Nieczynna stacja benzynowa

First topic message reminder :

Stara stacja benzynowa straszy przyjezdnych i jest dobrym miejscem na niekoniecznie legalne spotkania. Stare dystrybutory otoczone są łańcuchem, który generalnie nie jest potrzebny, bo przecież i tak nie nalejemy tu sobie paliwa. Stacja ma tylko dwa stanowiska skryte pod zardzewiałą wiatą. Obok stoi mały budynek, w którym kiedyś można było zapłacić i kupić batonika na drogę. Teraz stoi zamknięty i pusty.

Faktycznie poczuła się niezręcznie. Tym bardziej mając na uwadze ich ostatnie spotkanie. Zresztą zastanawiala sie nad tym i nie potrafiła nic sensownego z tego zastanawiania wyciagnac.
- No... nie wiem w sumie. - zamachała nogami kopiąc piętami w beton. - Po prostu coś nie wychodzi.. Ona mi nic nie chce mowić..

Naiche zastanowił się chwilę.
- Hm, może... może ma jakiś problem i nie chce cię martwić, co? Albo jest zapracowana. Wiesz, lekarz, ma pacjentów... w dodatku stażystka, to jeszcze ma sprawy związane z uczelnią.
Podrapał się po czubku głowy.
- Hm, wiesz co, chciałbym się jeszcze raz wybrać w góry. Wiesz, tam gdzie dziadek...

- Tak, od czasu jak wróciłam to nikt mnie niczym nie chce martwić. - burknęła, garbiąc się i patrząc w doł rampy wciąż.
-Po co? - spojrzała na niego, obracając na chwilę głowę.

- Dziwisz się? Sama masz takie problemy, które mało kto chciałby mieć. Nikt nie chce cię obarczać jeszcze swoimi, bo wiemy jak ci ciężko. To jest raczej normalne. - Odpowiedział.
- Nie możesz mówić, ze martwienie się o ciebie jest złe. Jak komuś zależy na tobie, to nie będzie ci robić większych kłopotów.
Gdy Liluye na niego spojrzała, ten odwrócił wzrok.
- A bo muszę nad paroma rzeczami pomyśleć.

- Więc lepiej, jak siedzę po uszy w swoich problemach, zamiast pomóc rozwiązywać innym swoje i nie myśleć o własnych? - burknęła niezadowolona. Spojrzała na beton za sobą, naciagnęła na glowę kaptur cienkiej bluzki i się polożyła, patrząc w niebo czy tam sufit stacji czy cokolwiek. W końcu obrocila glowę do Naiche.
- Kolejny.. - westchnęła do siebie. - Powiedz mi o co chodzi.

- Nie, nie o to chodzi. Uciekanie przed problemami nigdy nie jest dobre. Jasne, zapomnisz sobie na moment o swoich problemach. Rozwiążesz cudze, inni będą żyć w szczęściu a ty wrócić do swoich kłopotów. To tak nie powinno działać.
Wzruszył ramionami.
- No przecież ci mówię. Chce iść odwiedzić to miejsce i się trochę pomodlić. Czasami nawet ja to robię.

- I kto mu to mówi? - fuknęła. Znów zaczęła patrzeć w górę, a w końcu zamknęla oczy.
- Pomodlić a pomyśleć to całkiem inne sprawy w sumie. I dlaczego pytasz o to mnie?

- Czemu? Chyba... dalej pracujesz w parku, nie? - Zapytał, trochę niepewnie. - No i mogłabyś ze mną iść, hm?
Sam się położył na ziemi, patrząc na czyste, niebieskie niebo.
- No i chciałbym cię jeszcze prosić o przysługę. Podwiozłabyś mnie gdzieś potem?

- No pracuje. - przytaknęła. W sumie, skoro chce żeby z nim szła to dlaczego nie? Mrużąc oczy popatrzyła chwile na niego, ale potem znów je zamnkęła.
- Chyba rowerem. Nie mam prawa jazdy, Naiche. - przypomniała mu, gorzkim głosem.

