Dom Liluye i Howhakana

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Opcjonalnie na podwórku znajduje się podjazd.

/dom Betty Jou

Wrócili szybko do domu i zaniesli wszystko do pokoju Liluye. Potem Indianka poszła robić cóż zimnego do picia.
- Usiądź.. chcesz rozmawiać teraz czy.. poczekać? - zapytała patrząc na niego i upewniając się.

Poszedł za nią do kuchni i wyciągnął schłodzone piwo z lodówki. To było coś zimnego do picia, dla niego. Wolał procenty niż jakąś zimną wodę lub sok.
- Też chcesz? - zaproponował bez uśmiechu, ale nie czekał na odpowiedź tylko wrócił do salonu i opadł na kanapę z westchnieniem. Butelka w jego dłoniach drżała. Upił kilka sporych łyków.
- Jeżeli nie jest to dla ciebie zbyt ciężkie, chciałbym wiedzieć resztę... - zaczął powoli, niepewnym głosem.

- Nie, nie - pokręciła głową i została przy swoim soku z lodem. Dość miała na razie alkoholu.
Usiadła obok niego na kanapie i popatrzyla przed siebie. Dluga chwile sie nie odzywała. W końcu odetchnęła, sciagnela buty z nog, usiadła po turecku i przygarbiła się, patrząc w szklankę z sokiem. Mroziła w dłonie.
- W sumie.. do początku tego roku bylo wszystko normalnie.. Potem się posypało.. - zaczęła od zdarzeń w wiosce i śmierci Jacoba, o Loco, który ją wtedy zaskoczył ze swoimi uczuciami. O Naiche. O tym, jak się z nim pokłóciła i pojechała się odstresować, ale była nieostrożna i potrąciła kobietę, której nie dało się uratować. O oskarżeniach, o problemach, rozprawie.. W końcu znów zamilkła na minutę, może dwie, czas dłużył się niesamowicie. Napiła się soku.
Pomyślała, że How ją za to znienawidzi.
- Potem.. wszystko szło nie tak, jak powinno. Z Loco, z Naiche, z.. tym wszystkim.. - westchnęła - i.. pomyślałam, że po prostu jestem problemem.. w niczym nie pomagam.. - nie wiedziała jak to powiezieć, gardło miala ścisniete i bała sie na niego spojrzeć - Próbowałam.. - znów przerwa - powiesić się.. w przyczepie. Znalazł mnie prawnik, przewieźli mnie do szpitala.. - zamilkła.

Milczał przez cały czas, gdy opowiadała. Popijał tylko piwo, coraz szybciej, coraz częściej. W pewnym momencie schował twarz w dłoni, pochylając się. Nie wiedział co ma zrobić. Jak zareagować. Co powiedzieć. Jego mała siostrzyczka tyle przeżyła. Rodzice nic nie zrobili! Nie uchronili jej przed tym. A co najgorsze, nie powiedzieli jemu!
- To... Nie wiem... Powiedz mi, że teraz jest już lepiej. - odstawił nagle piwo i odwrócił się do niej, kryjąc w ramionach przed całym złem świata.

Dała się przytulić i uśmiehcnęła schowana w jego ramionach.
- Tak, jest lepiej. Cieszę się, że jesteś caly. Mi rodzice też nie mówili że coś ci się stało.. nie chcieli mnie stresować - przyznała.
- Mam nadzieję, że się teraz wszystko ułoży.. i tobie i mi.. - stwierdziła. W końcu miala nadzieje, że brat się odnajdzie w normalnym świecie.

- Nawet nie wiesz jak ja się cieszę, że z tobą już wszystko w porządku. Choć mam ochotę użyć małego urządzonka Facetów w czerni, byś o tym wszystkim zapomniała. - wyznał i ucałował ją w czubek głowy. Odsunął się potem i chwycił znów za butelkę, rozkładając się na kanapie i zarzucając rękę na oparcie.
- Jakie to wszystko popaprane. A ja byłem takim egoistą, myśląc, że mam ciężko. - potargał nerwowym ruchem włosy. Nagle nabrał ochoty gdzieś pójść i się porządnie rozerwać.

- To w sumie jeszcze nie koniec.. ale.. no.. też mam nadzieję, że już w porządku.. - przyznała z uśmiechem i sięgnęła po swoją szklankę.
- Miałeś ciężko. Ciężej niż ja, na pewno - stwierdzila od razu. W końcu to on walczył o zycie, nie ona - Dlatego niczego nie wiedzialeś, żebyś się nie rozpraszał - powtórzyła to, co powiedziala na lodowisku.
- Chcesz słuchać dalej czy to ci wystarczy?

