Salon

Skrzyżował ręce na piersi i stał tak w bezruchu przez dobre kilka minut, podczas gdy reszta gorączkowo wymieniała się informacjami i gdybała.
Zmierzył wzrokiem Bobbiego i Joan i sprawiał wrażenie jakby odczytywał te ich szepty, a co najgorsze... myśli!
Jednak przeoczyli jeden ważny szczegół, albo autorka nie doczytała, bo nie ogarnia.
- Może to ktoś z gości hotelowych... Tych z Arizony. - burknął. - Może to ktoś z nas.
I z tymi słowami zaczął się rozglądać w poszukiwaniu kogokolwiek, kto by go uraczył szklaneczką dobrego, chłodnego alkoholu.

Lola spojrzała na Toma, prychając.
-NIKT nie wychodził z bankietu poza wymienionymi przeze mnie osobami!-pisnęła, zła, że ktoś jej PSUJE KONCEPCJE!

/sorry, musiałam, a teraz idę!

Oczy Patricii wędrowały od jednej osoby do drugiej. Dużo się działo, dużo osób miało z tym zwiazek... Przypominało jej to nieco gorące plotki, "on powiedział, ona widziała, tamci zaprzeczyli. Klasyk.Nie widziała jednak żadnego związku przyczynowo-skutkowego między rzucanymi nazwiskami, funkcjami i wydarzeniami. Skrzętnie zapamietywała wszystko, co było powiedziane - zamierzala potem.ułożyć to sobie w głowie i domyślić się, o co chodziło. Ewentualnie kogoskogoś jeszcze dopyta!

Carmalita nie była głupia. to, ze była puszczalska, nie znaczy, ze była głupia.
- Może ten ich wyjazd coś zmienił. - zwróciła się do Joan, która odkryła, że musieli przybyć drugi raz. - warto by było isę dowiedzieć, gdzie wtedy byli. - dodała.
- Może podzielmy się śladami, i każdy się weźmie za coś. Mamy jeszcze wiele znaków zapytania. Powiedzmy spotkajmy się jutro i każdy zda relacje.- zauważyla i nawet powiedziała to głośniej. Przydałaby się jakaś tablica, by to wszystko rozrysować i na niej podzielić zadania. - Nie dziwię się, ze obsługa nei chce z nami rozmawiać. Węszy tu połowa naszego komisariatu oraz goście, boją się też, ze straca prace. - stwierdziła. To potwierdzało jej sposób prowadzenia śledztwa, jedna osoba na jeden ślad i jedno przesłuchanie.. powiedzmy.

Uśmiechnął się do Joan rozbawiony. Oczywiście, że się domyślił, o kogo chodziło. Dobrze, że policjant był po ich stronie, bo w przeciwnym razie Bobby postawiłby go w kręgu podejrzanych.
Och, miał taką mądrą dziewczynę. Ogarniała lepiej niż on. Wyłapał mrożące spojrzenie Johnsona i szybko przeniósł wzrok na Lolę, czy Willa, skoro się tak aktywnie udzielali.
- No, a ten Amaro? To był ten, co kręcił się koło pani Romero, tak? Ten z trójkąta przy basenie? - przypomniał sobie o kolejnym podejrzanym. - Wiadomo coś o nim?

Żeby nie było, Joan wytrzymała nieprzychylne spojrzenie Toma. Nie chciała wspominać, że wczoraj przy basenie byli obecni wszyscy od nich, poza córką Johnsona, ale ta pewnie miała ciekawsze sposoby spędzenia czasu, niż nudzenie się z nimi czy mordowanie sukowatych kobiet.
- Pan Holland również nie był zachwycony obecnością tego Amaro i przed wszystkim razem opuścili ogród. I co z Emmą, pokojówką? Ktokolwiek widział ją od wczoraj? - Byli większa grupą, może ktoś zauważył coś.

Przytaknął Willowi.
- Jak zawsze w takich przypadkach. Pokój numer 1 jest dla nas niedostępny, z resztą cokolwiek by tam nie było i tak już znalazło się w rekach tutejszej policji - wzruszył ramionami. Szkoda, że nie miał dostępu do ciała. Jeżeli na serio chcą rozwiązywać zagadkę będą to musieli robić na sposób wzięty z jego półki z kryminałami. Jakże romantycznie.
Jon wziął Sophie ne ręce. I uniósł brew na Carmalitę-śledczego. Normalnie jak Tommy Lee Jones w Ściganym. Popatrzył znacząco na Lolę.
- oookej... Ja bym jednak nie radził robienia regularnych zbiegowisk w salonie, jeżeli nie chcemy żeby właściciele coś zaczęli podejrzewać, hm?

