Dom Rona

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Opcjonalnie na podwórku znajduje się podjazd.

Dokładniejszy opis w budowie...

Ron nalał sobie trochę alkoholu do szkła i zaczął pić z gwinta. Musiał przepić swoje myśli, gdy oderwał się od szyjki, powiedział krótko:
- Plus, minus 50 kafli będzie w sam raz, ale nic nie mogę obiecać do końca. Jeśli twoi amigos mieli powiązania z Familia Buendia, to sprawa jest pewnie utajniona, czyli wszystkie raporty są podpisywane ustalonym kryptonimami, więc nie wiadomo kto to. Jeśli tak jest to wezmę 3/4 za fatygę.- po tych słowach miał mętlik w głowię. Nie pierdolił się z nim, ale z drugiej strony bał się przegiąć pałkę.

- Chyba wciąż się nie rozumiemy. Skoro w to wchodzisz i mi do końca nic nie zdziałasz, to... - wzruszył ramionami - Być może skończysz jak Artax w bagnach Smutku. Oglądałeś w ogóle ten film? Niekończąca się opowieść? - uniósł brwi, oczekując na odpowiedź - Jeśli nie, to ja nie wiem co ty tu kurwa jeszcze robisz. Chociaż teledysk Limahla sobie obejrzyj. Kurwa, ale ten facet miał styl. Za gówniarza to bym matkę sprzedał za taką fryzurę... - rozgadał się trochę, może po części nawet rozmarzył. Kiedy jednak usłyszał cenę podaną przez Rona, skrzywił się nieco.
- Chyba ochujałeś.

KOSTKI!
1 - Nie jesteś w stanie wyżebrać u Skittlesa więcej niż 15 tys.
2,3,4 - Skittles przystaje jedynie na 30 tys.
5,6 - Udaje ci się przekonać Skittlesa do swojej ceny.

2
- No wiesz Skittles, to nie są tanie rzeczy- zaczął na nowo- robocizna, dobry komputer, który będę musiał rozwalić, wiele czasu oraz ogólne wyczerpanie psychiczne oraz fizyczne - to wszystko ma swoją niezaprzeczalnie wysoką cenę. Jedna zważywszy na dzisiejszy dzień, który jest dobrym dniem, daje ci promocje - 30 tysięcy.- po tych słowach wypił teraz ze szklanki, po czym zapytał się - O kogo ci konkretnie chodzi ? Na każdą sprawę składa się sztab ludzi, a ja po prostu chcę wiedzieć za kim mam patrzeć.

Zastanawiał się czy Smith nie urwie mu za to łba, ale zgodził się na te trzydzieści kafli. Wydawanie nie swoich pieniędzy okazało się być dużo mniej bolesne.
- Konkretnie chodzi mi o wszystkich powiązanych z tą jedną, konkretną sprawą. W każdym razie, jeśli się wywiążesz, to osobiście dopilnuję byś miał tu niebo na ziemi. Ale nie będę płacił w ciemno. - uśmiechnął się słodko, po czym pobieżnie rozejrzał się po pomieszczeniu - Umowa stoi? - wyciągnął dłoń w kierunku Rona. Przyglądał się przez chwilę mężczyźnie, przy czym jego uwagę przyciągnęły głównie jego jasne włosy, które przypominały świderki - ...MacaRonnie? - w końcu lepiej nie używać swoich prawdziwych imion w tym biznesie.

-Chujowa ksywa - stwierdził Ron. To, ze był blondynem nie znaczy, że ma makaron na baniaku- Mów mi po prostu Samson. Jak ten kolos z Biblii - potem uścisnął jego grabę, z uśmiechem na twarzy- Ile czasu mam na tą robotę ? - Irlandczyk wyczuwał, że Afroamerykanin nie ma zamiaru rozmawiać z policjantami. Nie chciał mieć na karku całej psiarni mściwej za wydanie ich kumpli. Gdyby odmówił, to sam gryzłby glebę, choć nie był pewny czy tego nie będzie robił po całej robocie - każdy lubi oszczędzać.