Prychnął.
- Nie rozpraszał! Tak nie można. Powinienem wiedzieć! Rodzice powinni coś zrobić! - wybuchnął nagle, podnosząc głos i cisnął butelką nad stołem, aż rozbryzgała się ona o ścianę. Potem schował twarz w dłoniach, a oddech miał przyspieszony. Chwilę trwało nim się uspokoił.
- Proszę, nie mów, mi że jest tego więcej...

- A jakbyś miał coś ważnego do zrobienia tam? I zamiast tego myślał co sie dzieje ze mną? - pokręciła głową i cofnęła się kawałek, rpzestraszona tym wybuchem.
- Trochę. Głównie to, co już słyszałeś.. - powiedziala. Bała się kontynuować, bo bała się jego reakcji.
Westchnęła.
- Po tym.. na jakis czas byłam w szpitalu.. psychiatrycznym.. na obserwacji i lekach. Jak wróciłam do OldWhiskey dowiedziałam się, że jestem w ciąży.. ale nie potrafilam utrzymać wagi, ćwiczyłam za dużo, za mało jadlam, mialam anemię.. Musiałam sobie znaleźć jakieś zajęcie, żeby o tym wszystkim nie myśleć i zaczęłam ćwiczyć.. za dużo. Przetrenowywałam się. Schudłam bardzo dużo w krótkim czasie. Jakieś.. piętnaście kilo? - zmarszczyła brwi zastanawiajać się. Przed tym wszystkim nie kontrolowała swojej wagi prawie wcale.
- Kłociliśmy się z Loco, ciężko żebysmy sie super dogadywali jak to wszystko wyszło tak szybko.. Poroniłam w trzecim miesiącu.. Betty.. ta kobieta u której mieszka..łam przygarnęła mnie do siebie żeby się zaopiekować i.. no jakoś doprowadzić mnie do użytku.. a teraz była wycieczka, do Kaliforni. Pomyślałam, że pojadę, żeby się odstesować.. Na wyjeździe dowiedziałam się, że Loco nie żyje. Wypadek - pokręciła głową - Nie byliśmy już razem, ale.. - wzruszyła ramionami.

Podczas dalszej opowieści Howahkan musiał wstać i przechadzał się po pokoju pocierając nerwowo skronie. Naprawdę nie wiedział jak to wszystko ogarnąć. Wydawało się, że to zbyt wiele jak na jedną osobę. Niewyobrażalne.
- Okej... Okej... - próbował to sobie jakoś przyswoić. Milczał znowu dłuższą chwilę. Zwierzenia Liluye nie pomagały na jego stan. Zdenerwował się i załamał jednocześnie. Musiał się stąd wyrwać.
- Dobrze, że teraz lepiej. Bo już lepiej. - upewnił się spoglądając na nią i zatrzymując się wpół kroku.

- Tak - potwierdziła, obserwując go już jakiś czas. Musiał to wszystko wiedzieć, ale chętnie nic by mu nie powiedziała. Ale wtedy dowiedział by się od kogoś innego.. Nie było dobrego wyjścia z tej sytuacji.
- Sasha powinien niedługo przyjechać.. i.. nie wiem. Moze coś z tego będzie? Nie mam pojęcia - o ile nie wpakuje się w jakiś syf z Reginą znów i znów i znów i jej się za to nie oberwie tylko przez to, że trzyma się ze świętymi..

Pokiwał głową, chowając ręce w kieszeni. Stał tak dobrą chwilę i przygryzał wargę, intensywnie nad czymś myśląc.
- Okej... - wydusił z siebie ledwo i skierował się do swojego pokoju. Nie było go chwilę, a zamknął drzwi za sobą. Wkrótce jednak wyszedł - w sportowym ubraniu i z plecakiem.
- Niedługo wracam. - obwieścił, nie spoglądając nawet na Liluye, po czym pośpiesznie wyszedł z domu. Gwizdnął na psa i ruszył przed siebie. A raczej pobiegł. Jakby go sam diabeł gonił.

Popatrzyła za nim zdziwiona.
- Ej. Zapomnij że teraz gdzies pojdziesz - podniosła się za nim, ale nie zdązyla. Wybiegła więc z domu.
- Howahkan! Stój na moment! - krzykneła.

