Salon

Największe pomieszczenie wspólne w całych hotelu. Tak jak i reszta, utrzymany jest w starym, hiszpańskim stylu kolonialnym – główny elementem dekoracyjnym są liczne, zielone rośliny doniczkowe, w tym niewielkie palmy.

W Salonie można zrealizować się przy filiżance kawy czy herbaty, usiąść w starym fotelu, obitym jasną skóra. Można też skorzystać z niewielkiej biblioteczki, a także stołu bilardowego.

Stąd można przejść do ogrodu, korzystając z wysokich, szklanych, podwójnych drzwi.

William spojrzał na wchodzącego Jonathana i krzątające się zwierzaki. Autorka od razu pomyślała, że Jon od razu miał kapelusz słomiany, tak do koszuli pasowało jej wizualnie!
- Cześć - przywitał się, bo jednak zdążył poznać Jonathana. Raz z nim gadał, kilka drobnych zdań wymienił w kompleksie, ale zawsze coś.
Will spojrzał na Jona i wzruszył lekko ramieniem, znajdując w końcu popielniczkę, którą postawił gdzieś na boku.
- Jasne - odparł. - Chociaż i tak przewiduję dzisiaj samą klęskę - mruknął i uśmiechnął się półgębkiem.
- Nadal policja krąży czy dali sobie na dzień spokój? - spytał, bo może Harper zauważył!

Will uniósł brew.
- Wiara może i jest, ale... - przyjrzał się z uznaniem, jak Jon wycelował. - Będziemy jeszcze tu trochę czasu, może będzie trup na dzień i każdy będzie ginąć powoli? - spytał, nikle rozbawiony. W to akurat nie wierzył, ale czemu nie pożartować? Jeszcze Joan by mogła przyjść.
- Nie, akurat nikogo nie widziałem i nie słyszałem - przyznał. Will wycelował i stuknął w bilę, ale szybko kolejka zaczęła należeć do Jona, więc księgowy się odsunął robiąc mu miejsca, a przy okazji się napił.
- Zero spokoju w Old Whiskey czy tutaj - podsumował.

Jon 10:0 Will / 1 tura

- Zawsze to lepsze niż mielibyśmy mieć tutaj horror, prawda? - rzucił Will, prostując się. - Zwłaszcza jakby były sceny ucieczek. Zadziwiało mnie, że lądują w łazience - powiedział po chwili namysłu.
Księgowy kiwnął lekko, szykując się do uderzenia w bilę, jednak zamiast połówki czy całości, do łuzy wleciała biała.
- To też dziwne, ale nie bardziej niż obsługa, która ciągle gdzieś się wymykała i jak na igłach łaziła - przyznał. - Wczoraj w południe niby jakieś trzaski były, ale to nie ma znaczenia akurat - zwrócił się do Jonathana i spojrzał na te psy, które pod stołem biegały, zaczepiając jeszcze Harpera.

Jon 20:0 Will, 2 tura

1 (92), po co ja rzucam - nie wiem

- Tak i biegną, a morderca wolnym krokiem doścignie lub zamiast uciekać od źródła hałasu to zmierzają do niego - zaśmiał się. Co tam, że teraz pewnie wyśmiał i Sashę, i Lilu. Nie wiedział dokładnie o tym albo nie zwrócił na to szczególnej uwagi.
- Ogólnie - przyznał. - Mam wrażenie, że jak na taką porę roku, środek sezonu to tylko my jesteśmy w hotelu? - uniósł brew, przyglądając się Jonathanowi. - Nie wydaje ci się to dziwne, skoro do najmniejszych nie należy - wymownie spojrzał po pokoju, mając na myśli ten hotel.
- Zdążyłem poznać, ale trudno powiedzieć, bym znał całkowicie - odparł. Przecież mu nie powie, że z kobietą całował się w konfesjonale, przewidziała mu się u Betty, kiedy jej tam nie było i go prawie przejechała, prawda? - Szkoda męża - dodał, tym razem w ogóle nie celując w swoją bilę. Wycelował w te, co przynależały do Jona.

Jon 30:0 Will, 3 tura

No cóż, czarnego nie mieli, czarne aż dwie, latawica też była. Nic tylko czekać
- Też bym nie poszedł. Wolałbym zaczekać aż do mnie przyjdzie, a zawsze znajdą - odparł, spoglądając na stół i zastanawiając się nad tym, jakiego ruchu podejmie się w tym momencie Harper, zanim ostatecznie wygrał pierwszą rundkę.
Napił się w międzyczasie kawy.
- Sądzisz, że to akurat było zaplanowane? Może z jednej strony - mruknął w zamyśleniu i podrapał się po nosie.
Parsknął na jego słowa o tej opuchliźnie. Odpalił papierosa, czekając aż Jonathan rozpocznie grę i kiwnął lekko.
- Sam się nad tym zastanawiałem, choć nie wiem czy warto, skoro miejscowi tu wędrują - zmarszczył lekko nos i mruknął rozbawiony na te słowa, że na psa przystało. Cóż, żart w miarę rozbawił Parkera, który ostatecznie tego nie skomentował.
- To z pewnością. Zwłaszcza, że szkoda tracić życie na wakacjach - powiedział po chwili przyglądania się stołowi, na którym się skupił. - Można by spróbować, tylko od czego najpierw? - spojrzał na Jona, zanim nie postanowił wycelować i stuknąć w bilę, oddając od razu kolejkę koronerowi.

