Czerwone skały

First topic message reminder :

Czerwone skały to jedne z najciekawszych i najpiękniejszych elementów krajobrazu, jakie można napotkać podczas podróży po Arizonie. Okoliczne tereny są nieco bogatsze w roślinność, która pięknie współgra z niezwykłym kolorem skał.
Asfaltowa droga prowadząca do Old Whiskey, poprowadzona nieopodal skał jest jedną z częściej i chętniej uczęszczanych, właśnie ze względu na jej malowniczość.

Lil wyszła z namiotu od rana, gdy jeszce było chłodno i umyła się, ogarnęła, przeszła ciut i rozgrzała, a potem zrobiła śniadanie. Standardowo usiadła w cieniu namiotu na tyłku, z okularami na głowie i modląc się po cichu. Chociaz i tak nikt jej nie słyszał, wiec mruczała pod nosem.

60

Indianka niczego nie zauważyła, wiec siedziała dalej, mrucząc pod nosem.

I tak przesiedziała godzinę... może dwie.. aż w końcu upał zaczął ją męczyć na tyle, ze musiała się ruszyć z miejsca i zmoczyć twarz, kark i włosy.
W tym czasie usłyszała warczenie... oj, to nie zapowiedziało nic dobrego!

Z mokrą szmatką w dłoni wyprostowała się i rozejrzała po okolicy. Co? Znów komuś wlazła w paradę? Czy chociaż jeden dzień nie może być spokojny? Westchnęła.

Czy pumy warczą? Czy to zmutowana puma z Old Whiskey? Nie spotkała tego kota z bliska nigdy. Pomacała się w poszukiwaniu noża i zaczęła powoli cofać w stronę namiotu.

No na pewno nie był to odgłos podobny do tego, które wydają psy czy kojoty, ale pomruk, który wydała puma przyjazny nie był. Potem ryknęła tym swoim przeraźliwym skrzekiem, co przypominał dźwięk darcia materiału. 
Nie ruszyła się z miejsca.
Mnożnik na spostrzegawczość, próg 50. jak przekroczysz, zauważasz krew na jej pysku.

Dużo

No dobra to wyjasniało zachowanie zwierzęcia. Obok było pewnie jedzenie, wiec chyba wystarczyło się wycofać, vo tez Liluye zrobiła, chcąc się schować w namiocie i przeczekać.

6

To chyba dobrze że się nie rusza? Lil lepiej znała się na psowatych. Schowała się w namiocie i zamknęła plachte od drzwi.

Liluye siedziała w namiocie. Po chwili zauważyła cień pumy... która przeszła koło namiotu.
Czy dziewczyna wyjrzy?

Może i ją kusiło, żeby wyjrzeć, ale nie była głupia. Wolała być cała. Zafascynowana Obserwowała cień zwierzaka na ścianie namiotu.

Cień w końcu zniknął. I przez kolejne dziesięć minut się nie pokazał. Tez nie było słychać zwierzaka.

Popijając powoli wodę siedziała jeszcze pięć minut dla pewności, a potem ostrożnie wyszła.

Cisza... jedynie czerwone kropki na ziemi. To chyba ta krew... I jakby prowadziły te ślady do jakiegoś miejsca. 
Czy Liluye idzie za nimi?

Wzięła nóż, wzięła broń, wzięła telefon i zakryta od stóp do głów w swoje jasne ciuchy poszła ciekawa za śladami.

55

Ostrożnie podazyla tropem, rozglądając się uważnie by niczego nie przegapić.

Kolejne metry w głąb korytarzy ze skał...

Mnożnik na spostrzegawczość, próg 55. Jak przekroczysz, idziesz tropem śladów. Jak nie, gubisz je. 

60
Szła dalej, nadal tak samo ostrożna i ciekawa tego, co znajdzie.

Po półgodzinnym marszu doszła miedzy skały gdzie znalazła... tych dwóch rednecków! Martwych! Z przegryzionymi szyjami. to chyba oni byli daniem naszej pumy!

Zatrzymała się jak tylko ich zobaczyła, wolałą nie podchodzić bliżej. Rozejrzałą się za pumą. Zacisnęła dłoń na nożyku i wymacała telefon w kieszeni, a potem zadzwoniła pod 911.

/ 18.09, pora ta co Liluye

Jakiś czas po zgłoszeniu dwóch umarlaków policji zjawił się radiowóz. A w nim Gabrielle i Tomaszek gotowi do wspaniałej, wspólnej akcji. Tom wysiadł z auta i rozejrzał się. Zapewne spostrzegł auta, a dalej pewnie trzeba było iść na piechotę.
Od razu wyciągnął z bagażnika dwie torby na zwłoki. Z ponurą miną ruszył we wskazanym miejscu wraz z sierżantem-kobietą.

- Ależ kłopoty ta Oldwood przyciąga..
Rzuciła Gabrielle, gdy wysiadała z radiowozu, zastanawiając się czy Lil czasem nie jest przeklęta. Gdzie się nie pojawiała, tam gesto ścielił się trup. Ramirez aż przeżegnała się na myśl o tym zjawisku i pokręciła głową, ruszając za Tomaszkiem.
Swoje trzeba było przejść.