East Beach

Właśnie, Sabrina. Regina nie była pewna, czy ona będzie chętna by uciec. Ha, ona sama nie była co do tego pewna, a co dopiero jej młodsza siostra!
- Myślę... że mogłoby ją przekonać to, że Ennisa nam pomoże - odparła po chwili, siadając na kocu.

- Myślę, że Sabrina też nie chciałaby mieć nic wspólnego z kartelem. Żałuję, że nasi rodzice są akurat tym kim są. - przyznał, chmurzac się na krótko. Pewnie sobie jeszcze potem obgadali parę spraw i wrócili do hotelu, kontynuować spiskowanie!
zt

/ z hotelu

Szli całą drogę trzymając się czule za rączki. No wyglądali jak rasowa para. Piękni, młodzi, zakochani. W końcu gdy Florian dotarł na piasek to zatrzymał się gwałtownie i stał tak chwilę z otwartą japą. Aż ściągnął ciemne okulary, podnosząc je na głowę. Spoglądał na horyzont.
- Dios mio! - rzucił zszokowany czymś. Czyżby widział ocean po raz pierwszy w życiu? Najprawdopodobniej. Objął Carmę, przytulając do siebie, chyba nieświadomy tego co robi, bo nadal wpatrywał się w wielką wodę.

/ z pokoju
Pewnie szli za ręce śmiejąc się i rozmawiajac. Carmalita pewnie opowiedziała jak dobrze bawi się na wakacjach, mimo, tego, ze była samotna to odpoczęła. W końcu się zatrzymali. Objęła go w pasie przytulając się do jego boku. Spojrzała na niego i jego wyraz twarzy, miała też taką reakcje, gdy zobaczyło ocean po raz pierwszy.
- Wykąpmy się w nim.. - powiedziała mu do ucha. Ona miała zamiar i tak to zrobić, więc miała na sobie strój kąpielowy.

Floriana nie trzeba było dwa razy namawiać do kąpieli w oceanie. Ruszyli razem ku wodzie i niedaleko niej zostawili wszystkie rzeczy. Latynos ściągnął ciuchy. Koszulkę i spodenki oraz buty. Był w obcisłych bokserkach we wzór flagi meksyku. Tak żeby nie było wątpliwości gdzie był made in.
- Nie wierzę, że tu jestem. Że jestem tu z tobą. - poczuł się jakby wszystkie problemy nagle zniknęły. Jakby wcale nie miał żony w ciąży, którą zostawił, tym razem w Old Whiskey. Wkroczył do ciepłej wody i westchnął zachwycony.

Carmalita pozbyła się sukienki i weszla w swoim bikini do wody za Florenciem. Zaśmiała się, gdy poczuła ciepła wode pod stopami. Weszła do miejsca, gdzie woda sięgała jej aż do pasa. Ocean byl dzisiaj spokojny, więc fale lekko nimi huśtały. Uśmiechnęła się słysząc te słowa. Miała wrażenie, jakby te wszystkie problemy zostały kilometry stąd. Oczywiście myślała, że skoro do niej wrócił, to zostawił żonę. Jednak nie chciała się tego upewniać. Pocałowała go namiętnie trzymając dłonie na jego klatce piersiowej.
- Proszę, nie opuszczaj juz mnie więcej. - powiedziała patrząc mu w oczy i zaczesując dłońmi jego włosy do tyłu.

Uniósł brwi i uśmiechnął się mimowolnie. Tęsknił za tym szczenięcym oddaniem i tą czystą miłością. Zatem objął jej szczupłe ciałko, gładząc po plecach.
- Nigdy. - odparł, co było średnio zgodne w prawdą, ale teraz nie to było ważne. Zamruczał, gdy mu tak przeczesywała włosy. Mało komu pozwalał ich dotykać. A on sam ucałował ją czule w oba policzki, a potem w usta. - Cieszę się, że przyjechałem. Że jesteśmy sami. Tęskniłem za tym. Nigdy nie chcę cię już stracić. Nigdy.
A potem stwierdził, że warto coś więcej powiedzieć, niż w kółko mielić słomę cukrzaną.
- Co porabiałaś?

