Dom Jacoba i Naiche

Zmarszczyła czoło.
Raz jeszcze obróciła fotografię na drugą stronę i przyjrzała się ich twarzom.
Wow. Baker wydawał się być nawet przystojny. I wygląda na to, że jednak Jacob nie był przez całe życie stary - jak to jej się często wydawało.
Wzdrygnęła się, gdy wrócił Naiche i ją "przyłapał". Nie wydawał się jednak zły. Uff.
-Co? A. Tak. Jakieś stare zdjęcia.-powiedziała, przeglądając następne.-To... twój dziadek lubił się z Baker'em?-spytała, tylko na chwilę unosząc wzrok.

Naiche spojrzał na zdjęcie.
- No, tak. Znał się. Dosyć dobrze nawet. - Powiedział. - Od kiedy pamiętam do dziadek chodził do Viva Maria. 
Naiche nie uważał tego za coś niezwykłego i dziwnego.
- Ja się tam ze świętymi nie kręciłem, to nie wiem o czym mogli gadać... - wzruszył ramionami - Ale widać nas na świecie jeszcze nie było, gdy Baker robił sobie z nim zdjęcia... Chwila, to jest Betty Jou?

Zamyśliła się.
-Nie wiedziałam.-powiedziała po dłuższej chwili.
Nijak nie kleiło jej się to w żadną składną, sensowną całość. Może... może to po prostu jakaś niezobowiązująca znajomość? Przecież ludzie się znają, tak? To małe miasteczko.
-No. Długa... znajomość.-mruknęła, przygryzając wargę.
Wpatrywała się dalej w tą fotografię, jakby miało jej to udzielić jakichkolwiek dodatkowych informacji.
-Na to wygląda.-wzruszyła ramionami.-A co? Podoba ci się ten typ?-spytała, uśmiechając się przekornie.

- Wielkie, napuszone, farbowane włosy, sztuczne, długie paznokcie... wielkie... - urwał i przeniósł wzrok z fotografii Betty na Lolę. - Em, tak. Tylko, ze chyba wolę jak mają oliwkową skórę.
Uff, jakoś z tego wybrnął, prawda?
- Znaczy, proszę. - Podał dziewczynie butelkę piwa, które piwem nie było.


Kostki na spostrzegawczość, próg 25. Jeśli przekroczysz, znajdujesz fotografię Sue Bakera i jaiegoś mężczyzny, którego już kiedyś widziałaś...

3*5+18=33>25

Zaśmiała się przy jego opisie.
-Och. Naprawdę?-powiedziała, rozszerzając usta w jeszcze szerszym uśmiechu.
Normalnie pewnie pociągnęłaby temat i zaczęłaby wciągać Naiche w trochę bardziej "niewygodne" tematy, po cichu się z tego naśmiewając... I już miała zamiaru rzucić kolejny prowokacyjny tekst, gdy trafiła na kolejne zdjęcie, dosyć intrygujące.
-To Smith!-krzyknęła, wskazując na zdjęcie.
Automatycznie chwyciła piwo, dalej wgapiając się w zdjęcie.
Była w totalnym szoku.
-Znasz go?-spytała chłopaka, wpatrując się w niego żywo, z uwagą.

Naiche odetchnął z ulgą; jakoś nigdy nie nadawał się do rozmów na takie "trudne tematy" a z egzaminu z flirtu mógłby dostać co najwyżej dopuszczający.
- Nie. - Odparł szczerze chłopak, przyglądając się fotografii. - A ty? 
Lola wyglądała jakby właśnie odkryła Amerykę, albo wodną drogę do Indii. Wział od dziewczyny fotografię i obrócił ją, szukając podpisu. 
Widniała tam tylko data - 1994 rok.
Na samym zdjęciu obaj mężczyźni siedzieli przy ciemnym Pontiacu GTO. Baker miał już na sobie strój świętego, sam Smith ubrany był w ciemną kurtkę i golf, więc zdjęcie chyba było robione w zimnym miesiącu.

Lola zajęła swoje myśli tylko tym zdjęciem i ewentualnymi powiązaniami między mężczyznami, a nie dalszą możliwością zawstydzania Naiche i sprawiania, że mógł czuć się niezręcznie.
Baker współpracował z Buendią? Czy jak? A może to Smith był kiedyś... Świętym? Ale miałby to całe skórzane wdzianko, tak?
Ściągnęła brwi. '94. To już po tym policyjnym... wypadku. Musiała koniecznie skontaktować się z tym Martin'em, by dowiedzieć się więcej.
-Tak.-powiedziała tylko, pukając tipsami w butelkę.
Nachmurzyła się.
Kolejna niewiadoma.
-Otworzysz?-spytała, patrząc znacząco na kapsel.
Zastanowiła się.
-Myślisz, że mogłabym tą fotografię... pożyczyć? Tak... zrobić kopię, czy coś?-spojrzała na niego ponownie, starając się zrobić swoją najlepszą proszącą minę ever.

