Domek Gabrielle

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Opcjonalnie na podwórku znajduje się podjazd.

Cooper przebudził się na chwilę. Zmęczenie dawało o sobie znać, szczególnie, gdy siedziało się całą noc nad aktami. 
- Mhm - mruknął, ledwo otwierając oczy. Chyba nie za bardzo rozumiał pytania.
Prawie przez sen wymamrotał:
- Kiedy ze mną zamieszkasz?

Otworzyła oczy i popatrzyła na Coopera, zastanawiając się czy nie gada przez sen. Ale nie, bo nie chrapał. Ramirez otworzyła usta, by odpowiedzieć, ale.. pogłaskała Nate po policzku i uśmiechnęła się.
- Jutro.
Odpowiedziała i przesunęła głowę, by było jej wygodniej leżeć, jednoczesnie kładąc dłoń na klacie mężczyzny. Jeśli Cooper spał, to nawet jej odpowiedzi nie zarejestruje. Hm.

- Tutaj czy w Appaloosa? - zapytał, wciąż mając przymknięte oczy.

- Tutaj - Odpowiedziała z zapartym tchem. Czy ona właśnie pozwalała Cooperowi wejść w swe życie?

- Dobra - odparł, ziewając.
- To... przywiozę jutro rzeczy... - mruknął. Świadomie, czy przez sen? Głupio by było podejmować takie decyzje nie będąc świadomym co się robi.

- Dobrze.
Odpowiedziała i podniosła spojrzenie na Nate. Uśmiechając się lekko. Chciała, żeby to zobaczył. Wyciągnęła szyję i ucałowała go w policzek.

Otworzył oczy i sam też się uśmiechnął do Gabrielle.
- Doba, nie ma już odwrotu. Wiesz, że biorę psa ze sobą? - dopytał, ciekawy, czy Ramirez jest gotowa na opiekę nad Fifi.

- No wiem. Przecież kochasz go najbardziej na świecie.
Specjalnie to powiedziała? Czy Gab była gotowa? Może nie. Ale chciała spróbować, bo Nate mógł nie wiedzieć, ale policjantka uwielbiała każdą chwilę z nim spędzoną. Nawet jeśli się kłócili, to przecież chyba już nie mogli żyć bez siebie.

- Ano, kocham - powiedział - ale ciebie też. Ale... nie jestem w stanie powiedzieć, którą bardziej...
Zacisnął usta, jakby usiłując powstrzymać się od śmiechu.
- Przepraszam.

Lubiła słuchać jakim uczuciem Cooper ją darzy. To pomagało czuć się lepiej, gdy nadchodziły myśli, że Consuela już jej nie kocha, woląc członków Świętych od własnej siostry.
Teraz jednak nie to miała w głowie.
- Dobrze, że nie mam zwierzaka, bo też nie wiedziałabym kogo z Was kocham bardziej.
Czy Gabrielle właśnie pokrętnie się do czegoś przyznawała?

- Nie wiem czy jesteś typem, który może mieć pupila - odparł szczerze - no dobra, mogłabyś mieć gady. Które trzyma się w terrarium jak ozdobę i karmi małymi myszkami. Tak, to do ciebie pasuje. 
Cooper wiedział, ze Ramirez wylewna nie jest; potrzeba jej czasu na wszystko, ale z drugiej strony - jak już coś postanowi i do czegoś się przyzna to się tego trzyma. Taki miała temperament, i chyba nie za bardzo różniła się tym od swojej młodszej siostry. 
- Kochałabyś legwana bardziej niż mnie?

Gada? Już jednego miała i właśnie na nim leżała. Westchnęła, unosząc oczy ku niebu, ale nie przerywając Cooperowi. Gdzie mogłaby kupić dla niego myszki? Białe czy szare bardziej lubi?
- Tak.
Odpowiedziała przekornie i przesunęła głowę, by schować uśmiech.

- Jasne, jasne - zaśmiał się - wcale nie!
Chociaż przez chwilę miał wątpliwości.
Może Gabrielle byłaby w stanie pokochać jaszczurkę bardziej od istoty ludzkiej? A może ona sama jest jaszczurką? Jaszczuroludzie potrafią dobrze się wtapiać w ludzkie społeczeństwo.

Gdyby znała myśli Coopera, to wywaliłaby go z łóżka za insynuacje jakoby była jaszczurem. Była zbyt piękna na taką istotę! Zaśmiała się teraz i przysunęła twarz do twarzy Nate.
- Masz rację. Ciebie bardziej.
Powiedziała, gdy się podniosła i spojrzała na niego.
- Ale tylko od legwana - Powiedziała żartobliwie, uśmiechając się złośliwie.