- Ach, no tak! - Pacnął się w czoło - Przepraszam, głupi jestem. Chyba ubyło mi rozumu od tego upadku. Ale, ale... mogłabyś ze mną gdzieś pojechać. Pomoc mi potrzebna. Niewielka. Trzeba by było po prostu poczekać w samochodzie. No i samochód mi potrzebny, bo mój pontiac stoi i ruszyć nie chce.

Znów mrużąc oczy popatrzyła na niego podejrzliwie. Co on znów kombinowal? Miala wrażenie, że po raz kolejny chce ją wykorzystać.
- Pickupa ma Loco, mi teraz i tak nie potrzebny. - ale ciekawiło ją o co chodzi. - A co..? Znaczy po co?

- Muszę pojechać do znajomego, a on mieszka w osadzie za Old Whiskey. Nie dojadę tam autobusem a tym bardziej pieszo nie pójdę - westchnął - ale dobra, jak nie możesz to poproszę kogoś innego. Nie ma ciśnienia!

Uniósł się nieco i spojrzał na Liluye.
- A co chcesz wiedzieć?

Usłyszala, że się poruszył więc znów obrócila głowę w jego stronę i zerknęła na niego, jak zwykle spod zmrużonych powiek. Slońce piekło ja w oczy.
- Wszystko? - dość obszerna sprawa, ale chciala wiedzieć jak z Lolą, co to ma być ten wyjazd i po co mu ona w nim, po co ten plecak z tabletkami, bo doszla do wniosku ze coś tam nie gra.

- Wszystko? - Zaśmiał się - no... trochę tego będzie jak chcesz wiedzieć wszystko. Możesz doprecyzować jakie tematy?
Poprawił sznurówki w swoich trampkach, czekając na odpowiedź. Nie wydawał się być ani trochę nerwowy...

Podniosla się na łokciach i przyglądała się Naiche chwilę.
- No.. Co z Lolą. Po co ci tak na prawdę moja pomoc z tym samochodem, po co chcesz jechać w góry? Dlaczego kombinowałeś z tabletkami? Bo to było kombinowanie. I co jeszcze kombinujesz i dlaczego? - przekręciła głowę w bok. Znała go już jakiś czas i widziała po nim, że coś jest nie tak.

- Dobra, Lola. Lola mi nie ufa i uważa za kryminalistę. Kocham ją, ale mnie meczy już ta cała gra. Nie wiem co z tym dalej. Ostatnio znaleźliśmy w bagażniku samochodu dziadka karabin. Nie mój, zastrzegam z ręką na sercu! Pewnie dziadka, ale wiadomo, podejrzane, tak?
Zastanowił się chwilkę.
- W góry chcę jechać, żeby się pomodlić. Samochód mi potrzebny, żeby pojechać do znajomego, który ma odkupić ode mnie te leki. Tak, tak, wiem! Wiem, ze nielegalne. Ale ja nie chcę mieć tego u siebie. To małą ilość, przecież nic się nie stanie... wolę dać to komuś, kto odda to chorej matce, niż żeby Skittles tym handlował.
Położył rękę na piersi.
- Jak kocham siostrę, czysta prawda.

- No a skoro cię uważa za takiego.. a nim nie jesteś.. Bo nie jesteś, tak? To nie możesz jej jakos udowodnic? - podparła głowę na dloni. Sama sie chyba nie powinna odzywać w temacie szcześliwych związków, bo się tak w swoim obecnie nie czuła. Przynajmniej nie do końca.
Sprzedać leki.. nielegalnie. I na pewno odda chorej matce. Na sto procent.
- Skoro to ma być dla chorej matki - udalo jej się nie zaakcetować tego zlośliwie. - To czemu tego nie oddasz, a odsprzeadjesz? I wiesz, że ja nie mogę się choćby pokazywać obok czegoś, co jest choć ciut nielegalne? - tak samo było ze świętymi ,to trochę igranie z ogniem.

