Droga do Old Whiskey - Apache Road

First topic message reminder :

Dwupasmowa droga szybkiego ruchu, która prowadzi przez bezkresy pustyni. Droga jest dość kręta, ale zdarza się, że również odcinki całkiem proste ciągną się przez parę mil. Tablice odmierzają odległość do miasteczka. 
Łączy sie ona z Apache Road, która prowadzi z Old Whiskey do Appaloosa City.

10 rzal

Kółko żyło własnym życiem. Kiedy Azjatka chciała skręcić w lewo, kierownica buntowała się i skręcała w prawo. Dobrze, że w okolicy drogi nie było niczego poza piaskiem, bo prawdopodobnie byłaby już martwa.
- Jak mam cię wieźć to masz mi powiedzieć o co chodzi - była już wyraźnie zdenerwowana. Nie wiadomo czy bardziej wkurzało ją, że ktoś do niej strzelał czy że zaraz miała wpaść w poślizg i się zabić.

Mężczyzna widząc, ze Nana sobie nie radzi, chwycił kierownicę i samochód szybko wrócił na właściwy pas ruchu.
- Dobra, dobra, mafia z China Town. Zadowolona? - Rzucił zdenerwowany. Oddał stery Nanie i znowu przygotował się do strzału.
- Teraz to jesteś moją zakładniczka, no, jak ci już powiedziałem, nie?


Nana musi szybko zgubić pościg... ślepy los:
1,3 - wciąż jedziecie tak samo, samochód siedzi wam na ogonie
2,4,5 - oddalacie się od samochodu
6 - samochód zrównał się z wami

3

Samochód wciąż jechał w sporej odległości za nimi. Nana widziała go w lusterku, ale raczej jeszcze im nie zagrażał. Trochę ciężko było kogoś zgubić na prostej drodze, gdzie poza nimi nie było innych samochodów. Chyba jeszcze ani razu nie oddaliła się tak od Old Whiskey. To dziwne, ale przywiązała się do tego pokręconego miasteczka bez centrów handlowych i bogatych znajomych...
- No świetnie! Chcę wysiąść. Za chwilę się zatrzymam i wysiądę! - bała się, gadała głupoty, ale chińczyk powinien jej uwierzyć, bo puściła kierownicę i zamknęła oczy.

- Tā mā de!!!
Mężczyzna szybko pochwycił ponownie kierownicę i usiłował zapanować nad samochodem. Szło mu opornie.
- Prosze, dobrze, dobrze, odwiozę cię do domu potem, tylko błagam, prowadź ten samochód! A ja się tych kolesi pozbędę, błagaaaaaam!

Głupi mały Chińczyk. Nana na moment znienawidziła swoje pochodzenie, żeby po chwili trzepnąć faceta pięścią i chwycić kierownicę. Głupi mały Chińczyk. Spróbowała przyspieszyć samochód, wcisnęła gaz do dechy. Na pewno nie uda jej się ich zgubić przed wjazdem do jakiegoś miasteczka, ale zawsze może sprawić, że znajdą się tam dużo wcześniej. Głupi mały Chińczyk!
- Nienawidzę małych Chińczyków - mogła powiedzieć co myślała, w końcu to ona trzymała w rękach ich życia. Szkoda tylko, że w tamtym momencie były one ze sobą ściśle powiązane.
Nie pomyślała o tym, że sytuacja kiedyś się uspokoi, a ten typek miał znajomych z mafii... Z drugiej strony chyba nie był zbyt lubiany, więc może nie ucierpi za bardzo.

- Dobra, dobra, niech ci będzie! - warknął i skupił się na przeładowywaniu broni. Znowu uchylił okno i zaczął strzelać. 
Huk, krzyki i pisk opon. Nana kątem oka mogła zauważyć w lusterku, ze samochód, który ich gonił wpadł na barierki. Widocznie kula przebiła opony, albo do lepsze - dosięgły kierowcy.
- Shì de! - krzyknął kitajec, siadając wygodniej. - Qù chéngshì, do Appaloosa teraz! 
Otarł pot z czoła i odetchnął z ulgą.

- Chyba nikogo nie zabiłeś!? - pisnęła przerażona. Głupia Nana, oglądała tyle filmów o gangsterach i niczego jej to nie nauczyło? - Po co do Appaloosa? Miałeś mnie odwieźć do domu.
Coś jej tu zaczynało śmierdzieć. Nie miała zamiaru zostawać zakładniczką głupiego małego Chińczyka. Tyle, że on miał broń.

