Stare Dęby

First topic message reminder :

Cześć lasu, w której przeważają wysokie i masywne dęby - nigdzie indziej nie znajdziesz tylu drzew tego gatunku.
Drzewa rosną wzdłuż ścieżki prowadzącej na szczyt Glenn - lecz należy mieć oczy szeroko otwarte, gdyż łatwo jest się tu zgubić.... ale to nie jedyny problem tego miejsca.

Wielu uważa, że jest to miejsce przeklęte i opanowane przez duchy; a szczególnie jednego. Najstarsi Indianie lękają się kobiecej zjawy, która wieczorami wędruje po ścieżkach Mt. Glenn i lamentuje nad swoim losem, płacząc, że nie może zasnąć. Przez dziesiątki lat jednak nikt nie pomógł jej zaznać spokoju... może ty spróbujesz?

42

Najwidoczniej kręciłą się w kółko.

57

Wo, szaleństwo. Widocznie żarty o ogarnianiu przestrzeni u kobiet są w tym przypadku prawdą. A Lil cale zycie byla w przekonaniu, ze nie jest tak źle.
http://www.oldwhiskey.pl/t104-mt-glenn

/mt gleen

Pojawila sie w koncu z powrotem, swiecac latarka. Podeszła do Loco i koni.
- No i widzisz? Żyje.

Connor się stąd nie ruszał, tylko stał przy koniach zastanawiając się czy już załatwiła tę sprawę z duchami czy nie. Ale już od tej chwili długo nie czekał, bo Indianka się pojawiła.
- Załatwiłaś wszystko? - Zapytał podchodząc do niej.

Minęło sporo czasu nim Lilu wróciła. Z dobre 4 godziny błądziła, idąc szlakami na najwyższy szczyt. Zmęczona i głodna, zmarznięta. Aż jej się zakręciło w głowie od tego wszystkiego.
Na szczęście była już przy Loco.
Było już późno, żaden turysta nie powinien już tu spacerować... a mimo to, para dosłyszała jakieś kroki na ściółce.

- Nie, nic nie zrobilam. - wzruszyla ramionami, pocierajac je dłońmi, wymarznięta. Oddala mu latarkę i chciała podejść do wałaszka dopiąć mu popręgi i schować bębenek i lalkę w sakwy. Obejrzała się na Loco.
- Słyszałes? - zmarszczyła brwi.

- Szkoda. - Powiedział, bo miał już nadzieję, że będzie miała już spokój z tymi duchami i nie będzie trzeba tutaj wracać.
Tak, usłyszał jakieś kroki, nie był aż taki głuchy, a tam ewidentnie ktoś szedł. Jako rasowy stróż parku postanowił to sprawdzić. Za pasem wciąż był prywatny glock, także jakby co to może strzelać. Szedł powoli w stronę odgłosów.

57

To by było na tyle z jej spostrzegawczoscia dzisiaj. Nic nie dojrzala, obserwowala tylko Loco, trzymajac konie i głaskajac swojego po szyi odruchowo, uspokajajaco.

7+37+6*5=74>60

Jednak wspólnymi siłami udało im się coś przyuważyć. Tak, to był cień, jakiś cień.
- Widzisz to? - Zapytał Liluye i jeszcze bardziej poszedł do przodu w stronę tego cienia. Trzymając w ciąż jednak rękę na rękojeści pistoletu.

Ślepy los, rzuca jedna osoba, cień to:

1,2 - Jakiś zagubiony turysta wraca do domu szybkim krokiem i pyta o drogę
3 - strażnik z parku idzie na patrol
4,5,6 - wciąż cień... nie przybiera żadnych kształtów...

4,5,6 - wciąż cień... nie przybiera żadnych kształtów...

- Wracaj, Loco. Jest ciemno jak w.. bardzo ciemno. Bedziemy sie wlec do rancza. - podniosla ciut glos, pakujac rzeczy Onawy do toreb przy siodłach.

Wydawało mu się, że to może być jakaś gałązka czy coś. Cholera wie, ale jakoś przeczucie kazało mu iść dalej. Cholera, najwyżej straci trochę czasu, ale już trudno.
- Czekaj, muszę to zobaczyć. - Powiedział do niej głośno podnosząc głos, wciąż idąc w tamtą stronę.

Cień nie przybierał kształtu ani koloru... wciąż taki sam, mimo, ze Connor był coraz bliżej. Mężczyzna poczuł dreszcze, a w głowie zaczęło mu huczeć od jakiś niezrozumiałych słów.
W pewnym momencie się zorientował, ze oddalił się od Liluye tak, że ledwo ją dostrzegał między drzewami.
A kobieta... zemdlała ze zmęczenia.

No co miał zrobić, nie widział Liluye, zastanawiał się czy wrócić czy nie, bo w sumie zaczął słyszeć jakieś dziwne głosy. Kurwa, odpowiedzi były tak blisko i naprawdę nie wiedział co ma robić. Ruszył dalej, musiał się dowiedzieć co z tymi duchami.

- Wracaj, a nie szukasz wiewiórek po krzakach. - zawołała za nim, bo oddalał sie coraz bardziej.
Czuła sie zle, to fakt, ale nie wiedziala, ze aż tak. W pierwszym odruchu chciala sie czegos złapać, ale nie bardzo było jak, a potem stracila przytomnosc.

2 - cień znika

No to co pozostało zrobić. Cienia już nie było, trudno powiedzieć czy to była jakaś gałąź, a może kompletnie coś innego. Cholera wie, teraz już nie było się po co w to zagłębiać. Nie widział Liluye, co się z nią stało? Zawrócił szybko i ruszył w jej stronę. Nie miał pojęcia, że zemdlała. Cholera jasna. Gdy już dobiegł zaczął krzyczeć do niej i potrząsnął lekko nią.
- Liluye, obudź się, wstań proszę. - Powiedział Indianin. Miał nadzieję, że to nic takiego jak się nie odezwie to zaraz sprawdzi czy oddycha.

Ocknela się w końcu. Zimno jej  było na tej ziemi. Zadrżała i popatrzyła na Loco.
- Nic mi nie jest. - zapewnila od razu, bo juz widziała jego minę.

Indianin pomógł jej się podnieść.
- Dobra, jedźmy stąd, powinnaś się położyć. - To mówiąc pomógł jej wsiąść na konia, zaraz zrobił to samo ze swoim i odjechali stąd.

/ztx2

/24.09.13 --Północny szlak

Leszek niestrudzenie przedzierał się prze chaszcze wypatrując zwierza.

70

W końcu Leszek coś znalazł a było to...*drum rolls*

Bobki. Królicze bobki!
Jeśli chcesz znaleźć kolejne tropy - mnożnik na inteligencje i spostrzegawczość, próg 60.