- Nie wiem czy mam ochotę cokolwiek komuś udowadniać - machnął ręką. Na słowa o odsprzedaniu, sam się zastanowił.
- Oddałbym. Gdyby nie to, że nie mam kasy. Cóż, roboty stałej nie mam, a tak głupio żyć z pensji Loli.
Westchnął.
- Dobrze, nie chcę się narażać. Nie musisz ze mną jechać. Wdzięczny byłbym tylko za pożyczenie samochodu. Nie pomyślałem, o... no wiesz. To głupie, fakt, narażać cię przez moją durnotę - pokręcił głową - to ostanie czego chcę.

- No ale.. coś zamierzasz robić z tym? - to pytanie o Lole. - Czy po prostu patrzysz co się dzieje w twoim zwiazku? - polozyla się z powrotem. Kurwa, sama przecież to robila.
- Poszukaj czegoś. Czegokolwiek. Nawet w parku przecież.. - podlozyla rece pod glowe.
- To sie może źle skonczyc.. powiem Loco, ze potrzebuję samochod. - no i po co ona mu ulegala w sumie? Powinna powiedziec, że nie może. Bo jak coś się stanie, to wina będzie tez jej, bo samochód jest na ną.

- Co zamierzam? Własnie nie wiem. Mam dwa wyjścia. Albo się zebrać w sobie i wziąć obowiązek naprawy na siebie albo... skończyć to? Najłatwiejsze zadanie ale chyba najbardziej bolesne.
Przygarbił się nieco i wbił wzrok z swoje sznurowadła.
- No... szukam. Szukam - ale czy na pewno?
- Jeśli byś zapytała, to by było świetnie... ale nie nalegam. Jak odmówi, to nic się nie stanie. Będę twym dłużnikiem do końca świata i jeden dzień dłużej! O!
Chwile milczał, obserwując Liluye.
- Wybrałaś już imię?

- Skoro ona nie chce tego naprawiać..? To twoje wysiłki i tak nic nie dadzą. Ale na coś się musisz zdecydować. W końcu to nie wyjdzie ci na dobre, jeśli nic z tym nie zrobisz. Będziesz się tylko coraz bardziej meczył. - oho. Chyba mówiła z wlasnego doświadczenia.
- Szukasz, szukasz i czwarty miesiąc nie możesz znaleźć..? - uniosła brew, chociaż nawet na niego nie spojrzała. - Mogę ci pomóc.
Westchnęła.
- No zapytam, zapytam, nie martw się.
Spojrzała na swój brzuch, na moment podciągając koszulkę.
- Widać coś, ze pytasz? - nie, nadal był plaski, a Lil i tak byla chuda okropnie i w tej pozycji mocno wystawały jej kości biodrowe. - Nie wiem. Na prawdę nie wiem. Nic nie wiem w sumie. - znow sie polozyla z rekami pod glowa.

- Musze chyba z nią bardzo poważnie porozmawiać. - mruknął - Sama wiesz, ze to nie jest takie proste! Znaczy, rozmawianie, no nie?
Westchnął.
- Dzięki, poradzę sobie. Na razie robię małe zlecenia. Nie nadaję się do pracy w biurze. Albo terenie. Chyba do końca życia będę naprawiać rowery. W sumie to lubię! Może powinienem serwis otworzyć? Albo sklep rowerowy?
Spojrzał na jej płaski brzuch. W sumie to się zmartwił; tak nie powinna wyglądać kobieta w ciąży.
- Może powinnaś z lekarzem się skonsultować? No wiesz, czy wszystko jest ok.

- Wiem. - westchnęła ciężko i rozejrzała się za swoją lemoniadą, którą gdzieś zostawila tutaj.. o, jest. Podparła się na łokciu i napiła. WYgazowana i ciepła, ale trudno.
- No widzisz? To już jest jakiś pomysł. Sklep, komis, serwis.. cokolwiek. Może się uda. BMXy i rowery górskie i kolażówki i co tam jeszcze jest, nie znam się na tym. - odstawila na bok pustą butelkę.
- Po co? To dopiero trzeci miesiąc, brzuch będzie dopiero w piątym. Albo nawet trochę później. - uspokoiła go. Czasem sama nad tym myślała, nie odżywiala się najlepiej, do tego ćwiczyla, biegała z psem.. W sumie bała się iść się zbadać.