Klub studencki "Piątunio"

Jools może i miał 41 lat na karku, ale czuł się tak młodo, że na studiach pewnie uchodziłby za wiecznego studenta. Pewnie jak wlazł do klubu studenckiego, przedstawiając się jako profesor od Łopatologii, ziemi i powietrza, to jakaś szczota uwierzyła jego słowom.
- Tańcz, tańcz, tańcz, kiedy wszyscy tańczą i pij, pij, pij, kiedy nanana - zanucił sobie w ogóle nie do rytmu, przeciskając się w swojej krzykliwej czarnej koszulce z neonowym pterodaktylem, którego żylaste skrzydła nachodziły na ramiona Joolsa.
I tanecznymi podskokami dotarł do baru, gdzie zażyczył sobie piwa z cytryną, bo dobre było! Smakował! I pokiwał się na boki, gotów wbić zaraz na środek. Jak tylko wypije choć jedno piwo.

Za porównanie go do łani, czułby, że ego by mu urosło. Wszystko dzięki zgrabnym łydkom Reynoldsa. Kiedy otrzymał piwo, to się napił porządnie, a potem zwrócił uwagę najpierw na długie, ciemne włosy (przynajmniej w ciemnościach takie długie mu się wydawały), a potem na Consuelę, której przyglądał się tak, jakby nie mógł odgadnąć, skąd ją zna.
- ...hę? - spytał, bo nie ogarnął. Przechylił się, jakby chciał z odległości pięciu centymetrów przyjrzeć się twarzy Ramirez i sprawdzić czy wszystkie pory są zamknięte. - Ach! - i pokazał na swoje oko, które miało lekkiego sińca migającego w świetle klubu. - Twoje pięści na mej twarzy ładnie zatańczyły - przyznał. - ...ale dzisiaj bez tego, nie? - musiał się upewnić, by w razie czego szybko spieprzyć.

- Na razie brzmi przerażająco. Zwłaszcza, że jak chciałem, by mi zrobili pandzie oczy to nikt się nie zgłosił, a teraz chodziłem jak ten pies biało-rudy czy tam kawowy, luj wie, ale Reksio czy jakoś tak się zwał - powiedział, marszcząc nos.
- Lepiej kalką niż kaleką, eheheheh, Hoking by nie aprobował - zarechotał, dziwiąc się temu, że Stefan nie miał zniszczonego wzroku od ciągłego siedzenia przy kompie. Jools oczywiście dał się wypowiedzieć Consueli, ciesząc się i chłonąc komplementy; nawet jeśli miał być to wyzysk to i tak nie był zmartwiony. Cieszył się, że mu nie wytykała zmarszczek mimicznych i innych towarzyszących, może w świetle studenckiego klubu był młodszy?
- BOOM, dostajesz piwo - rzucił i kiwnął na barmana. - Za dobrze ci poszło, ale wiesz... - przytknął palec do swoich ust. - Przypominasz mi taką jedną, co to w jakimś filmie tańczyła na ringu i też dobrze wywijała - przyznał i zmrużył oko. - Będziesz tańczyć?
Machnął na barmana, pewnie z ostatniego roku, żeby spytał Ramirez, co ona chce. Oj, wypije sobie.

W rozmowach z Joolsem trzeba było pamiętać o tym, że jak człowiek nie słucha połowy rzeczy, które wydobywają się z ust Reynoldsa to jest w niebie. Pieprzył trzy po trzy, często bezsensownie, ale jakoś tą gadką potrafił w końcu znaleźć sobie żonę. No, chyba że tamta wcześniej się wycwaniła i słuchała tego, co powinna, a jakże.
- No ja oglądałem Wytańczyć marzenia, Step Down i Tupot małych stóp, też co nieco umiem - powiedział ze śmiechem. - Choć nie mam meksykańskiej krwi, a wy się przy wszystkim bawicie, aj, zapomnij - machnął dłonią, a pusty kufel pokal po piwie odstawił z łoskotem. - Poza tym, no kamon, ilu facetów zatańczy ci Szakirę? - spytał. - Chodzi mi o tych, co nie są czipendejsami, rzecz jasna - dodał, by pewnie zaraz samemu śmiało zacząć trzaskać dens. Prawdopodobnie jego celem było zdobycie parkietu dzisiaj.