Carmalita położyła głowe na jego piersi wtulając się w niego. Przymknęła oczy czujac jego dotyk na swoich plecach. Potem usłyszała pytanie. Powinna się spiąć, ale nie zrobiła tego. Nie ruchomo patrzyła na plaże nadal w niego wtulona. Myślała, ze jest w śnie, a jeog pytanie było jak uszczypnięcie, które z niego budzi.
- Przeczytałam z milion książek, byłam w SPA, grałam w tenisa i siatkówkę. - zaczęła wymieniać. - i tęskniłam za tobą. - dodała uśmiechnięta na moment spoglądając na niego, po czym wróciła do wtulania sie w niego. Oj młoda, naiwna i zakochana Carmalita.
- A ty co robiłeś, oprócz tego, że tęskniłeś sa moimi piersiami. - sprowokowała go.

Roześmiał się i nie był w stanie odpowiedzieć. Oj tak, tęsknił za jej piersiami. Za nią całą. Szczególnie jak żona brzemienna, to było mu ciężej.
Zatem poderwał Carmalitę na ręce i zaczął biec tak gdzie było głębiej, a na koniec skoczył z nią, tak, że znaleźli się pod wodą. Zaraz jednak wypłynął na powierzchnię, śmiejąc się gromko i odgarnął włosy z oczu.

Carmalita jak na prawdziwą damę przystało pisnęła, gdy ją podniósł, a potem się śmiała, gdy z nią podbiegł. Potem tylko wynurzyła i odgarnęła mokre włosy. Zaśmiała się, po czym przerwała smiech pocałunkiem. Po czym skoczyła na niego obejmując nogami w pasie, a dłońmi na karku. Raczej nie powinni się przewrócić.
- Szaleniec - powiedziała żartobliwie i się zaśmiala.- Najlepsze wakacje w życiu. - dodała po chwili.

Przytrzymał ją za tyłek, ale w wodzie nie było to zbyt trudne. Odwzajemnił pocałunek.
- Moje serce się raduje widząc, jaka jesteś szczęśliwa. Teraz już wiem, że nic nas nie rozdzieli. Gdybym tylko mógł porwałbym cię i wziął ślub. Albo po prostu porwał i nigdy byśmy nie wrócili do Old Whiskey. Zamieszkalibyśmy w Vegas. Albo na Hawajach. - marzył sobie, a zręcznymi palcami, powoli ściągaj jej dół od bikini. Oj, Florek się stęsknił bardzo. Carmalita osobiście czuła jak bardzo.

Carma na moment musiała uwolnić go z uścisku swoich nóg, by pozbyć się dołu od bikini. Sama wtedy pozbyła sie góry. Po czym spojrzała na niego i odwzajemniła pocałunek, ba, nie zamierzała go nigdy skończyć. Miała tylko nadzieję, ze na plaży nie pojawią się wścibscy turyści. Całując go nagle sobie o czymś przypomniała.
- A .. mamy prezerwatywy? - spytała nagle patrząc na niego. Kurde zawsze zapomni wykupić tabletek. Cóż miała straszną już na niego ochotę, ba, była już naga w oceanie i obejmowała go nogami.Zaraz zamierzała pozbyć sie jego flagi Meksyku z tyłka! Poza tym te bokserki były warte zdjęcie ich i wyrzucenia do ocean, paskudztwo.

Najwyraźniej nie przejmowali się tym, że w ciągu dnia ktoś może być na plaży i może ich przyłapać. Na przykład nurkujące dzieci, człowiek-rekin lub jakieś gryzące ryby. Zaczął całować jej szyję, całkowicie zapominając o najważniejszym. Ale Carmalita mu przypomniała. Cóż.
- Nie mam. - rzekł. No, może miał w portfelu, w kieszeni, ale w wodzie i tak, by to nie zadziałało. Zresztą nie był przyzwyczajony do ich używania. Patrząc na tę czwórkę dzieciaków jakie spłodził.
Sam pozbył się pięknych gatek jakie dostał od mamusi i nie zamierzał ich zgubić, bo miał do nich sentyment. Kontynuował całowanie Carmality po szyi i dekolcie, nie przejmując się jej pytaniem sprzed chwili. Takiż z niego romantyk, że nie w głowie mu gumowe rzeczy.