- Nie, nie zabiłem! - skłamał całkiem sprawnie. - Musze zdążyć na lotnisko... błagam, błagam... oddam ci ten samochód, zapłacę za taksówkę, tylko dowieź mnie na lotnisko... albo przynajmniej do samego miasta. Błagam!
Spojrzał na Nanę kocimi, błagalnymi oczkami.

- Dobra, ale rzuć pistolet na tylne siedzenie i cały czas trzymaj ręce na kolanach. I nigdzie nie dzwoń i nie patrz na mnie. Musisz mi wytłumaczyć drogę. Potem wysiadasz i mnie nie dotykasz. - przypomniała sobie jedną scenę pościgu z jakiegoś amerykańskiego filmu i powtórzyła kwestię grubasa, który jechał za kółkiem. Szkoda tylko, że nie umiała tego przedstawić ostrzej, ale w końcu była zwykłą babą i to prowadzącą samochód.
- Daleko jeszcze?

Mężczyzna bez słowa sprzeciwu odrzucił broń, położył dłonie na kolanach i patrzył przed siebie. Nie milczał jednak.
- Trudno będzie z tym niedotykaniem jak taka ładna dziewczyna obok mnie.

- Mam depresję, od kilku miesięcy ciągle myślę o popełnieniu samobójstwa. Nie kuś mnie, żebym zabrała cię ze sobą na tamten świat - skłamała.
Nie spojrzała na faceta, ale w duchu wyobraziła sobie jego zdziwioną i jednocześnie przerażoną twarz, przyjemny widok.

Głośno przełknął ślinę, ale po chwili odzyskał pewność siebie.
- Dobrze, dobrze, i tka wyglądał na porządną co to się nie puszcza. - Mruknął i wskazał kobiecie skręt, który prowadził do Appaloosa...

zt - zmiana lokacji -> http://www.oldwhiskey.pl/t86-parking

/przyczepa Lali

Z dużym niepokojem wsiadła do tego auta i z jeszcze większym przysłuchiwała się pracy jego silnika. Czy to na pewno dojedzie?
Dla bezpieczeństwa, by nie umarli z głodu, pragnienia i zimna, miała w torbie taką folię co to się nią okrywało ludzi, wodę i batoniki muesli. Kto wie, co się stanie, jeśli staną na środku pustyni i nikt ich nie uratuje?
-Jeśli nie pokazują tam klaty Gąski, to wolę Sherlocka w kosmosie.-kontynuowała temat filmu, nakręcając loka na palec.
Chyba guma smakowa zaczęła tracić smak. Ech!

- Pokazują kilak razy. Nawet raz pośladki - odpowiedział poważnie. Jednak zdając sobie sprawę z tego, jak mogło to zabrzmieć, dodał:
- Tak słyszałem od Emmy.
Poprawił lusterko i zmienił bieg. Samochód wciąż charczał, lecz już niego bardziej znośnie.
- Wiesz, trochę pojedziemy, to jak ten... nudzisz się, no to... no wiesz.

W pierwszej chwili uśmiechnęła się i nawet klasnęła w dłonie. I już otwierała usta, by zachwycić go jakimś super komentarzem na temat mięśni Gąski i tego, w jaki sposób ćwiczył, by się takich dorobić, gdy nagle konsternacja wypłynęła na jej twarzy.
Mrugnęła.
Czy powinna zacząć się martwić, że ma chłop... NARZECZONEGO, który był krypto-gejem? Czy coś takiego było dziedziczne? Przejął to od Skittlesa?
I już miała rzucić kolejnym błyskotliwym tekstem, gdy ten znów się odezwał.
-...co wiem?-spytała tylko, uśmiechając się przesłodko.
Zaczęła powoli opuszczać szybę. Wypluła gumę przez okno, robiąc z tego mini-wydarzenie, czyli WCALE SIĘ NIE SPIESZĄC. Po czym skrzyżowała ręce i spojrzała wyczekująco na Naiche.

Na chwile spojrzał w stronę loli.
- Możesz mi zapleść we włosach taki mały warkoczyk?

TOTALNIE nie spodziewała się takiej odpowiedzi i przez chwilę się zastanawiała czy Naiche przeczuwał, że mógł się szykować foch z jej strony, jeśli poda nieprawidłowe hasło.
Wzruszyła ramionami.
-Masz jakąś GUMKĘ?-spytała, jakże rozbawiona z możliwej analogii.
Usiadła bliżej niego i zajęła się pracą.
-Lubię takie robótki ręczne.-wyznała.-Moglibyśmy adoptować taką murzyńską dziewczynkę z długimi włosami zamiast psa. Tylko w takim wieku, by nie była już irytująca.-powiedziała z powagą.-Kiedy dzieci przestają być irytujące?