- No dobra, jakoś to przeżyje. Liczy się to, ze powiedziałaś, że mnie kochasz - odparł, jakoś dziwnie dumny z siebie samego. 
- I zapamiętam to na długo.

- Kocham.
Odpowiedziała i położyła się znowu na ramieniu Nate, dziwnie dumna z siebie. Może powinni sobie wyznawać miłość w świetle księżyca, podczas kolacji czy spaceru, ale nie. Lepiej przy rozmowie o gadach.
- A teraz zrób coś do jedzenia.

- Wiedziałem, ze tka się skończy - powiedziała, wzdychając. Zwlekł się zatem z łóżka i zaszedł do kuchni. 
Nie był mistrzem gotowania, ale podstawy znał. Gabrielle dziś zostanie więc nakarmiona tostami i jajkiem na bekonie, bo to należało do podstawowej diety Coopera.
Oczywiście, Nathan nie byłby sobą, gdyby skupił się tylko na gotowaniu. Już się w jakiś sposób rozgościł; więc czekając na tosty, usiadł do teczek z aktami.
"Urlop".

Miała ochotę się roześmiać na te wzdychanie, ale tylko odprowadziła Nate rozbawionym spojrzeniem i przewróciła się na drugi bok. Jeszcze chwilę leżała w łóżku, ale ponieważ samemu tak bezsensu, Gab w końcu się podniosła. Związała włosy w koński ogon i wyszła z sypialni, odnajdując Coopera przy stole.
- Wolne, tak?
Zapytała, zerkając mu przez ramię. Tak, ona też miała wolne, dlatego sięgnęła po jedna z teczek i otworzyła ją, siadając na krześle. Co my tu mamy ciekawego?

Obrócił się i spojrzał na Gabrielle. Nic nie powiedział, tylko odprowadził ją wzrokiem, patrząc, jak kobieta sięga po teczkę.
- Zeznania jednego z aresztowanym z KKK. Przyznali się do zabicia Jacoba, napadu na Jonesa, ale wypierając się związku ze śmiercią młodego Whiteoaka.

- No oczywiście.
Skwitowała to nieprzyznawanie się do winy. Nie byłoby sprawy, gdyby nie znalazł się ktoś wypierający swych czynów. Gabrielle pokręciła głową i wstała, by rozłożyć gotowe już tosty.
- Consia zamieszkała w starym domu Parkera.
Podzieliła się informacją z Cooperem. To miało chyba oznaczać Nikt nie będzie w ciebie niczym rzucał.

- Ja myślę, że nie kłamią. Śmierć Naiche miała związek z czymś innym... - mruknął, przekładając jakieś zdjęcia.
Słysząc o Consueli aż się wzdrygnął. Musiał się zastanowić, co powiedzieć. Jasne, mógł skomentować to w stylu "widzisz, miałem rację" albo "wybrała na kim jej zależy" i inne takie. Ale to wyrok śmierci.
- Jest dorosła, poradzi sobie.

Wróciła do stołu z dwoma talerzami i siadając, kiwnęła głową. Wydawała się być zmartwiona. Siedziała z mężczyzną, który był jej bliski, a którego jej siostra nienawidziła. Wolałaby, żeby mogli spędzać czas we troje.
Bez ochoty wpakowała kawałek tosta do ust i sięgnęła po kubek z kawą.
- To o jakim związku mówiłeś?
Chyba wolała odsunąć od siebie zmartwienia na temat siostry.

- No tak jak ci mówiłem - zaczął, z ulgą przyjmując zmianę tematu - Tobias został zastrzelony z podobnej broni, jakiej użyto podczas jatki w kopalni miedzi. Ani jedne członek KKK nie miał przy sobie Uzi. Wiec można uznać, ze to nie oni.

- To ktoś musiał z nimi być.. - Chyba. Tak wnioskuje autorka, ale cóż z tego, jeśli może się mylić - Chyba, że członkowie KKK nie zdawali sobie z tego sprawy. - Jakie to jest trudne! Gabrielle zagryzła zęby na toście i zmarszczyła czoło.

- Eeee... kto z kim miał być, Gabrielle? - Zapytał nieco zdezorientowany.
- Mówię ci, że jak dla mnie to dwie różne sprawy - dodał szybko. - KKK nie mają nic wspólnego z atakiem na Naiche. Zresztą, jak dla mnie celem miał być Jones. A broń, jaką znaleziono w kopalni miedzi łączy tę całą sprawę z członkami tego drugiego gangu narkotykowego.