Carmalita z nie dowierzaniem spojrzała na niego. Tak luźno do tego podszedł? Już chciała coś powiedzieć, ale ten zaczął całować jej szyje. Otworzyła usta, ale wydała tylko westchnięcie. Na pewno za tym tęskniła. Florencio po prostu wiedział jak ją zamknąć. Odchyliła się lekko do tyłu, nadal się go trzymając. Ostatnimi czasy tylko tak się kochali, cóż z tych młodych nóg trzeba korzystać. Zanim zaczęli spojrzała jeszcze w jego oczy. Po czym, całe szczęście nie widząc odpływającego stroju kąpielowego oddała się kalifornijskiemu oceanowi i Florenciowi. I po raz pierwszy w swej karierze podczas romantycznego finału wypowiedziała jego imię. Cóż Meksykanin mógł być z siebie dumny.

Tak luźno do tego podszedł jak luźne były jego nogi. I Carmality nogi też. W sumie ich nogi były takie luźne, że mogły odpłynąć wraz z bikini Carmality.
I jaki był szczęśliwy w tym momencie. Nic nie mogło zepsuć jego humoru. Chyba nawet, jakby teraz Carla mu powiedziała o zdradzie. I czy można to było nazwać zdradą? W końcu mieli przerwę. Może nawet zerwali ze sobą. Może nawet nigdy ze sobą nie byli. Nie tak jak teraz. Świata poza sobą nie widzieli. I Florian był z tego powodu taki szczęśliwy. Serce mu się radowało. Serce i nie tylko.
Westchnął, gdy skończyli i czułego buziaczka dał dziewczynie.
- Moja mała senorita, moja, tylko moja. - obwieścił. No to teraz czas popływać sobie, może.

Przytrzymała tego buziaka podarowanego trochę dłużej. Jeszcze jej oddech był szybszy, a policzki zarumienione. W zasadzie chyba i nie było dane być ze sobą na wyłączność. Wszak Florencio miał żonę, i dzieci, a Carmalita nie chciała sie z nim dzielić. Jednak nie zamierzała jeszcze tego poruszać. Zdjęła nogi z niego i stała znowu wtulona w niego, tylko tym razem jej dłonie spoczęły na jego pośladkach.
- Boski Florencio.- mruknęła do niego po czym pocałowała go w szyje, bo tylko tam sięgała bez stawania na palcach. Chciała owszem popływać, ale tak jakby była naga, a kilka turystów już szło na sławny zachód słońca. Widziała, że ten pilnuje swoich bokserek, kąpielówek. Póki co, była wtulona i jej piersi osłaniał jakże sławny Florencio, a poniżej pasa znajdowała się woda.
- Gdzie mój strój? - spytała go rozglądając się.

Oj naprawdę, Florencio był tak wpatrzony w Carmalitę, że miał gdzieś jej strój. Szczególnie jeśli jej cycki przylegały do jego nagiego ciałka. Mogła tak chodzić cały czas. Oczywiście, żeby tylko nikt się nie gapił, bo Florian zrobi się agresywny! A z natury, by muchy nie skrzywdził.
- Boski ja. - odparł na jej stwierdzenie, a potem spojrzał na plażę. Pośpiesznie założył gatki. - Chyba uciekł z odpływem. Poczekaj!
Pognał w stroę ich rzeczy i chwycił ręcznik. Wrócił po kolana do wody i rozłożył go, nie mocząc, by Carma mogła jakoś się zasłonić.
- Proszę księżniczko!

