Dom Liluye i Howhakana

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Opcjonalnie na podwórku znajduje się podjazd.

- Nawet nie zaczynaj - westchnęła.
- Ten punkt widokowy, tak? - uniosla brwi pytająco. To on mial wybrac, o ile pamiętała.

-Okej. To wskakuj. - Miał nadzieję, że jednak się zgodzi na kolacje.

Pewnie podał jej kask, bo jak nie to sie nie zgodziła. Podeszła do motocykla i zapiela kask. Pachniała jakoś korzennie, jak zwykle. Trochę słodko, trochę ostro.
A kolacja odpadała. Obydwoje byli ubrani raczej niewyjsciowo. Usiadla za nim, troche niepewnie, raczej tak nie jeździla.

Podał jej swój kask i gdy była gotowa ruszył.


z.tx2

/ pewnie ok. 22, 09.10.2013

W końcu wrócili do Old Whiskey i Delshay odwiózł Liluye do domu. Ta wysiadła z samochodu i przeszła do drzwi domu. Bolały ją stopy. Obróciła się przy drzwiach do mężczyzny.
- Marzę o tym, żeby ściągnąć te buty.. - mruknęła. - Wchodzisz na chwilę? - to chyba nie był najlepszy pomysł..

Nie był pewien czy wejście do środka by im pomogło, czy wręcz przeciwnie. Żyj chwilą...
-Jasne. - Zamknął jeszcze samochód i wszedł razem z Lilu.
-Chętnie zobaczę jak Ci się żyje.

Ona też nie wiedziała. Chyba nie najlepszy pomysł, ale już za późno.
- Zobaczysz skrzeczącego Omena - weszła do środka i od razu ściągnęła buty, wracając do swojego normalnego wzrostu.
- Mieszkam z Howiem.. w sumie. Ale obecnie sama - wyjaśniła. Zostawiła szpilki na ziemi i przywitała się ziemi Moira.

-Mam nadzieję, że mnie nie podziobie. - Rzucił pół żartem pół serio idąc ciągle za kobietą. Idąc w ślady Liluye przywitał się z Moira.
-Howie... - Wumruczał po czym nieco się rozchmurzył słysząc, że mieszka jednak sama.
-Skoro nie ma tu twojego brata może będzie bezpieczniej jeśli... - Powiedział ciągle idąc przed siebie.

- Jeśli co? - spojrzała na niego nie wiedząc o co chodzi.
Omen odezwał się z klatki w jej pokoju donosnym skrzekiem.

-Nie wiem... jeśli już pójdę? Nie chcę się narzucać.
Powiedział po czym usłyszał skrzek. To musiał być ten słynny kruk, o którym mówiła.
-Widzę, że ktoś nie może się doczekać, żeby Cię zobaczyć.

- Obiecałeś mi masaż. . Ale możemy to przełożyć - ściągnęła bransoletki i poszła za delshayem.
- Chcesz go zobaczyć? - zaproponowała mu oglądanie swojego ptaka.. to chyba nie w te stronę powinno działać?

Zaszedł ją od tyłu i położył dłonie na jej ramionach delikatnie masując.
-Chętnie bym go zobaczył, ale obiecałem Ci masaż. - Powiedział cicho.
-Mam swoje priorytety.

Zamruczała cicho i zamknęła oczy, odchylajac głowę w tył
- Mhm.. a możemy usiąść? - zapytała - bo zaraz nie ustoje

-Jeśli sobie tego życzysz to możesz się nawet położyć. - Powiedział i gdy tylko przeszli w miejsce, gdzie Liluye będzie wygodnie, Del wrócił do masowania jej. Najpierw barki i szyja.

Nie powinna na to pozwalać ani w ogóle zgadzać się na ten masaż. Najlepiej wcale. Miała nie ulegać, tak? Sama to sobie powiedziała. Nie powinien tu nawet wchodzić. A zamiast tego usiadła na kanapie i dała się masować bez słowa. Wygodniej byłoby gdyby się przebrała, bo wciąż była w sukience ale trudno.
- A co będziesz chciał w zamian? - nie posądzała go o bezinteresowność. Zawsze robił coś za coś.

Długo sie nie odzywał. Co chciał w zamian? Delshay myślał i myślał.
-Nic - wyszeptał. Dotarło do niego, że nie chciał nic w zamian. Obiecany masaż i nic więcej.
-Nic nie chcę Liluye. - Powtórzył głośniej.
-Skończę masaż i się zmywam. - Dodał po chwili masowania. Nie chciał, żeby doszło do czegokolwiek. Miał się w końcu zmienić.

