Dom Autumn

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać, a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Na podwórku znajduje się podjazd.

- Mogłabyś? - uniosła brwi, wyraźnie zadowolona z takiej możliwości.
- Pokój dla ciebie się zawsze znajdzie.. Myślałam nawet, żeby coś większego kupić - zastanowiła się na głos. Zamknęła oczy. Ale wiedziała, że przez ból nie zaśnie.
- Na pewno, wiem, wiem.. nie będę ci już marudzić - uśmiechnęła się lekko.

- I tak moja praca sprawia, że mnie w domu za często nie ma, ale jeśli wszystko pójdzie dobrze. - powiedziała. Nie chciała jej obiecywać, ale sama chciała by to było już teraz!
- No tak, rodzinka się powiększyła. - mruknęła. Dalej ją głaskała. Kiedyś to ona ją utulała, chociaż chyba sama też od tego zasypiała, bo tez miała zamkniete oczy.
- Jak za dużo marudzisz to i tak sie wyłączam. - powiedziała żartobliwie.

- Oby, mam taką nadzieję - uśmiechnęła się. Przyciągnęła do siebie lekko Foxx, chociaż pewnie jej było przez to niewygodnie, to chciala ja miec jak najbliżej siebie.
- osz ty.. na prawde? - parsknęła - No ladnie.. Ladnie.. - mruknęła rozbawiona. Stłumiła ziewnięcie.
- Czemu jestem tak koszmarnie zmęcozna?

Poprawiła sie tak by i jej i Autumn było wygodnie. Co nie było dobrym pomysłem, bo zaraz mogłaby zasnąć.
- Bo twój organizm próbuje sprawić, że ta rana się zagoi. Dlatego powinnaś jeść, nawet jeśli ciebie mdli. - powiedziała wypominając jej odmówionej kanapki.
- Naprawdę myślisz, że damy radę razem mieszkać? - spytała masując jej delikatnie kark. Chociaz robiła to leniwie i zazwyczaj zanim zasypiała. autumn na pewno o tym wiedziała.

- No tak.. logiczne.. a ja nie mogę spac, bo ty zaraz znikasz i musze iśc do Alexa - mruknęła rozleniwiona, nadstawiajac się do masażu.
- Ej.. tylko nie zasypiaj.. - uświadomiła sobie, że Foxx jest o krok od zaśnięcia.
- Nie wiem, tak szczerze.. Chciałabym miec nadzieję, że tak i że to się uda..

- Nie zasypiam - mruknęła. - Ale ty bys mogła. Skorzystaj z tego, że ja jestem i zdrzemnij się chociaż na dwadzieścia minut. Alex śpi, matka powinna spać, gdy jej niemowlak też. Przwyzyczajaj sie - powiedziała mądrości życiowe delikatnie ją masując.
- Zobaczymy. Może to trochę za szybko by o tym myśleć. Może powinnyśmy spokojniej do tego podchodzić. - zauważyła. każda ma swoje życie i musi je sobie poukładac.

- No to nie przestawaj, w takim razie.. - odetchnęła głęboko.
- Moze. Ale Maro nie ma i tak.. od jakiegoś czasu. Nie odzywa się.. nic.. Więc.. W sumie nie ma kto miec pretensji. A nawet jeśli, to przykro mi. Łączy nas tylko dziecko, na chwilę obecną.
- A może już można o tym myśleć..? W koncu.. jakoś sobie radzimy, tak?

Skinęła głową sama nieco zasypiając i budząc się na moment.
- Dobra wyjdzie w praniu - skomentowała brutalnie, ale prawdziwie. - Idź spać. - nakazała. Dalej ją masowała i na dobranoc cmoknęła w czoło. - Teraz najważniejsze jest byś wróciła do zdrowia i mogła się alienkiem opiekować, dobra?

- Dobra - mruknęła i pewnie dość szybko zasnęła, mimo bólu. I spała, póki Foxx jej nei obudzi.

Foxx nawet sama nieco przysnęła na kwadrans. Nie potrafiła w dzień spać dłużej. Chciała już budzić Autumn, ale najnowszej generacji budzik właśnie się włączył. Alex wydał japę tak, że go było słychać w drugim końcu miasta. Morgan nie wstawała. Nie będzie przecież matce odbierać okazji do opieki, tymbardziej, ze to jego pierwsze godziny w domu. Pomoże jeśli Autumn ją o to poprosi.

Autumn poderwała się od razu, chociaż jeszcze praktycznie śpiąc. I zapominając, w jakim jest stanie.
- kurwa - wymknęło jej się, bo az jej pociemniało przed oczami. Podparła się ręką o oparcie kanapy i odetchnęła głęboko, ale Alex płakał więc zebrała się w sobie i podreptała do pokoju, mając w oczach łzy.
- Hej maleństwo.. Głodny? - zapytała poprawiając delikatny kocyk, którym był przykryty. Włączyła podgrzewacz stojący przy łózku i uspokajała Alexa, biorąc go delikatnie na ręce.

Oczywiście widziała ból Autumn, i nie, nie sprawiało jej to przyjemności. Jednak widziała to samozaparcie u żony swojego brata. Wiedziała, że to jej pomoże. Przyniosła krzesło do pokoju z dużą poduchą pod plecy.
- Usiądź. I pamiętaj o sobie. - powiedziała dopilnowując by Autumn wygodnie usiadła. Mogła spokojnie trzymac dziecko, nie daleko miała podgrzewacz i nie wiele musiała wstawac, by do kołyski go kłaśc. Miejsce idealne. Alex już się uspokoił, chociaż od czasu do czasu jeszcze płakał, bo chciał jeść.

