Dom Betty Jou

First topic message reminder :

Parterowy dom o niskospadowym dachu pokrytym brązową dachówką. Zbudowany ze dobrej jakości materiałów. Ma dobrą izolację i działającą klimatyzację.
Wchodzi się do sieni, a z niej do dużego pokoju dziennego z otwartą kuchnią. Jest tu też dość miejsca, by postawić duży jadalniany stół. Korytarz po lewej stronie prowadzi do łazienki i dwóch pokoi, a mały korytarzyk przy kuchni kryje małe pomieszczenie gospodarcze i przejście do garażu.
Garaż mieści jeden samochód.
Goście mają dostęp oczywiście do salonu i kuchni-jadalni. Drzwi obu sypialni sa zawsze zamknięte i raczej właścicielka nikogo tam nie wpuszcza.
Wnętrze urządzone jest skromnie, acz przytulnie. W kątach stoją nieco babcine meble, a na komodach poustawiane są liczne zdjęcia i szkatułki z biżuterią. W kuchni zawsze coś się dzieje, chociaż sama Bety mało gotuje - mimo to, to jej ulubiona cześć domu, gdzie często pije kawę, pali papierosy lub czyta jakieś szmatławce. 
Wszędzie unosi się zapach słodkich i ciężkich perfum.

Jak wielu się domyśla, dom dostała od drugiego męża, którego oskubała na rozprawie rozwodowej.

62!

- No ale tak czy siak.. To w ogole.. - nie umiala sie wypowiedzieć sensownie. Bo torchę było jej głupio, ale nic nie mogła na to poradzić. Ale z obstawą Betty może iść. Jak zbity przedszkolak.
- Nie zje, będzie tylko go roznosić po pokoju - spojrzała na Moirę. - No weź sobie - rzu cila do niej i pies trochę niedowierząjąc wyszarpnał pluszaka i dskoczył z nim w radosnych podskokach na bok by sobie go popodrzucać.
- O, to chyba ważne - zanurkowała w karton i z dna wyciagneła dokumenty, pdoajac je Betty.

57

Liluye przejrzała dokumentacje i chcialą cos powiedzieć, ale w ostatniej chwili ugryzla się w język. Nie uważała, ze powinna pytać. Obliczyła jednak sobie wszystko i daty jej sie nie zgadzały.
Zamkneła kartę i podała ja Betty.
- To chyba ważne?

Betty chwyciła dokumenty. 
Cała aż poczerwieniała.
Włożyła je między teczki i poderwała się na równe nogi.
- Wina, dziewczyny? - zapytała, kierując się do kuchni.

Zastanawiałą się co sięstało. Ale na tym się skończyło. Podniosla się za Betty i przesunęła karton w bok pokoju. Moira rozwlekając wnętrzności pluszowego króliczka po calym domu podreptala radośnei za Betty.
- Nie, dziękuję, zrobię sobie herbaty - odpowiedziala idąc za Betty. Zabrala się za to, ale jakos unikała patrzenia na Jou.

Carmalita pooglądała kasety, w sensie nie puszczała ich.
- Chcesz je zatrzymać? - spytała się Betty. Jakoś nie miała ochoty oglądać gołego dupska swojej koleżanki kiedy miała 3 latka. Za dużo ogląda takich rzeczy w pracy. Potem rzuciła się do kolejnego kartonu jeśli jakiś był.
- O wina, z chęcią, ale nie za dużo. Tym grzechotem boje się jeździć nawet na trzeźwo. - powiedziała miłym głosem. Po czym zaczęła obserwować psa.
- O dokładnie się zachowuje jak moja młodsza siostra. - powiedziała całkiem serio.

Nalała wino do kieliszków i spojrzała na karton w kasetami.
- Spakuję to i dam Bakerowi - uznała, upijając spory łyk wina.
I kolejny.
I kolejny.
Widać, coś ją nieźle zdenerwowało.

Lil odwrócona tyłem robiła herabtę i też się nie odzywała. Nasypała cukru do szklanki, trochę za dużo, ale trudno.

Carmalita poszła za nimi by wziąć kieliszek wina ze sobą. Upiła łyka, ale nie w takim tempie jak Betty. Zauważyła, ze coś się stało między nimi, ale kiedy to nie wiedziała. Może chodziło o te dokumenty.
- Spokojnie to wino nie ucieknie. - powiedziała spoglądając na Betty.

- Jasne, każdy tam mówi, a potem kończy się inaczej - mruknęła. Oczywiste było, ze nie tyczyło się to wina,
Dolała sobie jeszcze alkoholu i przysiadła przy stole kuchennym.
Spojrzała an Liluye. 
- Widziałaś, prawda?

- Mhm.. - mruknęłą niechętnie, wpatrując się w czajnik jak w zbawienie.

Carmalita tylko stała i .. jak na wielką plotkarę sluchała. Oczywiscie nie była na tyle chamska personą by rozpowiadać naprawdę wielkie sekrety. Poza tym szanowała Betty i ne zamierzała jej zrobić jakiegoś świństwa. Z drugiej strony... dobre wino! Carma upiła łyk i faktycznie, kurka no!
- to tylko ja nie jestem w temacie. - zauważyła bystra Carma.

