Droga do Old Whiskey - Apache Road

First topic message reminder :

Dwupasmowa droga szybkiego ruchu, która prowadzi przez bezkresy pustyni. Droga jest dość kręta, ale zdarza się, że również odcinki całkiem proste ciągną się przez parę mil. Tablice odmierzają odległość do miasteczka. 
Łączy sie ona z Apache Road, która prowadzi z Old Whiskey do Appaloosa City.

65 i 80

Lonie wyskoczył, jakby go dupa paliła, z samochodu i zaparł się o maskę, pchając zawzięcie. Mięśnie, jak ze stali, napięły się, a łysinkę przyozdobiły pulsujące żyły. Już miał się poddać, już miał dać sobie spokój... ale jak sobie przypomniał, że te fiuty zdemolowały mu chałupę, to tak mu ciśnienie skoczyło, że niczym obdarzony nadludzką mocą Posępnego Czerepu He-Man, zaparł się raz jeszcze i wreszcie uwolnił z potrzasku swojego mechanicznego rumaka.
Słysząc w oddali dźwięk silnika, oraz jakieś światełka, które niby powinien znać, choć nie przypominał sobie by z jakimiś ostatnio się bratał, postanowił nie czekać, a ruszyć z kopyta, chcąc dorwać skurwysynów, którzy mu podpadli. W ostateczności miał jeszcze jednego asa w rękawie.

Nieustraszony Lonnie Mortimer ruszył więc z kopyta, w wielkim szale goniąc za Duszkami, które całkowicie zniknęły za horyzontem, podczas, gdy mężczyzna wydobywał swoje auto z rowu. Z wściekłością równą barbarzyńcy plądrującego wioski rybackie wciskał gaz do dechy, a chęć mordu spływała wraz z potem po jego łysej glacy.
Za to znajome światełko zbliżało się coraz bardziej, aż w końcu ogień buchnął na pace pojazdu Mortimera. W powietrzu rozległy się krzyki i gwizdy, a te Duszki, które dogoniły Mortimera, będąc pewne, że ten numer zniechęci naziola do dalszej podróży - postanowiły  wykręcić się z imprezy. Zawróciły i czmychnęły czym prędzej przed siebie. Zapewne nie zdawały sobie sprawy że tuż za horyzontem znajduje się samochód ich kolegów, który całkowicie odmówił posłuszeństwa i stanął na środku drogi.

...ale nic już z tego - Lonnie musiał ratować własne auto i własne dupsko. Zapewne gaśnica podręczna poszła w ruch, a po skończonej akcji zapewne porzucił nadzieję, że dogoni łobuzów i ruszył w kierunku swojego nowo przyozdobionego domu.

zt

< - karawan, Main Street, koło godziny 9-10

Karawan pana Browna jechał główną drogą prowadząca do Tuscon. Samochód nie był już pierwszej młodości, silnik się dusił – ale kierowca wciskał gaz do dechy.
- Szybciej, puta! - Warczał bandyta siedzący na miejscu pasażera.
Niestety, pędzenie przed siebie nie było dobrą decyzją. Kierowca stracił panowanie nad samochodem, a hamulce nie chciały zadziałać. Karawan zjechał na przeciwległy pas i pech chciał, że zderzył się czołowo z innym samochodem, który jechał zdecydowanie szybciej.
To była chwila. Oba samochody skończyły ze skasowanymi przednimi maskami i trupami w środku. Samochód grabarza odbił się jeszcze na pobocze – tylne drzwi się uchyliły i z wnętrza wysunęła się trumna.
W pobliżu nie było jednak na razie widać nikogo, kto by mógł wezwać pomoc.


Każdy gracz ma dostęp do tego tematu i może przyuważyć wypadek na drodze wyjazdowej z miasta.

/Viva maria

Wsiadła zaraz za Maro i ruszyła za nim. Przejażdżka? Niech będzie. Uśmiechnęła się lekko do siebie i ruszyli.

Na pewno nie to spodziewali się zostać. Gdy Jesień zobaczyla dwa samochody, zwolniła i spojrzała na Salinasa. Tak czy siak, odpowiadała przed nim teraz, skoro był tu jedyny ze Świętych.

---> Viva Maria

Oczywiście że pozwoliłem sie od czasu do czasu wyprzedzić w końcu z tyłu też było na co popatrzeć.
Zwolniłem gdy tylko dojechaliśmy do rozbitych samochodów. W końcu zatrzymałem maszynę. Spojrzałem na Autumn.
- Trzeba to sprawdzić - mruknąłem pochodząc bliżej - to grabarza - rzuciłem podchodząc powoli bliżej.

Zatrzymała się też, zsiadla z motocykla i podeszła do mężczyzny. Serce zaczęło jej walić, na pewno nie była przyzwyczajona do widoku trupów. A tutaj wyglądało jakby miały być jakieś trupy.. Powoli podchodziła bliżej, jednak pół kroku za Salinasem.

Autumn i Maro mogli dostrzec mężczyzn w karawanie. Oboje się nie ruszali i mieli rozbite głowy. Byli też zakleszczeni w samochodzie, który miał skasowaną maskę.
Tak samo jak kierowca drugiego samochodu.

- sprawdź tamten - wskazałem na drugi samochód, a sam podszedłem bliżej karawanu, zajrzałem przez szybę jednego byłem pewien grabarza w nim nie było. Jeśli szyba nie była wybita zapewne wybiłem ją kamieniem leżącym tuż obok, na szyi ani jednego ani drugiego nie wyczułem tętna.
- Nie żyją! - rzuciłem w kierunku Autumn podbiegając do drugiego wozu.
- A ci? Sprawdzałaś?