Sięgnął ręką do schowka; gdy otworzył, wysypały się z niego paciorki, gumeczki, wisiorki, rzemyki i kamyczki. 
- Myślałem, ze ja ci starczam na robótki ręczne - zdziwił się, skupiając się ponownie na drodze.
słysząc pytanie, odpowiedział bez zastanowienia:
- Jak się wyprowadzą z domu.

Lola aż westchnęła, widząc to naręcze przeróżnych kolorowych ozdóbek do włosów.
-Ściąłeś włosy.-mruknęła, nie zdobywając się jednak na ostrość czy niezadowolenie w głosie.-Nie mam tu za dużo roboty!
Zmarszczyła brwi.
-Bez sensu.-skrzywiła się.-To równie dobrze mogę wykorzystać Ritę.

Zacisnął palce na kierownicy tam mocno, ze aż opuszki mu zbladły.
- Dobrze wiesz, czmeu ściąłem włosy - warknął niezadowolony z uwagi dziewczyny - To nie był mój kaprys.

Lola zacisnęła usta w wąską linię, powstrzymując się przed warknięciem: "NO PRZECIEŻ WIEM!". Nic mu nie wyrzucała, tak? Po prostu stwierdziła fakt.
Zmrużyła oczy i spięła mu ten warkoczyk, zanim się odsunęła.
-Wiem.-powiedziała w końcu, miękko.-I nie zmienia to faktu, że są krótkie.-starała się brzmieć super delikatnie.-Dodają ci charakteru.-dodała po chwili, przewiercając go wzrokiem.
Bo dodawały. I niekoniecznie miała na myśli jego wygląd.
Miała talent do używania języka w niepoprawny sposób.
-Często rozmawiasz z Emmą?
Skoro już weszło na te tory, to... no w sumie nic jej o tym nie mówił, tak? Może czas najwyższy by zaczął?

Ciężko mu było to wszystko wspominać - najchętniej to by dalej zgrywał głupa i udawał, ze nie ma problemu. Bo nie lubił takowych rozwiązywać, wolał się schować. Lecz teraz poczuł, ze jest zagoniony w kozi róg i zbywanie nic nie da.
Szczególnie, że Lola robiła teraz podchody, zaczynając temat Emmy.
- Czasami - mruknął - teraz wiesz, ma testy w szkole, nie ma czasu... czasami zadzwoni...
Wyprostował się i oczy skupił całkowicie na drodze.
- Jak jej rodzice pozwolą.

Przez chwilę miała wrażenie, że Naiche złapie za ręczny, nagle skręci, zrobi zwrot o 180 stopni i odwiezie ją do domu z tekstem, że nici z randki. Albo w ogóle zatrzyma się i wystawi ją z auta. Bo to był temat tabu.
-Aha. Testy? I co?-podchwyciła.
Zmarszczyła brwi.
-CO?-wybałuszyła oczy.-Czemu jej nie pozwalają?!-spytała, nie kryjąc oburzenia, domyślając się, że to "czasami" to wcale nie wina szkoły.

Gdy Lola krzyknęła, na jej nieszczęście - wcisnął nagle hamulec. Samochód stanął z piskiem opon, a Lola prawe wpadła na deskę rozdzielczą.
- Bo jestem, kurwa, pojebem, dlatego mi nie pozwalają! Bo im się nie udałem, to teraz córki zepsuć nie chcą! Tak, dlatego!
Znowu wcisnął gaz i samochód ruszył ponownie przed siebie.

Lola dziękowała Bogu, sobie, swojemu intelektowi, poczuciu sprawiedliwości i przestrzeganiu wybranych praw, że zapięła pasy.
Nie wydała z siebie dźwięku, będąc w zbyt dużym szoku. Przez chwilę jeszcze siedziała sztywno, wpatrując się w drogę przed sobą.
-BOŻE, NAICHE!!!!!!-wydała z siebie w końcu.-Nie. rób. tego. WIĘCEJ!-gorąca Meksykańska krew w końcu zaczęła ponownie krążyć w jej krwioobiegu.
Wzięła kilka głębokich wdechów, patrząc przez szybę. I wróciła myślami do rozmowy, gdy zdołała się uspokoić.
-Brzmi to jakby po prostu potrzebowali czasu, a wy długiej rozmowy.-burknęła, patrząc na niego w końcu.-Chyba że o czymś jeszcze nie wiem?