Powstrzymał kazał mówić na siebie Samson. Mimo iż wcale nie było łatwo - udało mu się zachować fason.
- Wywiąż się jak najszybciej - oznajmił, kierując się powoli w kierunku drzwi - Będę miał cię na oku, Macaronnie - uśmiechnął się do mężczyzny na pożegnanie, po czym wyszedł.
zt

Ron po wyjściu pracodawcy, zaczął łazić po pokoju. Myślał, skąd on wiedział o tym szkolnym wałku. Do głowy przychodziła mu jedna osoba, ale nie mógł go tak perfidnie wydymać - przecież mieli o tym nie gadać z innymi ludźmi. Musiał to obczaić, przy okazji był zaproszony na jakieś indiańskie święto.

Mimo promili we krwi, wskoczył do auta i pognał w stronę indiańskiej wioski. Po drodze kupi jakiś prezent dla młodej, choć zmiana ocen było wystarczającym podarkiem.

z/t

// początek

Ronald wrócił do domu i z piskiem opon zaparkował na podjeździe, po czym zaczął wypakowywać swoje zakupy. Utykał trochę z powodu kolana, ale kto może mu pomóc w noszeniu ?
Gdy wszystkie produkty były już w kuchni pochowane w odpowiednie miejsca, zabrał się za inną tradycyjną rzecz- sprzątanie. W szale twórczym zapominał o ważnych rzeczach, więc lepiej z porządku zrobić burdel niż z burdelu większy burdel. Odkurzał, wycierał, składał, zrobił nawet jakieś pranie brudnych ubrań - mieszkanie wyglądało lepiej niż po wybudowaniu. Na koniec Irlandczyk wskoczył w szare, dresowe spodnie oraz spiął włosy z tyłu gumką. Teraz pozostało czekania na Indianina ze sprzętem. Czuł się głupio, że poprosił go o to, ale był przybity do muru - albo jego pomoc albo nigdzie nie znajdzie tego blaszaka, bo nie zna żadnego lombardu lub człowieka, który handluje takimi rzeczami.
Czekając tak na Tobiasa, przypomniał sobie o starym laptopie, więc szybko poszedł do niego do auta, później wyciągnął grilla z marketu. Poszedł za dom, gdzie był kawałek zieleni własnej. Wsypał tam trochę węgla oraz części od komputera, które trochę przypominały węgiel przez resztki czarnej obudowy. Jeszcze trochę podpałki i sezon grillowy można zacząć - jeszcze do tego piwo w dłoni i alibi gotowe.  Każdy wie, że czasem trzeba przepalić grilla, żeby miał odpowiednią grubość sadzy, która zapewni trwałość... Tak słaby kit, ale zawsze jakiś. Później wysypie się resztki, a śmieciarz zabierze czarne kawały myśląc, że to stary węgiel.
Gdy grillowanie dobiegało końca, przyszedł Naiche z obciętymi włosami. Nic nie mówił Ron, tylko dał mu 200 $ i zabrał komputer - kiedy indziej pogadają. Wyrzucił jeszcze worki ze śmieciami oraz "węglem" z grilla do kubła i zabrał się do roboty w swoim pokoiku. Na początek musiał zrobić robak, ale takiego prima sort - niewykrywalny przez programy zaporowe, wszelkiej maści antywirusy i sprawny w wydobywaniu danych - istne cudo informatyki. Nawet jeśli zajmie mu to tydzień - zrobi to, bo tu liczy się jakość, a nie czas, choć i ten cenny jest.

Żeby napisać robaka na musisz przejść 5 etapów zabezpieczeń. Masz trzy koła ratunkowe.

Etap 1 - kostki na  INTELIGENCJĘ i UMIEJĘTNOŚĆ, próg: 75. Jeśli uda Ci się przekroczyć próg, udaje Ci się napisać program.