Zapomnieć to on zapewne miał zamiar tę całą rozmowę. Biegł dalej. Uniósł rękę i machnął Liluye.
- Muszę rozbiegać! - krzyknął i dyle go było, a Papaj biegł posłusznie tuż przy jego nodze.

zt

Fuknęła zirytowana i stanęła, nie mając szans go dogonić w swoich cudnych japonkach na cieniutkiej podeszwie. Mruknęła coś pod nosem i się wrócila do domu, głaszcząc Moirę po łbie. Usiadła na kanapie i pewnie zasnęła, znużona stresującą rozmową i wysiłkiem na lodowisku. A i tak martwiła się o brata, nawet przez sen.
Następnego dnia dodzwoniła się do niego i usłyszała, że wszystko w porządku. Ubrała się więc, wyszła z psem, a potem pojechała autobusem do Appaloosa.

/22.08.13

Eva przyszła po obiedzie pod drzwi nowej mety Lilu. Zapukała do drzwi i z rękami w kieszeniach kopała jakiś kamień pod nogami.

/22.08

Lil wciąż czekała na Howahkana i powstrzymywała się od dzwonienia do niego. Skoro musi mieć czas dla siebie to mu go da i zje sobie pryz tym paznokcie. Podniosła się z kanapy natychmiast gdy usłyszała pukanie. Ale przecież How by nie pukał. Podeszła wiec do drzwi i zlapała Moirę za skórę na karku by ta nie wybiegła z domu.
- Eva - ucieszyła się - Chodz - zaprosila ją do środka, odciagając psa od drzwi by puścic go dopiero jak murzynka weszła
- Chcesz coś zimnego do picia? - zaproponowała idac wgłab domku - Czy najpierw chcesz zobaczyc co mam?

- No hej - dygnęła szyją i weszła do środka oglądając chatę.
- Ale tu łyso. - poczochrała się po krótkich włosach.
- Nie, dzięki. - pokręciła głową i grzecznie poszła tam gdzie ją indianka prowadziła.

- No jeszcze tak, nie rozpakowałam się do końca i How ma mało swoich rzeczy - przyznala patrząc po półkach - Ale nadrobimy to - dodała zaraz i poszła do pokoju, ale stanela przed drzwiami.
- Zamknij oczy - poleciła i poczekała aż Eva to zrobi - I nie podglądaj! - złapała ją za dłoń i wprowadziła do pokoju.
- Stój... i czekaj.. - zaczęła czymś szurać, jakby grzebała w jakiś torbach.
- O! Proszę - stanęła przed Evą z dwiema sukienkami w rękach, dokładnie takimi jakie straciła w pożarze. I resztą dodatków w torbach na podłodze. Buty, biżuretia..

Eva popatrzyła na dziewczynę podejrzanie ale zamknęła oczy. Po chwili je otworzyła na komendę i gapiła się to na kiecki to na Lilu. Nie wiedziała co powiedzieć.
- O kurwa. - w końcu sie na coś zdecydowała - To.. um, to dla mnie? - zapytała niepewnie.

- No tak - uśmiechnęła się szeroko, zadowolona z siebie i reakcji Evy - W końcu tamte spłonęły, pomyślałam, że poszukam ich czy jeszcze są w sklepie, szkoda by było, żebyś nie miała sukienek - opuściła ręce, bo trochę jej ciążyły.

Eva miała banana na twarzy jak oglądała sukienki i inne pierdoły, które sprezentowała jej własnie Lilu ale mina jej po chwili zrzedła.
- No tak... ale gdzie ja to teraz włożę? nie będę przecież w tym jeździć na motorze... No i chłopaki i tak już mają ze mnie wystarczającą bekę...

Opuścila ręce i jej też mina zrzedła nieznacznie.
- No.. może będzie jakaś okazja? Tak ci ladnie w sukienkach, denerwuje mnie że się nabijają - zmarszczyła nos na moment, niezadowolona.

- No nic nie zrobisz. Się muszę jeszcze wykazać to może później odpuszczą... chociaż wątpię - wzruszyła ramionami. Ale uśmiech wrócił jej na twarz.
- Ale dzięki i tak.

Odwiesiła sukienki na drzwi szafki i usiadła na łóżku.
- Może pójdziemy razem do jakiegoś.. pubu? - zaproponowała podnosząc na nią wzrok. Czuła się dziwnie z taką propozycją, ale w ogóle czuła się dziwnie ostatnio, myślać o tym.
- Wykazać - burknęła - Pewnie. Będziesz sprzątać im chaty i pucować motory.. super sprawa..