Jon - 30 pkt / I
Jon 10-0 Will /2, 1

2 (97)

- Zresztą, pożyjemy i zobaczymy, nie? - parsknął, a gdy Jon spytał o papierosa, to Will od razu wyciągnął ją w stronę koronera i poczęstował mężczyznę.
Chcąc nie chcąc, Parker należał do osób ciekawskich. To, że nie był osobą powiązaną ze śledztwami i badaniami, nie znaczyło, że mu nie przeszkadza, jak dzień w dzień będzie widział biegających funkcjonariuszy i słyszał dziesiątki równie bezsensownych pytań. A to, że coś porobi się w hotelu pozwoli na to, aby - być może - dowiedzieć się czegoś więcej, prawda?
- Dokumentacja w recepcji też może trochę oświetlić, o co chodzi - powiedział po chwili, bo dlań papierologia wydawała się ciekawsza, zboczenie księgowości. Może zobaczyłby zarobek i ogólnie te statystyki? - Ale można spotkać się z tymi rezydentami - oznajmił niewyraźnie, bo wcisnął papierosa do ust, chcąc wycelować i trafił w jedną bilę, która wylądowała w środkowej łuzie.

Jon 30 / I
Jon 20:0 Will / 2

- Wątpię jednak, by coś wartościowego trzymali w recepcji, ale może się znajdzie chociaż jakaś informacja, po której można pociągnąć dalej prywatne śledztwo - oznajmił rozbawionym tonem, wycierając kij kostką.
- Aż tak źle rozpoczęła się wasza znajomość? - spytał, bo na ogół to się przecież nie interesował, więc wielu rzeczy na temat Indiańców nie wiedział, a to, że Liluye się przyjaźnił też dużo w tej sprawie nie dawało.
Odbił i oparł się o kij.
- Gratulacje - odparł.

- Niektórzy nie słuchają, zbyt przejęci takim widokiem - stwierdził. - Sam pewnie byś tak zrobił czy nie? - spytał, unosząc brew i spojrzał na Jonathana. Tak czy siak nie zmieniało to faktu, że w tej sprawie Will przyznawał choćby po części rację koronerowi.
Parker uśmiechnął się.
- Bo mnie szczury wpierdolą? - zapytał ze śmiechem. - Akurat w to nie wierzę, ale z tego co pamiętam, to jedzenia się nie odmawia, a śpiewać no cóż, nie lubię - odparł po chwili. - Możesz ją ode mnie przeprosić.
Taki sympatyczny księgowy.

- Ja też nie. Musieliby się bardziej postarać - powiedział i strzepnął popiół do popielniczki. Przyjrzał się psu w zastanowieniu.
- Nie za ciepło dla takiej rasy w Arizonie? - spytał, bo się na psach nie znał. Wyróżniał suki typu Gabrielle Ramirez i resztę, czworonożnych psiaków. To mu chyba wystarczyło. No i jeszcze stary pies ojca, no ale tak to nic więcej.
- Tak się mówi z tego, co mi wiadomo. Że nie odmawiaj ciężarnej jedzenia, bo cię szczury wpieprzą - sprecyzował swoje słowa, wyjaśniając.
Zaśmiał się.
- Uroki huśtawki hormonalnej, obrywa się każdemu, tylko nie przyszłym matkom - westchnął. - Może później, jak nie będzie skora do ataku.
Will spojrzał na zegarek.
- Można by w sumie niedługo sprawdzić czy ktoś z obsługi się kręci w głównym holu - zaproponował.

Nic nie powiedział na temat psa. Autorka jedynie się cieszy, że Harper nie ma jego numeru, bo wątpię, żeby księgowy chciał dostawać setki zdjęć i filmików z psem. Pewnie telefon by od tego zgłupiał.
Spojrzał raz jeszcze na zegarek.
- Chwilę po dwunastej, więc mogą być zajęci, skoro pora lunchu, a przed obiadem jeszcze trochę - wyjaśnił i dźwignął się na nogi. - Idziemy czy to zostawić na później?

- Lepiej sprawdź, bo może ci nie wybaczyć - zaśmiał się.
- A konspiracje można zostawić na później, z tymi dokumentami - powiedział po chwili. Dopił jeszcze kawę.
- Na razie - pożegnał się i poszedł w swoją stronę.

/zt