Nieczynna stacja benzynowa

First topic message reminder :

Stara stacja benzynowa straszy przyjezdnych i jest dobrym miejscem na niekoniecznie legalne spotkania. Stare dystrybutory otoczone są łańcuchem, który generalnie nie jest potrzebny, bo przecież i tak nie nalejemy tu sobie paliwa. Stacja ma tylko dwa stanowiska skryte pod zardzewiałą wiatą. Obok stoi mały budynek, w którym kiedyś można było zapłacić i kupić batonika na drogę. Teraz stoi zamknięty i pusty.

Indianin był tak zaangażowany w zaglądanie do butelki, że nawet nie usłyszał kolejnego motoru, który zbliżył się do opuszczonej stacji. Rozmyślał teraz sporo i nie było mu w głowie, że ktoś się zbliżał, gdyby to był wróg to można by było stwierdzić, że głupio robi, ale póki była to niegroźna Autumn to raczej ok.

Niegroźna Autumn? Żeby ona to slyszała to pewnie zmienila by się w trochę bardziej groźną. Więc niech się Loco cieszy. Indianin mógł uslyszeć stukot obcasów o podlogę i delikatny szelest materiału sukienki.
- Zapijasz smutki? - zapytała, podchodząc do niego pewnie gdzies z boku czy z tyłu.

No Connor zdecydowanie nie miał zamiaru jej mówić, że była niegroźna, ale chyba w stosunku do niego była przyjaźnie nastawiona, tak przynajmniej myślał. Kompletnie nie spodziewał się kogokolwiek w tym miejscu, dlatego słysząc stukot obcasów poderwał się na równe nogi. Na szczęście nic nie stało się z butelką. Spojrzał na kobietę, ona tak zawsze chodziła tym uwodzącym krokiem.
- Chcesz trochę? - Zapytał wyciągając w jej stronę butelkę whiskey. - Niestety nie mam kieliszków. - Zaśmiał sie, no bo skąd miał mieć kieliszki w tym miejscu.

- Nie podskakuj, gdyby ktoś tu przyszedł ci coś zrobić to już dawno mózg wypływał by ci oczami. - uśmiechnęła się i podeszła do niego.
- Coś cię męczy? - wzięła butelkę i napiła się. Oparła się biodrem o blat kasy i popatrzyła na niego z lekkim uśmiechem. Doskonale znała lekarstwo na wszelkie smutki.

- Dużo osób by chciało. - Mruknął, bo lista wrogów rosła w zastraszający sposób. Patrząc na to co Sue wyprawiał, jakby chciał każdego przestraszyć lub zrazić do siebie. Connor tego nie rozumiał, ale nie krytykował Bakera, bo wiedział z czym by to się wiązało.
- Czasem facet musi się trochę napić. - Powiedział po czym wziął od niej butelkę i wypił dwa łyki i znowu jej podał. Connor już zdążył się kilkukrotnie przekonać o sposobie Autumn na smutki, działał naprawdę świetnie.

Wzruszyła tylko ramionami, słysząc pierwsze zdanie. Jak się robi to, co się robi to tak jest. Ona jak na razie siedziała praktycznie tylko w Vivie, więc niewiele dla niej się działo. Ale swoich wrogów pewnie też miała. Była pewna, że dziwki jej już nie lubią.
- Czyli się nie dowiem? - zmarszczyła nosek, niezadowolona i przejechała po ladzie palcem. Na szczęscie ta nie była zakurzona więc Autumn podciągnęła się na rękach i usiadła na niej, zakładajac nogę na nogę.
- Można ci jakoś pomóc? - tak, to było bardzo dwuznaczne i Loco o tym wiedział. Ze znaczącym uśmiechem przekrzywiła głowę na bok i obserwowała go.

Nie chciała dać za wygraną? No może tak, ale Connor nie zamierzał jej się wyżalać, ona znała go przecież nie od dziś, bardzo rzadko się zdradzał.
- Aleś ty dociekliwa. - Spojrzał na nią zadziornie. - Ja się nie zwierzam, chyba że już nie pamiętasz, bo coś innego ci utkwiło w pamięci po naszych spotkaniach. - Zaśmiał się, bo to była prawda, ich spotkania to nie były pogadanki, owszem czasem rozmawiali, ale na raczej błahe tematy.
Wiedział oczywiście co ona ma na myśli, dla niej każde miejsce było dobre do różnych ciekawych aktywności fizycznych.
- Tak, kulką w łeb. - Zażartował, gdyby się nie zaśmiał to zapewne mogłoby to brzmieć dosyć niepokojąco, ale tak to był zwykły żart.

