31.01.2013 Jonathan - Lola

Jon wybrał numer i trzęsącą się ręką przyłożył telefon do ucha. Pierwszy sygnał, drugi. Miał nadzieję, że Lola szybko odbierze.

Lola właśnie puszczała kolejną wiązankę pod nosem, gdy zabrzęczał jej telefon. Zrobiłaby wszystko, byleby przestać myśleć o tym wszystkim co ją dziś wkurzało. Albo ostatnio.
Nie patrząc na wyświetlacz, odebrała połączenie.
-No?-mruknęła, niezbyt przyjemnym tonem.

Jon zawahał się przez chwilę słysząc ton dziewczyny. Może to nie był najlepszy pomysł
- Hej Lola. yy..słuchaj.. mogłabyś...mogłabyś wpaść - zaczął słabo i głos mu się załamał. Wziął głeboki oddech - Ja.. znaczy...było u mnie włamanie... jakby...

Lola zmarszczyła brwi, słysząc Jonathana.
Rzuciła szybkie, nerwowe spojrzenie na zgliszcza, Alexandra i Gabrielle, po czym odeszła kilka kroków i przycisnęła mocniej słuchawkę do ucha.
-Hej... nie brzmisz dobrze.-zauważyła, zmieniając nagle ton na mega delikatny.-CO?!-wrzasnęła.
Uspokoiła się po chwili i rozejrzała wokół.
-Jakie włamanie?! Co jakby?! Chcesz to zgłosić?-zapytała konspiracyjnym szeptem, kuląc się.

- No ten koleś... znaczy. Może, nie wiem. Nie chcę rozmawiać o tym przez telefon. Możesz... możesz wpaść - wziął kolejny oddech na uspokojenie i zamrugał energicznie powstrzymując nerwowe łzy.
- Proszę...?

Lola zmarszczyła brwi, próbując sobie to wszystko ułożyć w głowie. Usilnie powstrzymywała się przed powtarzaniem najważniejszych informacji, by nie pociągnąć go za język.
-Dobra. Zaraz będę. W sumie i tak już kończymy.-powiedziała, przejęta.-Zamknij drzwi. I okna. Czekaj!-dodała już pewniej, ostrzegając go.-Twój rycerz zaraz przybędzie.-nie mówiła tego żartobliwym głosem, a brzmiało to bardziej jak obietnica.
Rozłączyła się.