Nie martwila się o strój tylko o to, że widok jej piersi, od tych kilku minut jest zarezerwowany tylko dla niej i Florencia. Z resztą nie chciała by ten stał się agresywny. Gdy ubrał majtki musiała zostawić jego pośladki. Stała więc, z dłońmi na swoich piersiach, bo jak pobiegł to ludzie z old Whiskey mogli je zobaczyć. Całe szczęście woda nie zmieniała swojego poziomu i zasłaniała równie strategiczne punkty. Myślała, że pobiegnie po jej sukienkę, ale jak woli ją w ręczniku. Rozłożył go, a on spokojnie podeszła do niego. Cóż miał moment by spojrzeć jak się zakrywa przed światem. Pozwoliła nawet mu się owinąć ręcznikiem. Po czym się zaśmiała trzymając już ręcznik. Wzięła jego dłonie w swoje dłonie i położyła na swoich piersiach zsuwając ręcznik do pasa.
- Tak też może być. - powiedziała uśmiechając sie do niego. - To co teraz robimy? - spytała strategiczny plan. Tak jakby tradycyjny punkt ich spotkań, i często jedyny dopiero co skończyli.

Tyle się działo w poście Carmy, że nie ogarnęłam. Ale zapewne Florencio ogarniał dziewczynę i to bardzo. Owinął ją szczelnie ręcznikiem, a gdy odwróciła się do niego, ściągając ręczniczek, a jego dłonie znalazły się wiadomo gdzie to rozejrzał się. Było kilka osób na plaży, więc meksykanin się obruszył.
- No wiesz ty co. - żachnął się. - Tylko ja cię tak mogę oglądać. Nie chwal się całęmu wybrzeżu.
Puścił ją i zrobił krok, by sięgnąć sukienkę. Potem wrócił do niej i zasłonił ją znów dłońmi. Nie przemyślał tego. Spojrzał na sukienkę leżącą na drim ręczniku, potem z powrotem na swoje dłonie. Wydał z siebie hm. No najlogiczniej to on nie potrafił myśleć. Postanowił zrobić szybki ruch do sukienki i już wkładał jej przez głowę ciuszek.
- Piękna, senorita! - przytulił się do jej pleców, gdy stali przodem do oceanu. Był cieplutki jak kaloryfer. Ucałował ją w czubek głowy, a potem szepnął do ucha. - Kocham cię.

No cóż nie chciała chwalić się całemu wybrzeżu, ale inaczej logistycznie tego nie mogła zrobić. W rekompensacie pocałowała go zaraz po tym jak włożył na nią sukienkę, całe szczęście ręcznik się trzymał kiedy ta miała ręce w górze. Inaczej wszyscy by mogli ją podziwiać w całej okazałości. Wtuliła się w niego, gdy ją objął. Mogli właśnie podziwiać zachód słońca.
- Ja ciebie też kocham - odszepnęła mu i na moment się odwróciła by zapieczętować to wyznanie kolejnym pocałunkiem. Tym z rodzaju zabiegów dentystycznych, francuskich ślimaków. Po czym znów wróciła do podziwiania zachodu.
- mogłabym tutaj zamieszkać z tobą. - wyznała mu. chociaż oboje wiedzieli, ze to raczej marzenia. - byśmy mogli założyć rodzinę... - powiedziała zamarzonym i zarazem przemęczonym głosem.

Wspaniały i jakże romantyczny moment. Oni zawsze trafiali na takie i nie było to w żaden sposób ustawione, o nie. Mieli do tego dar po prostu. Zjawiali się, bam! Romantyczny zachód słońca.
Stali tak zapatrzeni i szczęśliwi, że aż można było rzygać watą cukrową.
- Byłbym najszczęśliwszym człowiekiem na świecie. - odpowiedział jej. Chwila milczenia. - Zostańmy tutaj! Kochajmy się tutaj. Na zawsze!
Wyrzucił nagle z siebie, przytulając ją mocniej do siebie.