- Cóż, raczej co innego wspominam. - wzruszyła ramionami bez nawet cienia skruchy czy zażenowania. To były dobre wspomnienia w końcu!
- Wiesz, że nie to miałam na myśli. - zsunęła się z lady i podeszła do niego, bardzo blisko tak, że miał idealny wgląd w jej dekolt. Zabrała mu butelkę i napiła się, cały czas zerkając na niego.

Żeby nie było, że Connor źle to wspominał, było mu wtedy naprawdę dobrze. Uśmiechnął się nawet lekko na te wspomnienia, teraz jednak czułby się źle, gdyby to się powtórzyło.
Gdy się do niego przysunęła i dała mu tak dobry widok na swój biust to nie mógł nie spojrzeć, ciężkie by to było.
- Ehm... Wiem doskonale co masz myśli. - Przytaknął jej. Ona tuż przed nim, a on nie wiedział jak tu by jej uciec z sideł. Bo ona naprawdę miała sidła na niedźwiedzia.

Wydawał się trochę zakłopotany? A ona nie miała pojęcia czemu. Wcześniej się tak nie zachowywał. Ale też nie wiedziała o Liluye. Chociaż czy to by ją przed czymkolwiek powstrzymało? Pewnie nie. Pod tym wzgledem nie miała wyrzutów sumienia.
Uśmiechnęła się zadziornie, stanęła na palcach i wolną rękę oparła na jego karku, przyciągajac go do siebie, z zamiarem pocałowania.

- Ekhem. - Powiedział próbując jakąś przerwać to co robiła. Przeszukał swoje kieszenie i znalazł paczkę papierosów. Wsunął sobie jednego do ust i wyciągnął w jej stronę. - Palisz? - Zapytał, bo szczerze mówiąc nie miał pojęcia co lepszego może zrobić.

Odstąpiła o krok, wyraźnie niezadowolona.
- Nie tym razem, dzięki. - razem z butelką wróciła do blatu, na którym znów usiadła tym razem tak, że przez chwilę widać było pasek pończochy. Jeśli teraz nie chce, to może po prostu trzeba go trochę podenerwować.
- Jak nos?

Odczuł ogromną ulgę, że nawet odpalił papierosa po tym udanym triumfie. Oczywiście nie spodziewał się, że to ostatni bastion, ona pewnie jeszcze spróbuje go dzisiaj nie raz skusić. Oczywiście musiał spojrzeć na ten pasek od pończoch. Dlatego postanowił patrzeć tylko na jej twarz, bo jednak patrząc na biust i nogi za bardzo go to kusiło.
- Już się goi, nie jest najgorzej. - Uśmiechnął się do niej. Bo fakt, nos powoli mu się goił i zaraz powinien wyglądać jak zwykle, czyli nadal na złamany, ale nie aż tak. - A jak tam w barze? - Już jakiś czas tam nie był, właściwie od momentu przeszukiwania góry z Willem.

No, to bedzie dziwne spotkanie, skoro zamierza jak ostatni psychol patrzeć jej cały czas na twarz. Zresztą lubiła jak jej się przyglądal, chłonął wzrokiem każdy skrawek jej ciała. Kto by tego nie lubił? Wiedziała, ze mu się podoba.
- Nadal nie chcesz go nastawić? - zainteresowała się, bo ostatnio pytała kawał czasu temu. Uważała, że lepiej by wyglądał z nastawionym.
- Dobrze. Znów mam wiecej roboty, bo jedna z dziewczyn nawala. - przewróciła teatralnie oczami i napiła się, obserwujac go uważnie.
- Mam nowy tatuaż, chcesz zobaczyć?

Albo na twarz, albo gdzieś dookoła, nie musi przecież ciągle patrzeć na nią.
- Nigdy go nie nastawię, za ładny bym był. - Zaśmiał się, fakt, historia tego nosa i tego, że nie chciał go nastawić była inna, ale przecież Autumn zapamiętywała inne rzeczy. Nie miał zamiaru jej tego powtarzać już chyba setny raz.
- Która? - Zapytał, bo przecież kojarzył w większości te dziewczyny. Chociaż skoro była nowa to mógł jej faktycznie nie kojarzyć. Nieważne.
Pytanie o tatuaż, no dobra, chętnie zobaczy. Ale gorzej jak to będzie w jakimś intymnym miejscu, czego mógł się spodziewać.
- No to pokaż. - Powiedział po czym miał wrażenie, że zaraz tego pożałuje.