48+21+3*5=69+15=84 > 75
[ zakładam, że każdy etap zajmuję ok. 4-5 h, jeśli bez problemu]

10.01.13 24:00

Kilka godzin od momentu rozpoczęcia projektu i już pierwszy sukces. Na razie pierwsze kompilacje szły dobrze, więc był dobrej myśli. Kolejne linijki kodu powstawały na ekranie monitora, było już dużo wierszy lecz ciągle daleka droga była przed informatykiem do upragnionego celu.

48+21+4*5=69+20=89 > 80

11.01.13 04:05

Pierwsze puszki z energetykami poszły w ruch o pierwszej. Na razie idzie naprawdę dobrze, choć nie raz tak gadał, a potem wszystko się waliło. Po czwartej zapisał dane i poszedł spać na chwilę.

11.01.13 06:00

Po śnie godnym Tesli na studiach, Ronald poszedł zrobić sobie na szybko parówki w mikrofalówce i jedząc je pisał dalej swój program. Nie miał zamiaru marnować dobrej passy na jedzenie i spanie - zrobi to już po robocie.

69+2*5=79 < 90

10:00

Ronald wykrakał - przy kolejnych kompilacjach coś się sknociło i musiał teraz znaleźć co to takiego. Było jeszcze rano, więc jeszcze nie miał zamiaru robić sobie przerwy. Tylko jeszcze walnął jeden napój i mógł dalej pracować. W pocie czoła szukał tego jednego błędu, który burzył całą koncepcje programu. Normalnie jeszcze by przeklinał wniebogłosy i walił w ścianę, ale nie miał sił na to oraz uznawał za marnotrawienie czasu.

Spostrzegawczość: 16+6*5=46

12:00
Błąd został znaleziony - kolejny banał jakich mało w świecie cyfrowym, lecz to on psuł cały program. Ron szybko wyłączył uszkodzony fragment kodu przy pomocy komentarza i zaczął na nowo pisać tą funkcje.

79

16:00

Irlandczyk już czwartą godzinę rozmyśla jak ominąć ten problem, który na pierwszy rzut oka był jedynie szczegółem. Zegar na komputerze wskazywał, że już pora obiadu, więc informatyk wygrzebał z lodówki gotowy obiad dla jednego - mięso, frytki oraz gotowane warzywa, które wrzucił na pół godziny do mikrofalówki. Czekając na posiłek, pisał na kartce pomysły, które mogły stać się rozwiązaniem jego problemu. Gdy posiłek się odgrzał, jeszcze otworzył piwko do całości i tym razem jadł przy stole w kuchni- bał się, że piwo mu się rozleje na klawiaturę. Jedząc skromny obiad rozmyślał nad ostatnimi dniami oraz nad przeznaczeniem wypłaty, choć nie był pewny czy dostanie ją do ręki...
Po skończonym jedzeniu - wrócił do roboty.

Kolejne godziny to rosnące zmęczenie. Oczy Rona zaczęły piec, ręce pociły się niemiłosiernie. Chłopak musiał robić coraz więcej przerw, jeśli nie chciał całkowicie... dać ciała.
Nawet dosłownie.

Ponownie, mnożnik na inteligencję, plus umiejętność. Ze względu na zmęczenie jednak, od ostatecznego wyniku odejmujesz 2 punkty.
Próg 75.

69+2*5-2=79-2=77 >75

20:00
Najwidoczniej zbawcza moc jedzenia oraz alkoholu dała siły, aby przezwyciężyć samego siebie oraz maszynę. Usterka została naprawiona, więc mógł iść dalej.
Ron był zmęczony po krótkim śnie oraz marnych posiłkach, ale musiał jakoś przez to przebrnąć. Wyciągnął spod biurka nowe puszki z energetykami, które wypite rzucał w kąt, nie patrząc czy wylądowały w plastikowym koszu na papiery. Dom powoli zamieniał się w śmietnisko kartonów i puszek - jak to przewidział informatyk. Sam Irlandczyk też się zaniedbał - trochę śmierdział, a jego bródka niebezpiecznie rozrosła się na inne części twarzy, co może za jakiś czas przeistoczyć w brodę. Cóż poradzić - wpadł w szał twórczy.