Brzydziła się i śniadanie i obiad i kolacje z ostatnich trzech dni podeszły jej do gardła. ale zebrała się w sobie i sprawdziła tętno tamtego kierowcy.
Hm. Raczej nic.
- Nic nie czuję. - powiedziała do Maro, odsuwajac sie od samochodu od razu, jakby martwy mogl wstac i zlapac ja za szyje.

10+2*5=20<30

- Kurwa, a miałem mieć randkę - mruknąłem nie zbyt zadowolony. Podszedłem do karawanu.
- Znasz ich, oni nie są z miasta, a to karawan starego Browna, nie raz robiłem tego grata, dzwonie do Sue coś mi tu śmierdzi.
Sięgnąłem po telefon Sue miałem wpisanego pod AAASue, zawsze był pierwszy, wybrałem, numer. Czekałem chwilę.
- Nie odbiera kurwa - wykikałem smsa "Sue oddzwoń. Pilne!"

41

Usłyszała to o randce i jak rasowa idiotka prawie zapytała "z kim". Dopiero po chwili doszło do niej z kim. Chyba widok tych ciał ją tak zidiocił. Przeszła na tył karawanu, stąd nie było widać ciał.
- Hej, zobacz.. - podeszla do trumny, zauwazajac tam coś. Dobrze, ze miala rekawiczki na dloniach, jesli chcialaby cos dotknac. - widzisz te paczke? - obrocila sie na Maro.

Paczka była owinięta w papier pakowy, ale Autumn czuła, że jest w niej coś na kształt proszku. Mąka, cukier puder?
Może warto sprawdzić?

Pochylila sie i podniosla paczke. Hm. Wyciagnela z kieszeni kurtki scyzoryk i zrobila w paczuszce malutką dziurkę, nabrala proszku na palec i najpierw go powąchala. Pachnie jakos?

Spojrzała na Saro i podeszła do niego z pakunkiem. Rozglądając się. Czyzby to byly narkotyki? Sprobowala proszku. No, rozne glupie rzeczy sie roilo to wiedziala jak to i owo smakuje. Rozejrzala sie czy nikt nie nadjezdza.

Zapewne gdy Autumn grzebała w trumnie ja próbowałem dodzwonić się do Sue. Nie odbierał, zapewne obracał jakąś pannę, albo miał ważniejsze sprawy, naprawdę ważne.
- To prochy - rzuciłem podchodząc bliżej - sprawdźmy tych z karawanu póki nie ma nikogo wychyliłem się przez szybę i zacząłem przeszukiwać denatów, interesowały mnie jakiekolwiek dokumenty. Czy coś jeszcze?
- Musimy stąd znikać...

Maro miał rację. Znaleźli właśnie dwa kilo kokainy. Tylko czyje one były?
Maro zaczął przeszukiwać mężczyzna. Znalazł 1000$, dwa glocki i dwa magazynki, oraz nóż.
Jeśli rzuci kostka na spostrzegawczość, próg 30. To może zaważy na szyi denata znak "P". Jeśli nie, nic więcej nie znajduje. Żadnych dokumentów. 

15

- To źli chłopcy są, to już im nie będzie potrzebne - sięgnąłem po plik banknotów by wsadzić je do wewnętrznej kieszeni skórzanej kurtki.
- Uuuu - cofnąłem szybko rękę widząc za ich paskami broń, cholera wie w czym brała udział dobrze że nie zdejmowałem rękawic.
- Trzeba zgłosić wypadek chyba? - podrapałem się po łysej głowie.

Autumn przeszukała drugiego faceta, a może raczej trzeciego, bo tego w samochodzie, nie w karawanie.
- chyba tak, poczekaj mam nowa kartę o telefonie.- podała mu tel.

- Daj - sięgnąłem po telefon wkręciłem numer - halo, halo, strasznie słabo słychać ja chciałem zgłosić wypadek drogowy Apache Road dwa pojazdy nie wiem czy ktoś przeżył, kupę krwi, halo halo policja, halo - odsunąłem telefon od ust na odległość kilkudziesięciu centymetrów - halo halo, nic nie słyszę halo - potem palec wylądował na czerwonej słuchawce. Zdjąłem obudowę i wyjąłem z niej baterię i kartę.
- Jedziemy! Jedź za mną - sięgnąłem po kokainę schowałem ją do sakwy i wsiadłem na motor odpaliłem i ruszyłem przed siebie

ZT x2 ---> przyczepa Maro

---> parking przy parku

Wracałem bez mylnie na posterunek. Dopiero informacja w policyjnym radio przywróciła mój umysł do rzeczywistości, byłem niedaleko od miejsca zdarzenia, zrobiłem nawrót na szosie i ruszyłem w kierunku wypadku z komunikatu. Gdy silnik zgasł dostrzegłem dwa rozbite samochody, jeden był charakterystyczny to karawana, już przyjechała? Wygrzebałem ze schowka lateksowe rękawiczki och jak ja je kochałem, jak wszystko z lateksu, ale lepsze to niż przypałętane choróbsko.
Podszedłem do pierwszego samochodu.

<----

Ramirez jeździła po okolicy, gdy kolejne wezwanie odezwało się w jej radiu. Niewiele myśląc, wcisnęła gaz do dechy, mając nadzieję, że przynajmniej to nie będzie głupim żartem. Ekspresowo zjechała na Apache Road i dotarła na miejsce wypadku chwilę po Iadanzie.
Zatrzymała swój radiowóz za jego i wysiadła z pojazdu, oceniając sytuację z odległości.
- No i co tam mamy?
Rzuciła do kolegi, sama po rękawiczki sięgając.