- Ech, a jednak. Nadzieja matką głupich. - doskonale pamiętała, że się zarzekał o ten nos, ale miała nadzieję, że w końcu zmieni zdanie.
- Nieważne.. - wzruszyła ramionami. Odstawiła butelkę z boku i oparła nogi o blat. Podpierajac się na jednej ręce podciągnęła sukienkę wysoko na uda, prezentując dwie zgrabne, czarno białe wstążeczki umiejscowione wysoko na udach.
- Co sądzisz? - spojrzała na niego zalotnie.

Pokręcił tylko głową na słowa o nosie, ale nic nie powiedział. Jak widać Autumn strasznie zależało, aby sobie ten nos poprawił mimo jego gadania o tym chyba milion razy.
Jak widać kim była ta nowa to też nie było za bardzo ważne, jedynie ten tatuaż, który bardzo chciała mu pokazać.
- Bardzo ładnie to wyszło, kto cię dziarał? - Zapytał podnosząc wzrok na jej twarz, którą zwróciła teraz w jego kierunku. Naprawdę ciężko mu było teraz nic nie robić, zachować bezstronność. A nie chciał zdradzać Liluye.

- Byłam w Appalosa, mogę ci dac do niego kontakt. - popatrzyła na niego dłuższą chwile zanim zakryła uda, chociaż nie opuszczała nóg.
- A co, chcesz sobie coś nowego zrobić? - zainteresowała się.

- Ja się ostatni raz, właściwie jedyny tatuowałem u tego Indianina co tu kiedyś był. Może wróci, chyba że nie żyje. - Szczerze powiedziawszy to sam nie wiedział czy on wróci czy nie. Ale dobrze robił tatuaże, ten jego to musiał rozłożyć na kilka sesji, ale warto było.
- Ano, chcę sobie coś wytatuować - zaczął zupełnie poważnie - twoją twarz na plecach. - Tu już się zaśmiał trochę.

Roześmiała się.
- To chyba nie był by najlepszy pomysl, skoro masz kogoś...? - dodała pytajnik na końcu zdania, obserwujac go uważnie. W końcu jakiś powód takiego zachowania musi być, prawda? Nigdy tak jej nie odrzucał.

Dziewczyna dosyć dobrze go rozszyfrowała, bo faktycznie zamiast się nią zająć to próbował przerwać jej zaloty i ogólnie dziwnie się zachowywał, wcześniej tak nie robił.
- No mam. - Wreszcie wydusił to z siebie, ona była chyba pierwszą jego znajomą, której powiedział o tym, że kogoś ma. Nie wiedziała, że to Liluye, ale tego chyba nie zamierzał jej mówić.

- Mhm.. I to ci przeszkadza? To czemu siedzisz tu sam i pijesz whiskey prosto z gwinta? Nie powinieneś byc z nia? - nie szczedzila sobie alkoholu, skoro nie ona placila. Opuscila nogi i pomachala nimi chwilę w powietrzu.

- Jak mówiłem, czasem facet musi się napić, a ona nie pije. - W sumie powiedział prawdę, Liluye nie piła, ale to, że jest w areszcie postanowił zostawić dla siebie. Po co miał jej to mówić, a nóż skojarzy to z tym wypadkiem i potrąconą dziwką. Lepiej chuchać na zimne, wypił dwa łyki, powoli zaczynało mu szumieć we łbie.

- I dlatego musisz się przed nią kryć? - uniosła brew powątpiewająco. - To sugeruje raczej problem z alkoholem. Bo chyba nie wywala cię z domu za każdym razem jak wyciagniesz piwo czy coś? - naciskała, żeby dowiedzieć się więcej.

- Ale ty jesteś dociekliwa. - Mruknął przysuwając się delikatnie do niej, gdyby chciała to mogłaby go z łatwością pocałować, ale Connor szybko się odsunął. Nie chciał się z nią całować, właściwie to sam nie wiedział czemu się tak do niej przybliżył na chwilę, może to procenty zaczęły działać. - Nie mieszkamy razem na co dzień. - Powiedział do niej, już zaczynał się powoli zdradzać, oby tylko nie wypaplał kim ona jest.