spinaj się. Tutaj ci nic nie zrobię, nowa! My, biali, musimy się trzymać razem, co nie?

Kate podniosła głowę znad jakiegoś romansidła, którego drugi tom gdzieś wsiąknął a na dłoniach miała tylko pierwszy i trzeci. Miała nadzieję, że siedzi na półce z bajkami dla dzieci, bo nie zamierzała odpowiadać za zniknięcie durnej książki.
Popatrzyła na kobietę i nie zdążyła nawet odpowiedzieć, gdy padł żart wykrzywiający minę Dawton. Piegus aż się cofnął i ustawił bokiem, zabierając swe ramię z pod dłoni więźniarki.
- No.. tak.
Odpowiedziała elokwentnie, z dystansem podchodząc do brunetki.

Kobieta się uśmiechnęła i podeszła jeszcze bliżej. objęła Kate ramieniem i przytuliła swój policzek do jej.
- To co, widzimy się wieczorem? - zapytała, całując ją w policzek. Potem chwyciła ją za tyłek.
Na szczęście niedaleko przeszła strażniczka i brunetka się nieco odsunęła.

Kate aż zmroziła myśl, że nie będzie mogła się odczepić od kobiety. Zastygła, gdy ta ją objęła i pocałowała, czując gęsią skórkę na plecach i mając ochotę zagryźć wielkie zęby na książce.
- Nie, dzięki.
Odpowiedziała i uwolniona obecnością strażniczki, popchnęła wózek z książkami, ruszając w drogę między regałami i starając się nie spoglądać w popłochu za siebie.
Jeszcze jej spojrzenia zachęcą brunetkę!

Kobieta jednak za nią poszła. Korzystając z okazji, gdy strażniczka nie patrzyła, chwyciła Kate za ramię i pociągnęła do siebie.
- Ja nie pytałam, czy chcesz. 
Przysunęła się do niej i wyszeptała do ucha:
- Tak cię dziś wyliżę, że będziesz błagać o więcej i więcej tak bardzo, ze nie będziesz mogła z tym żyć do końca. Bo będziesz czuła się winna, ze ci tak dobrze.
W końcu ją puściła i posłała cmoka w powietrze. 
- Chyba, ze wolisz, żeby za ciebie się wzięła jakaś czarna małpa. Słyszałam, ze u nich baby nawet mają wielkie kutasy między nogami. Mmm, tego chcesz?
Kobieta chwyciła się za krocze.
- Sama wybierzesz.

Dawton aż książka z dłoni wyleciała, gdy pociągnięta znalazła blisko... zbyt blisko kobiety. Szarpnęła ramieniem, ale zmuszona do wysłuchania obleśnych słów, cofnęła się dopiero, gdy brunetka jej pozwoliła.
- Spierdalaj.
Odpowiedziała, chociaż może nie tak hardo jak brzmiało to w jej myślach. A w myślach jeszcze tłukło się pytanie czy wołać strażniczkę. Nie miała doświadczenia w napastowaniu!
Czy potem może wpisać je sobie w cv?

Kobieta chwyciła ją za włosy.
- W nocy inaczej będziesz śpiewać!
Szybko się jednak wycofała i zniknęła między półkami. A gdy już Kate miała spokój, to nagle się przyczepiła do niej strażniczka, wyzywając ją, że ta się opierdala i ma za kare zostać godzinę dłużej.

Syknęła i zmarszczyła czoło, przekrzywiając głowę aby zmniejszyć ból jaki wywołało pociągnięcie. Odetchnęła z ulgą, że wywłoka się odczepiła i masując skórę głowy, nie zauważyła pojawienie się strażniczki.
- Nosz kurwa.
Mruknęła do siebie i z przypływem przygnębienia wróciła do układania książek, rzucając spojrzenia między regałami i wypatrując brunetki. W myślach zaś wyklinała na siebie za głupie porażki i trafienie do pudła, tęskniąc za wolnością.

W końcu zmiana Kate się skończyła i mogła wyjść z biblioteki. Niestety, gdy wychodziła z niej, natknęła się znowu na brunetkę. Tym razem ta była z koleżankami...

Kate zatrzymała się w progu, nie do końca pewna czy dobrym pomysłem jest wycofanie się do biblioteki. Spojrzała po wszystkich kobietach, zdecydowanie lepiej radząc sobie na wolności...
Ciężko przełknęła ślinę, ale przecież nie zamierzała zostać niczyją zabawką!
- Coś już powiedziałam..
Odezwała się więc, nie mogąc pojąć czemu brunetka tak się napaliła.
- Na pewno znajdziesz chętną..
Dodała, uzmysławiając sobie, że może w tym tkwi haczyk. Za co kobieta siedziała...?

Kobiety stały oparte o ścianę w korytarzu i tylko spoglądały na Kate. Milczały.

Kate powstrzymała przemożną ochotę na ucieczkę między książki i niemal nie zakrztusiwszy się sliną, która stanęła jej w gardle, ruszyła korytarzem. Spinając wszystkie mięśnie, patrzyła po kobietach, które mijała.
Licząc, że do ściany przykleją się na stałe, chciała tylko wrócić do celi.

Dziewczyny nie odrywały wzroku od Kate. Uporczywie się na nią gapiły. A gdy przeszła tuż obok, jedna z kobiet rzuciła:
- Dziwka czarnych...
I zacmokała.

Zacisnęła zęby i przyspieszyła, by zniknąć z oczu kobiet.

zt