Ron poczuł jak serce zaczyna mu szybciej bić. Chwilę dzwoniło mu też w uszach, ale chłopak zignorował objawy. Pisał dalej...


Czwarty etap. Mnożnik na umiejętność i inteligencję, próg 75.
Ze względu na zmęczenie od wyniku odejmujesz 4 punkty.

69+3*5-4=84-4=80 > 75

24:00

Kolejny etap pracy był za Ronem, już widział metę, koniec swojej pracy, lecz kto wie jak to się potoczy, bowiem niezbadane są ścieżki kodu, a tym bardziej o tej godzinie, gdy organizm szalej na pełnych obrotach od dwóch dni.
- Pierdole to już - po tych słowach Irlandczyk, zapisał, wyłączył laptopa i otworzył butelkę alkoholu. Nie chciał brudzić szkła, więc pił z gwinta. Po wypiciu, na oko, trzech kieliszków poszedł po swoje banjo i zagrał jedną z ulubionych piosenkę - Johnny I hardly knew'ya. Smutna pieśń, ale piękna pod wszelką formą. Ron grał ją gdy siedział sam w domu, czyli często.

12.01.13 04:12
Informatyk zasnął w fotelu przytulony do instrumentu strunowego. Jak dzień wcześniej - szybkie śniadanie, tym razem płatki i powrót do roboty. Był tak blisko jednej rzeczy, a jeszcze miał do zrobienia inne.

Ron czuł, ze głowa mu zaraz pęknie. Ledwo widział na oczy, ale dzielnie walczył. Byleby to się nie skończyło źle dla jego zdrowia!..


Etap piąty, mnożnik na inteligencję i umiejętność, próg 80.
Ze względu na zmęczenie odejmujesz od wyniku 2 punkty.

69-2+5=72 < 80

8:00

Litery zaczęły zlewać się w równoległe linie. Program jeszcze nie działał dobrze, co oczywiście nie było dobrym znakiem, ale Ron był dobrej myśli - jak zwykle, jeśli chodzi o kasę. Nigdy w życiu nie miał jej, więc perspektywa zarobienia trzydziestu kafli to coś optymistycznego w jego ponurym świecie pustych kieszeni.
Poszedł do kuchni i znalazł jakąś aspirynę. Bolał go nieziemsko łeb oraz kolano rwało, więc rozpuścił dwie tabletki w szklance wody, po czym wypił mieszaninę oraz upił jeszcze wodę z kilku galonowego baniaka. Może jest odwodniony dlatego tak kijowo się czuje ? Pił prosto z gwinta, więc woda ściekała mu po twarzy na brudną, przepoconą koszulkę.
Po tym zabiegu czuł się trochę lepiej i usiadł na nowo do roboty szukając błędu.

69+30-1= 98 > 80

12:00

- Matko, jak dobrze... - powiedział widząc skończony projekt. Robak działał, a Ronald był zadowolony, ale jeszcze musiał wymyślić jak wrzucić go na serwer policji.
Rozmyślał nad tym podczas wczesnego obiadu składającego się z gotowego kurczaka carry i ryżu oraz piwa. W końcu doszedł do wniosku, że będzie musiał podpiąć się pod internet budynku niedaleko komisariatu, a później robak powędruje niewykryty na komisariat, a później na jego serwer. Jedyne co musiał jeszcze zrobić to program do szybkiego łamania haseł dostępu do internetu.

Po zjedzonym posiłku wrócił do pracy, po uprzednim skopiowaniu swojego poprzedniego projektu na pendrivie, bowiem był on naprawdę dobry i mógłby posłużyć w innych działaniach.