Oni nie trafiali na takie momenty, oni sprawiali, ze takie moomenty w ogóle istniały. Jakby ich nie bylo na tej plaży, takiego pięknego zachodu słońca nigdzie by nie było, proste. Carmalita zaśmiała sie, ale ze szczęście. Jak świetnie, ze by chciał mieć z nią rodzinę, dzieci... wszystko.
- Wiesz, że akurat my to się kochamy wszędzie.. - zauważyła nieco zdezorientowana. Cóż kochali się w jego pracy, w jego przyczepie, w oceanie.. kilka miejsc, jeszcze by mogli wymienić. - Ale.. - zaczęła. Chociaż stwierdziła, ze nie ma co dyskutować. W końcu i tak nie mogą się pobrać ani nic. - zacznijmy od mojego pokoju i butelki wina. - zaproponowała wielki plan przeprowadzki. - a rodzinę możemy zakładać nawet teraz. - dodała po chwili, po czym położyla jego ręke na swojej piersi.

Totalnie, je tworzyli.
Uśmiechnął się w odpowiedzi na jej słowa. Ale z racji tego, że był za plecami Carmality to ucałował ją we włosy, by wiedziała, że każde jej słowo jest dla niego prawdą.
- Carmalita, mi amore. - zaczął i chwilę milczał. - Wiem, że nie mogę cię zaciągnąć pod ołtarz, choć jest to moim marzeniem...
Odwrócił ją delikatnie i lekko zgarbił, by móc spojrzeć jej w oczy, na jej poziomie. Chwycił za ramiona. Odetchnął.
- Ale chcę byś wiedziała, że zrobiłbym to, gdybym tylko mógł... Ślubuję ci to.  Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość. Że cię nie opuszczę aż do śmierci. Sprawię, byś była zawsze szczęśliwa, nigdy smutna... - spojrzał po rzeczach, ale niczego dobrego nie wymyślił. Potem zaś zdecydował się. Ściągnął z małego palca, niewielki pierścień, który zawsze nosił i spojrzał po Carmalicie.
Ocean szumiał i brzmiał trochę nieco jak saksofony. Syreny w morskiej pianie zaczęły śpiewać, a nieopodal w piachu przygrywał ktoś na kibordzie, tę samą melodyjkę.
- Czy przyjmujesz moje ślubowanie?

Carmalita z niedowierzaniem go słuchała. Przez moment może wydawać się, że mogłaby powiedzieć "nie" i pójść. Po prostu sprawił, że zatkało ją, a z oczu poleciały jej łzy. Na szczęście te szczęścia. Sama nie miała żadnego pierścionka, ani nic, ale w hotelu by coś się znalazło. Wyciągnęła ku nie mu drżącą dłoń.
- Oczywiście, że tak. - powiedziała przez łzy. Każda panienka marzy o prawdziwym ślubie, ale dla niej ważne było to co działo się teraz, że ślubują sobie nawzajem. Po czym ujęła jego rękę.
- Nie mam niczego przy sobie, ale.. coś się w hotelu znajdzie. - zaczęła ocierając łzy szczęścia. Uśmiechnęła się. - Florencio.. Ślubuje ci miłość, wierność uczciwość i ze nie opuszczę cię aż do śmierci. Chce byś był szczęśliwy, a przede wszystkim kochany. - powiedziała. Po czym wzięła głęboki oddech, bo serce waliło jej jak opętane. - Czy ty przyjmujesz moje ślubowanie? - spytała wpatrując wyczekujaco w jego oczyska. Ku szczęściu jej ojca, ten ślub nie jest prawdziwy.,

Ślub już miał jeden, prawdziwy. I widać właśnie co z niego wyszło. Jednak teraz co się działo, było tysiąckroć ważniejsze. Uśmiechnął się, gdy Carmalita się zgodziła. Już miał ją całować i przytulać, ale dziewczyna zaczęła mówić swoje ślubowanie. A zatem wysłuchał ją w milczeniu i spokoju. Wcześniej nakładając i tak za duży pierścień, na jej zgrabne palce.
Jego ciemne oczy wyrażały czystą miłość. Pokiwał głową.
- Si. - a potem nachylił się i ucałował delikatnie, dużą dłonią muskając gładki policzek. A turyści obok, wydali z siebie aaawwww.