Uśmiechnęła się, czego nie mógł widzieć, bo siedziala tyłem.
- Dobrze - mruknęła w odpowiedzi i korzystając z okazji położyła na moment dłoń na jego ręce, gdy ta znalazła się na barku Lil i oparła o nią policzek. Ale tylko kilka sekund. Pewnie o te kilka za dużo.
- Będziesz jeździł konno w pracy? - zapytała zaczynając zupełnie inny temat. Bo tutaj docierali znów w niebezpieczne miejsca.

Przez chwilę poczuł jej policzek na dłoni i nie chciał, żeby go stamtąd zabierała. Na szczęście zaczęła temat, który pozwolił mu się ocknąć.
-Nie przepadam za końmi, przecież wiesz. - Stwierdził wzruszając ramionami.
Zaczynała się rozluźniać, przez co jego ruchy zaczynały sie stawać powolniejsze i delikatniejsze. Zapowiadało się na koniec.

- Wiem, wiem - westchnęła, wciąż tym samym mruczącym i rozleniwionym tonem.
- Cały czas liczę na to, że kiedyś zmienisz zdanie - znów lekki uśmiech.

-Kto wie. Może dam się przekonać. Jednak za to już będzie jakaś cena. - Uśmiechnął się niezauważalnie, chociaż i tak nie mogła tego widzieć. Mimo tego, że już nie potrzebowała trzymał dłonie na jej barkach.
-Pewnie będziesz musiała iść ze mną na randkę czy coś. - powiedział po niedługim namyśle.

Odsuneła się i Obróciła przodem do niego. Ta dzisiejsza kolacja to i tak za dużo. Na za wiele sobie pozwala.
- W takim razie sobie nie pojeździsz - skomentowała jedynie. Nie da się zaprosić na nic co można nazwać randką. Nie ma mowy.

-Jak zwykle poważna. - Zaśmiał się i zbliżył się do niej. Miał ochotę ją pocałować w usta, jednak złożył małego całusa na jej czole i odsunął się.
-Nie chcę Cię do niczego zmuszać i skończyłem z zasadą coś za coś. Szczególnie jeśli chodzi o rzeczy, które wiele znaczą dla drugiej strony.
Przeczesał włosy dłonią bo już mu zasłaniały o wiele za dużo niż powinny. Przeszedł do przodu i przykucnął przy niej.
-Powtórzę to jeszcze raz. Nie będę Cię do niczego zmuszał. Wszystko co ma być między nami, musi wyjść od Ciebie.

Odsuneła by się, gdyby chciał ją pocałować. Na pewno. Przynajmniej tak sobie mówiła. Narratorka nie jest stuprocentowo pewna. Zmrużyła oczy tylko. Po jego ostatnich słowach westchnęła.
- Nie licz na nic, Del bo możesz się zawieść - dalej była poważna. Może i potrzebowała kogoś obok siebie, ale nie zamierzała łatwo zapomnieć tego wszystkiego Delshayowi. Nie chciała by coś mu się wydawało, ale.. widziała, że sama chyba zaczyna dawać mylne sygnały. Nie będzie go trzymać przy sobie tylko po to, by go wykorzystywać gdy gorzej się poczuje albo będzie potrzebowała podwozki gdzieś.

-Nawet nie śnię o tym, że mi kiedyś wybaczysz, zaufasz, czy że między nami będzie mogło powstać coś więcej. Po prostu chcę, żebyś wiedziała, że Cię nie wykorzystam i z mojej strony nie musisz się niczego obawiać. Nie robię tego wszystkiego, żeby Cię zaciągnąć do łóżka. Robię to po to, żeby Ci się polepszyło. To wszystko - Del nigdy nie był bardziej poważny. Nigdy. Poklepał lekko ją po udzie i wstał. Jeszcze raz przeczesał włosy rozczochrując je lekko na czubku głowy.
-Jak odpoczniesz zjedz coś jeszcze. I pamiętaj o obfitym śniadaniu. - Powiedział jakby na pożegnanie. Nie chciał iść, ale skoro jego słowa miały być prawdziwe musiał.

Westchnęła. Może kiedyś mu wybaczy. Ale co miała odpowiedzieć na taki wywód? Przy zaciągnięciu do łóżka prawie Parsknęła. Było to mało prawdopodobne. To, żeby miał taki cel celu jej stanie.
Podniosła się I zrobiła ten krok w jego stronę. Cmoknęła go w policzek, stając na palcach.
- Dziękuję - odpowiedziała tylko na to wszystko. Bo co innego mogła? Dziękowała i za dzisiejsze spotkanie i za to, co powiedział. Oby to była prawda.