- Cóż, Liluye znalazła moje dokumenty z czasów kiedy byłam w ciąży - spojrzała na Carmę.
W sumie, nie miała już sił teraz unikać gadania o tym. Ponad dwadzieścia lat, to długi okres milczenia.
- Tylko, ze Sally już wtedy była na świecie.

Zalała herbatę wrzątkiem i obrocila sie, opierajac tylkiem o ladę. Chciala zapytać co się stało. Czy oddała dziecko/ Nie donosila? Ale temat ciąż był dla niej.. ciężki. Westchnęła więc tylko i chwilę jeszcze milczała.
- Co się stało? - podniosla w końcu wzrok na Betty.

Carmalita jako pielęgniarka wiedziała co przeszła Liluye. Jednak czy na pewno? Nikt nie umie postawić się w skórze tej drugiej osoby. Carmalita może i jest dziecinna, ale ile dziecinności potrzeba by pracować w takim zawodzie? Od razu przeszła na tryb spokojniejszej osoby. Upiła kolejny łyk wina i spojrzała ciepło na Betty.
- Jeśli nie chcesz mówić. To nie mów. - powiedziała. - Jednak nam możesz zaufać. - powiedziała. Bo taka była prawda.

Wzruszyła ramionami.
- Usunęłam - odpowiedziała wprost i znowu się napiła.

Carmalita dopiła wina. Po czym dolała sobie i Betty tego czerwonego trunku.
- Przyda się. - powiedziała lejąc wino do kieliszka. Nic więcej nie powiedziała. Nie miala prawa oceniać Betty.

Opuscila wzrok i tylko pokiwała glową do siebie. Nie miala prawa nic powiedzieć. Sama nie byla lepsza. Właściwie - była gorsza. Nie potrafiła się zdobyć na to, co zrobiłą Betty. I dziecko - jej dziecko, musiało cierpieć prawie trzy miesiące. Dodatkowo dobił ją fakt, ze Cath SŁYSZAŁA bicie serca swojego dziecka. A ona.. nie potrafiłaby.. chociaż byla w późniejszym okresie ciąży. Zagryzla wargę, by się znów nie poryczeć.

Upiła znowu wina, po czym sięgnęła po papierosy. Bez pytania, zapaliła.
- Ano. Zrobiłam to. Nie chciałam rodzić dziecka facetowi, którym się brzydziłam. Możecie mnie uznać za potwora, ale tak było!

Carmalita już chciała powiedziec, ze nie śpi się z facetami, których się brzydzi.. ale kurka też miała kilku takich. No cóż alkohol jest czasami o wiele lepszy od photoshopa. Dobrze że ojciec o tym nie wie. W każdym razie westchnęła głośno.
- No nie ty jedna i ostatnia to zrobiłaś. To była twoja decyzja. - powiedziała jakby w pocieszeniu. Carmalita była chyba trochę za młoda by zrozumieć niektóre podejmowane decyzje i ich konsekwencje. przede wszystkim to drugie.

Liluye za to tylko odwróciła się z powrotem do blatu i zaczeła mieszać herbatę w kubku. Nie potrafiła nic powiedzieć i najchętniej by wyszła. A moze powinna jakieś słowa pocieszenia?

Dobrze, że Carmalita nie powiedziała tego, co myślała. Przecież bywa tak, ze kobieta nie chce, prawda? Nie chce a i tak się dzieje co ma dziać.
- Chcę być sama, wybaczcie. Weźcie te pierścionki i...
Westchnęła. Wzięła kieliszek wina i wyszła do swojej sypialni.

Carmalita skinęła głową. Musiała i tak zaraz wracać. Pomogła Liluye posprzątac. Po czym wyszła i odjechała.
<zt>

Odprowadziła wzrokiem Betty i posprzątała razem z Carmą. Potem wyszła.
zt

/14.05.2013, popołudnie, około 1,5-2h po rozmowie z Betty Jou/

Baker złamał prawdopodobnie wszystkie ograniczenia prędkości po drodze. Ale serio, jak można mówić takie rzeczy? Przez jego głowę przewijały się opcje w rodzaju: Buendie dorwały się do Sally i Sue. W końcu Smith wiedział. Skurwiel. Albo Skittles wznowił swoje żarciki i dosypał, kurwa, cyjanku do drinków w barze. Albo ktoś coś zrobił Betty Jou. Pewnie leżała w łazience i się wykrwawiała.
Chyba ją zabije, jak się okaże, że nie mogła się zdecydować na kolor sukienki.
Naprawdę.
Zaparkował przed domem, w drodze do drzwi ściągnął kask i nie pukając, wpadł do środka. Rozejrzał się, ale nic nie wskazywało na to, by wpadły tu fasolojady z karabinami.
Jedna opcja do odkreślenia.
- Betty Jou? - krzyknął, ruszając do korytarza prowadzącego do łazienki i sypialni.