Małe kropki krwi pojawiły się na koszulce. Musi zmienić plaster z wierzchu.
- pamiętam, pamiętam - westchnęła siadajac - dziękuję - dodała i złapała podgrzewacz, sprawdzając temperature mleka. Podparła bardziej małego i zaczeła go karmić.
- znajdziesz w łazience gazę z plastrami?

Nie musiała mówić jej dwa razy. Chciała zostawić Alexa i jego mame samych. Dlatego poszła w posuzkać apteczki. Spokojnie by nie spłoszyć malucha położyła wszystko na stoliku.
- pomóc ci? - spytała. Chociaż pewnie to będzie jej ostatnia przysługa, praca i sen wzywają.

- Tak, tak.. tylko skończę - pewnie trwało to jeszcze chwilę, a potem wiązało się z noszeniem, które tez było bolesne, żeby mały sobie bęknął ładnie. Potem ułożyła go w łóżeczku.
Podciągnęła koszulkę i zerknęła w dół.
- zrobisz wszystko?

Skinęła głową po czym założyła rękawiczki. Co jak co jak się jej coś do rany dostanie to może przerodzić sie w paskudztwo. Nakazała jedynie, gdzieś wygodnie się jej ułozyć. Zdjęła stary opatrunek i delikatnie, ale sprawnie zaczęła zakładać drugi.
- Na moje oko to tak źle nie wygląda, w sensie, że na razie jest ok. - powiedziała na jej pocieszenie naklejając kolejny plaster. Po czym zdjęła rękawiczki i pocałowała autumn delikatnie w brzuch, tam gdzie powinno nie boleć.
- Teraz na pewno sie zagoi. - zażartowała. Posprzątała po sobie.

Ułozyla się i całą procedurę zniosła bez słowa.
- Teraz na pewno - pogładziła ją po głowie - Dziękuję. Nie musisz już iść? Nie chce cię wyrzucać, ale martwie się, że masz tyle do roboty a siedzisz tutaj.. - wyjaśniła, patrząc na nią i lulajac Alexa w kołysce, którą zorbił Maro.

Miała własnie mowić, że idzie, bo już z godzine tutaj siedzi. Ale ja wyręczyła.
- No tak musze. - powiedziała smutno. Jak zawsze było trudno się rozstać jej z Autumn. Pocałowała ją delikatnie w usta.
- Na mnie czas. - szepneła. - Jak będziesz potrzebować pomocy daj znac.
Po czym pewnie wyszła i odjechała.
<Zt>

- Jasne - uśmiechnęła się i mimo bólu przytrzymała ją ciut dłużej przy pocałunku. - Do zobaczenia. Ty też dawaj znać jak coś - pożegnała się i wróciła do zajmowania Alexem, a gdy ten zasnał, ona też. Na fotelu.

/ 18.10.2013, poranek, bilokacja do pracy / 

Noah podjechał z samego rana do drugiej rodziny, która go wynajęła... tym razem do niemowlaka. samego. Całe szczęście. Drugiej Macareny by nie przeżył.
Wysiadł z auta i zapukał do drzwi rezydencji panny Seymour.

/18.10.2013, rano

Rezydencja to to nie była, ale wystarczało na jej potrzeby. Ich potrzeby. Podeszła do drzwi i otwarła je po chwili. Na nosie miała okulary, jak można się było spodziewać czarne kujonki o trochę kocim kształcie szkieł.
- O.. hej - uśmiechnęła się, bo kojarzya go, ale dawno nie widziała - Noah, tak? - wpuściła go do środka i zamknęła cicho drzwi.

- Hej, hej... tak.. a ty.. Autumn? Szczęśliwa mama? Gratulacje!
Wszedł do środka i zaczął się rozglądać.
- Em, no to do rzeczy tak? Jakie... są moje obowiązki i gdzie ten szczęściarz?

- Tak - potwierdziła - Na razie to raczej zmęczona mama, ale.. - machnęła ręką rozbawiona. Widać było że nadal chodzi ostrożnie, bo blizna ciągnęła.
- Opieka nad małym, czasem zakupy.. Pierwsze dwa tygodnie myślalam o całodobowej, ale jeśli nie możesz to sobie poradzę. Alex śpi w pokoju jak na razie, ale nie sądzę by pospal dluzej niz jeszcze dwadzieścia minut.. Chcesz cos do picia?

- No, mógłbym za dnia tu siedzieć,a le chyba odpada całodobowa opieka. Muszę jeszcze jedną rodzinę wyręczać w opiece - przyznał. 
- Nie, dzięki. Najlepiej jak mi powiesz, jaki mały ma harmonogram dnia i co jada.

- To i tak dużo - pokiwała głową - Jak mi się wszystko pozrasta to będe bardziej mobilna.. No i jak masz tu sidzieć tyle czasu to obiady zapewniam. Może nie gotuję najlepiej, ale nie jest tak źle.
- Harmonogram rozpisałam cały, bo tak najłatwiej wszystko zapamiętać.. - podniosła ze stołu kartkę w koszulce i podala mu.
- Z drugiej strony masz co i jak robić do jedzenia.. Na razie i tak głownie śpi, je i płacze..