- Znasz? skąd? - Zapytał zaciekawiony. Wziął od Loli butelkę i otworzył ją przy pomocy drugiej. Podał dziewczynie, co rusz spoglądając na fotografię.
- Pożyczyć? W sumie... nie jest mi do niczego potrzebna, to możesz nawet zatrzymać jeśli to ma ci coś dać. - Odparł, nieco zaskoczony prośbą Loli. - Weź sobie co chcesz, ja tych rzeczy nie używam.
Wskazał ręką na wszystkie papiery, mapy i zdjęcia.
- Ej, chwila... a może ty jesteś dla mnie miła, bo... bo chciałaś wydobyć ode mnie jakieś ważne dowody i informacje? 
Odsunął się nieco i spojrzał na Lolę z udawaną podejrzliwością. 
- To dlatego dziś ubrałaś tę bluzkę!

Westchnęła.
-Sprawa.-burknęła tylko, rzucając mu wymowne spojrzenie.
Wzięła od niego butelkę i napiła się. Smakowało okropnie, toteż skrzywiła się. Cóż. Jak piwo, tyle że bez tych wszystkich pluso-minusów.
-Nie. Tylko... Tylko to zdjęcie. Sama nie jestem pewna, czy to coś znaczy.-powiedziała, dalej zamyślona.
Poczuła się, jakby dostała od niego policzek.
-CO?-spytała zaskoczona, ale i jednocześnie zła.-Uważasz, że jestem taką podstępną suką, co to byłaby gotowa... wskoczyć ci... do łóżka...-rozpoczęła z impetem, powoli zwalniając, gdy zaczęło jej się robić przykro. Po chwili jednak odzyskała rezon.-...czy cokolwiek... dla ZDJĘCIA?
Prychnęła.
-Ubrałam tą bluzkę, bo lubię ładnie wyglądać, ok?-warknęła.-Poza tym...-odwróciła wzrok, urażona.-...pomyślałam, że tobie też się spodoba...-powiedziała cicho, zakładając ręce na klatce piersiowej.
JAK. ON. MÓGŁ!

Tak, tym razem Naiche z flirtu dostał niedostateczny. Jego inteligentny żart sprawił jedynie, że Lola zaczęła się... fochać. Nie pozostało nic innego jak nieco przeczekać i zebrać siłę w sobie wraz z resztkami rozumu, by to odkręcić.
- Przepraszam.
Cóż, nie było to zbyt popisowe.
- Nie o to chodziło. Nie chcę byś mi wskakiwała do łózka.
Chwila.
- Znaczy chce ale nie tak. Znaczy, nie wiem. Co?
Co?

Z naburmuszoną miną skierowała w jego stronę tylko wzrok, dalej siedząc lekko bokiem. Słuchała. Ok. Dobry początek. Zmarszczyła jednak brwi na drugie zdanie. Westchnęła, gdy zaczął się sam plątać. Nie była aż tak okrutna.
-To zastanów się.-burknęła.
A może jednak trochę była?
Rozchmurzyła się jednak trochę i wróciła do sączenia "piwa".
-To co? Masz te karty?-zwróciła się do niego po chwili, siadając po turecku.
Oparła ręce za sobą, odchylając się nieco do tyłu. Zrobili w sumie niezły bałagan tutaj.

- Ja się już kiedyś zastanowiłem jakiś czas temu. - Powiedział i potem pożałował bo znowu sobie w głowie namieszał.
- Lola, serio, może po prostu zapytaj prosto z mostu, bo ja już nie wiem o czym mówisz. Jeśli chcesz ze mną sypiać to możesz poprosić.
Chwila.
- Dobra, to gramy w makao. - Powiedział i zaczął tasować karty.

Teraz ona nie miała pojęcia o czym on mówi.
-Co?
Zamrugała, nagle dziwnie speszona.
Ok. Całkiem inaczej było, gdy to ona kogoś zawstydzała, a całkiem inaczej, gdy to ktoś robił jej.
Uciekła wzrokiem i mruknęła coś niewyraźnie pod nosem, zaraz przystawiając sobie do ust butelkę.
Tak. Tacy dorośli. Tacy dojrzali!
Zaczęła się gapić, jak tasuje, a potem rozdaje karty, jakby to było najbardziej interesująca czynność jaką ktoś kiedykolwiek zdołał wymyślić.
-Kto zaczyna?-zapytała, siląc się na utrzymanie normalnego, luźnego tonu.

Jak dobrze że oboje uznali, ze tasowanie kart jest bardziej zajmujące i interesujące niż rozmowy o seksie. Rozdał karty i już po chwili oboje mogli swoje całe mózgi skupić tylko i wyłącznie na grze.
- Ty zacznij. - Powiedział, usiłując nie gapić się na Lolę.

Gramy! Pojedynek na inteligencję, każdy rzuca JEDNĄ kostką, podstawia do mnożnika i porównujemy wyniki.
Ten kto ma więcej - wygrywa partię.