Zmarszczyła brwi.
-Co? Na oknie? Ale że odcisk palców albo coś? Nie mamy narzędzi. Tutejsza policja to ogarnie, jeśli morderca coś zostawił.-stwierdziła, odchylając się do tyłu na fotelu.
-Nie wiemy nic o Amaro. A przynajmniej ja. Kręcił się wokół Dorothy, Victorowi się to nie spodobało. Może... może spotkał się z nią tej nocy? Może Dorothy powiedziała "nie" i się wkurzył?-zmrużyła oczy.-Wiecie co bym zrobiła?-uśmiechnęła się.-Myślę, że któraś z dziewcząt mogłaby się zainteresować panem Amaro. Pokokietować.-powiedziała, odchylając się do tyłu.
Nie mówiła: "ja", bo kiepska była z niej flirciara z brzuchem!
-Chyba każdemu nie podoba się Holland. Cham. Prostak. Brutal.-wypluwała z siebie po kolei ze złością.-Wydaje się, że wszystko by zrobił dla pani Loveless. Może to dla niej zabił? A może... tu było coś dziwnego z dziedziczeniem tego hotelu, nie? To... może tu o to chodzi?-rzuciła, zamyślona.-A może pani Loveless jest niczego nieświadoma? Może Holland tylko udaje i chce ugrać coś dla siebie? Może... może współpracuje z Amaro... może dlatego wtedy rozmawiali?
Westchnęła.
-Za mało wiemy.-zadecydowała na koniec, krzywiąc się.
-To prawda.-zgodziła się z Jonathan'em co do zbiegowisk.-Musimy się spotykać gdzieś poza hotelem. Jakaś propozycja?

Jon słuchał tyrady Loli o możliwych scenariuszach. Zamrugał wolno i westchnał.
- ... cóż, to zawęża krąg podejrzanych. Ale jedno jest pewne. Nie spodziewałbym się hiszpańskiej inkwizycji. ba-dun-tsssss

Carmalita wysłuchała każdego. Faktycznie pomysł z slaonem był mniej trafiony, ale za to plazą jak najbardziej. skinęla Willowi, by dać znac, ze jest za.
- Na plaży nikt nas nie podsłucha i nie zdziwi ich zgraja Arizończyków.- powiedziała. Zagarnęła włosy za uchi i popiła swoja latte słuchajac dalszych koncpepcji.
- Podzielmy isę wpary, tak będzie bezpieczniej no i mniej nam umknie. - dodała po chwili.
- Nie widziałam nikogo. Po koktajlu zatrułam się krewetkami i miałam całą noc z głowy. - powiedziała wykrzywiajac usta.

Bobby słuchał i słuchał. Był szczególnie pod wrażeniem domysłów Loli, co było chyba widać, bo wgapiał się w nią dobrą chwilę.
- Wow, Lola - mruknął w końcu. - No dobra, czyli... Musimy mieć oko na Loveless, Hollanda, Romero, Amaro i tę pokojówkę, tak? - popatrzył po zebranych, kończąc na Joan. - Kogo bierzemy? - wyszczerzył zęby. Można by sprawdzić ich pokoje. Albo gabinety. Obczaić w internecie. To było całkiem intrygujące. Aha, no i nie dać się zabić. Chociaż... chyba trochę się zapędził, ostatecznie nie byli w tanim horrorze. Ale u Christie i w Scooby Doo trup też siał się gęsto przy takich akcjach.

- Nikt się nie spodziewa się Hiszpańskiej Inkwizycji - odpowiedziała Jonowi. Niestety znikąd nie wyskoczyła wspomniana formacja grożąca zaskoczeniem, strachem, skutecznością i fanatycznym oddaniem papieżowi w pięknych, czerwonych mundurkach.
- Raporty zdajemy na plaży? - spojrzała na Lolę, która chyba została Tommy Lee Jonesem.
- Dziewczyny zakręcicie się wokół muzyka, skoro najwyraźniej wrażliwy jest na piękno kobiece? Jon ktoś musi porozmawiać z Romero - popatrzyła na kornera, w końcu, jeżeli ktokolwiek miał szansę coś wyciągnąć, to ktoś, kto wcześniej znał, więc Harper lub Liluye. I dokończyła zwracając się do Bobbiego: - Emma, pani Loveless? - Wzruszyła ramionami. Wątpiła, żeby Holland chciał z nią gadać.

Pokiwał głową na propozycje Joan.
- Możemy spróbować z Loveless. Emeryci nam nie straszni, co? - zaśmiał się. Ostatecznie dziadek Joan nie był najmilszym staruszkiem, a i Bobby miał w tym spore doświadczenie. Chociaż... Cóż, właścicielkę raczej skreślał, jeśli chodzi o bycie zabójcą. Prędzej współudział. Jakoś nie widział jej w roli ninja, skaczącej przez okno z pierwszego piętra, bo raczej już by się nie podniosła, eheheh.

Jon natychmiast podniósł dłoń w stronę Joan.
- O nie, ja z Victorem nie rozmawiam. Facet i tak już mnie nie trawi. Poproście Liluye.

Amaro, Romero, Holland, Loveless, pokojówka... Trish, żeby ich spamiętać użyła swojej ulubionej metody: skojarzeń. Był więc muzyk Amant, Romeo (którego Julia nie żyła), kwiaty Holandii, Linda Lovelace, Emma Rock - ta ostatnia grała w filmie "Pokojówki", łatwo było zapamiętać.
- Mogę kokietować! - Powiedziała radośnie i spojrzała na Willa. Jej wzrok mówił Spokojna twoja rozczochrana... - Omg! Raz w Las Vegas od szefa dostałam robotę, żeby przekonać do siebie właściciela hotelu i żeby wziął mnie do swojego apartamentu, co nie? Ale nie chciałam z nim ten-teges, bo.byłam na tajnej misji, co nie? Tylko że on był mega jurny, to mu drinka doprawiłam jakimiś lekami z łazienki, to totalnie padł jak długi, a ja zabrałam mu jakieś mega ważne papiery, których on nie miał mieć. - Pochwaliła się z dumą i zaczęła się zastanawiać, czy dobrze ubrala w słowa ostatnie zdanie. - Miał nie mieć... Nie miał nie... -  Mruknęła pod nosem. Po chwili jej twarz zamarła, a na policzki wpłynął rumieniec. Zdała sobie właśnie sprawę, że zwierzyła się połowie komisariatu z przestępstwa. Zagryzła wargę, zakłopotana i nerwowo zachichotała.
- Omg... He... he... Żartowałam! - Krzyknęła tonem Surprise!. - To była taka agnegdotka. Wiecie, jak sobie poscielicie, tak.się wyśpicie... - Przytoczyła frazeologizm bez sensu w tej sytuacji.
- Ale co mi powiecie, to zrobię, serio! Walcie do.mnie jak śliwka w kompot! - Zarzekła się. Naprawdę chciała się poczuć jak bohaterka Si Es Aj, jak detektyw na tropie prawdziwej sprawy, chciała pokazać na co ją stać!
- Nie wsadzicie mnie do więzienia, prawda? - Zapytała ciszej i mniej pewnie, nawiązując do wczesniejszego wyznania. Włożyła w to pytanie cały urok osobisty, jaki miala w zanadrzu!

Uśmiechnęła się, gdy Bobby wyraził słowa podziwu dla niej. O. Ona to takie rzeczy lubiła. UZNANIE. Dobrze, że nie zauważyła rozbawienia Williama!
-Która plaża? Wschodnia? Czy Leadbetter?-to było istotne!
-No dobra.-przytaknęła pomysłowi podzielenia się na grupy.-Czyli Joan i Bobby - Loveless, Patricia i Carmalita - Amaro, Liluye i... kto? - Romero, ktoś musi wziąć Hollanda, no i... ogarnąć kelnerkę. Ja mogę wziąć Hollanda, choć pewnie nic nie wyciągnę z niego. Ale można przy nim powęszyć.-zaproponowała.-No i trzeba przetrzepać tutaj każdy kąt!
I potem... Trish rozpoczęła swoją historię. Lola rozchyliła usta w wyrazie szoku. Przymknęła oczy, modląc się o to, by jej dzieci urodziły się z większym ilorazem inteligencji.
-...nie, bo nasze biuro nie dostało zgłoszenia o popełnionym przestępstwie.-wymamrotała, wzdychając.
-Dobrze. Wszystko jasne?-upewniła się, nie mając pojęcia co Tommy Lee Jones ma do niej!

Poparzyła nieprzekonana na Bobbiego. No nie była pewna, żeby starsza pani była prosta do zwierzeń.
Uśmiechnęła się lekko na wynurzenia Trish, może i głupiutka, ale uroku miała za trzy osoby na raz.
- To wstępnie mamy ustalone. Następna odprawa na wschodniej, ok?
Potem zebrała się i swoje rzeczy do pokoju, bo chciała jeszcze wziąć prysznic.
/zt

Jon obserwował zgromadzenie, słuchał z niedowierzaniem Trish i aż zasłonił uszy swojej suczczce, żeby uchronić ją przed głupotami drugiej szuczy.
Przysunął się do Loli.
- Tylko się nie przemęczaj, tak? - ostrzegł jak na mamę-kwokę przystało.

Och, sądząc po minie Joan, nie była przekonana. No, ale cóż. Dadzą radę! Zapewne pożegnał się z grupą i ruszył za nią do pokoju.

zt

Trish odetchnęła z ulgą, że nie trafi do pierdla za naćpanie jakiegoś wypierdka, o którym już prawie nie pamiętała. Widziała jednak uznanie na twarzach innych. Była jak Super Agentka. Hm... Przydałby się czarny strój...
- Okejka, to powiedzcie mi, co mam z niego wyciągnąć! To hejka! - Rzuciła jeszcze na odchodnym, gdy William ją zgarnął. Wyglądali PRAWIE jak para i to ją cieszyło!

zt