Naiche: 65

2*5+28=38 nienawidzę cię, nienawidzę :D

Lola popatrzyła bardzo sceptycznie na swoje karty. Nie była nawet do końca pewna na czym to do końca polegało. Ale nie miała zamiaru się przyznawać, o nie.
Wybrała kartę, która wydała jej się "najwyższa" i położyła ją na wierzchu.
Uniosła brwi.
Była beznadziejna w te klocki.

Naiche zmiótł Lolę w ty pojedynku - był mistrzem, złotym medalistą, zwycięzcą! Głupi się cieszył jakby Nobla dostał, ale chyba zrozumiał że cieszenie się z tej wygranej jest godne przedszkolaka.
- Em, możemy się umówić na rewanż. - Powiedział, chowając karty.
Chyba Loli było przykro to ją pogłaskał po głowie i ucałował w czółko.

Lola siedziała sfrustrowana, wpatrzona w swoje karty oraz te, które były wyłożone na podłodze. Za każdym razem wydawała z siebie pełne zawodu dźwięki.
Prychnęła, zła, że nie udało jej się wygrać.
-Super.-burknęła, robiąc obrażoną pozę.
Pokręciła jednak ze zrezygnowaniem głową, gdy dał jej tego buziaka. Uśmiechnęła się nawet.
-Udało ci się. Następnym razem cię ogram.-stwierdziła hardo, wystawiając mu język.
Zabrała fotografię, o którą prosiła, po czym pożegnała się i zapewne poszła do domu. Spać samotnie. No co za Naiche!

/zt

---> Szkoła 4:55 pm

Jednym z uroków tej dziury było to że wszystko było pod nosem, a samochody były chyba dla leniwych, ja byłem leniwy. Wszędzie blisko, a ja wożę dupsko. Podjechałem pod niewielką chatinkę, dziwne że nie jakiś topi czy wigwam. Wyszedłem z auta rozejrzałem się po okolicy, musiałem przecież dokończyć papierosa, było przed siedemnastą, gdy kiep wylądował na chodniku, ruszyłem w kierunku drzwi, stanąłem na niewielkim trzeszczącym stopniu by zastukać do drzwi. Sięgnąłem po legitymację. Miałem nadzieję że zastanę tego młodego indianina.

Aldo zastał Naiche - w sumie to można powiedzieć, ze policjant miał szczęście, bo o tej porze, to chłopak mógł być wszędzie. 
Tobias otworzył drzwi i spojrzał podejrzliwie na sierżanta, który postanowił go odwiedzić.
- Tak? - Zapytał, otwierając do końca drzwi.

- Naiche Whiteoak? - zapytałem młodzieńca który otworzył drzwi - Aldo Iadanza miejscowa policja - wylegitymowałem się na wejściu.
- Mam do pana jeszcze klika pytań odnośnie tej strzelaniny, mogę wejść?

- Dokładnie to Tobias Naiche Whiteoak. - Poprawił go chłopak i przepuścił w drzwiach.
- No widzę, ze miejscowa policja, ma pan mundur.
Zaprosił mężczyznę do pokoju, który miał spełniać rolę salonu. Telewizor był włączony, lecz głos był na tyle ściszony, ze mężczyźni byli w stanie spokojnie rozmawiać.
Naiche stanął przy framudze drzwi, które prowadziły do sypialni jego dziadka.
- No?

No tak mundur w Appaloosa nie nosiłem munduru, tutaj musiałem, nie do że nie miałem szacunku do niego ale uważałem że mundur należało nosić na czwartego lipca. Wszedłem za chłopakiem.
- A to mało przebierańców - mruknąłem.
- Był pan podczas strzelaniny to wiem, wiem że nie łatwo panu wracać do tamtych wydarzeń, ale chciałem zapytać czy pamięta pan coś czego nie wiedzą inni, może rozpoznał pan któregoś z napastników może widział go pan wcześniej, a może wie pan coś co powinna wiedzieć policja, coś co ułatwiło by nam schwytanie sprawców?

Naiche milczał i tylko kiwał przecząco głową.
Mnożnik na inteligencję i spostrzegawczość, próg 70. Jeśli przeskoczysz, to widzisz, że Naiche coś ukrywa.
Jeśli nie, to wierzysz w jego zaprzeczenia.

30+20+5*6=80>70

Zmierzyłem go wzrokiem gdy zaprzeczał, nie byłem do końca przekonany czy chłopak mówi prawdę. Podszedłem do niego bliżej.
- Nie jestem tu po to aby wam zaszkodzić, a pomóc więc? - zawiesiłem na niego wzrok milcząc dłuższą chwilę.
- Myślę, że wiesz coś co powinienem wiedzieć. Boisz się czegoś? A może...

- A może co? - Widać było, ze Naiche jest w bojowym nastroju i chyba uparcie nic nie powie.

Kostki na charyzmę, próg 25. Jeśli przekroczysz, to Naiche ci coś powie.
Jeśli nie... cóż, zawsze są inne metody.