"Strzelnica" Boba

- Po prostu uważam, że lepiej jest, jak znasz broń. Zresztą jestem przezorny, więc zwracam na takie coś uwagę - wytłumaczył się i zmarszczył brwi, gdy wspomniała o broni.
- Rewolwer? - spytał i się zastanowił. - Nie bawiłem się w rozkładanie i składanie, bo jak dla mnie za dużo roboty i gmerania śrubokrętem - stwierdził. - Z czyszczeniem łatwiej będzie, ale to albo podejdziesz do brata, albo do Clausa to ci wytłumaczy - mruknął.
Zaśmiał się nikle.
- Twój brat z pewnością będzie zadowolony, że kupiłem ci broń, jeszcze mnie zje na następne przywitanie - oznajmił, podając broń Liluye.
- Działaj.

- Wiem, wiem, ale w razie czego oprócz brata do niego też możesz podejść albo sam ewentualnie później podpytam - mruknął.
Posłuchał, co dziewczyna ma do powiedzenia i parsknął, przy czym pokręcił głową.
- Teraz poczułem się staro - mruknął. - Ale jestem ciekaw, co by powiedział, jakby spojrzał na Maro i Consuelę - dorzucił i westchnął cicho. No nic innego nie miał do powiedzenia w sprawie tego czy jest za stary dla Liluye, czy nie!
Will spojrzał na to, jak Oldwood manewruje przy tej broni palcami, aby w razie czego ją pouczyć czy też dziewczynie doradzić. Gdy zwróciła się do niego, Parker przysunął się, by wziąć od niej broń.
- Musisz odciągnąć sprężynę w ten sposób, najwygodniej - pokazał ze dwa razy, zerkając to na broń, to na Lilu. - Potem wyjmujesz lufę z zamka - dodał. - ...i wtedy masz gotowe.
Złożył broń na nowo.
- Spróbuj jeszcze raz - powiedział. - Rozłożysz i złożysz bez problemu to pójdziemy na strzelnicę, nie będę cię męczył pół nocy - uśmiechnął się. Odrobinę dwuznaczny (i pewnie cierpiący) wydźwięk, ale kto by się tym przejął.

- Dzięki ci bardzo - powiedział wyraźnie urażonym tonem. - Jeszcze mnie czeka kryzys wieku średniego, nie wysokiego, więc daj mi się nacieszyć drugą młodością, która niedługo najdzie - poinformował. Ostatecznie jednak uśmiechnął się delikatnie.
- Inaczej nie zapamiętasz jak sama nie zaczniesz tego składać i rozkładać - podsumował jej słowa, oddając broń w oczekiwaniu na to, że Liluye zajmie się bronią odpowiednio, jakkolwiek by to nie zabrzmiało.
- Dobrze - przyznał. - Spodziewałem się, że dłużej będziesz się męczyć, więc jest naprawdę w porządku - sięgnął po magazynki do Glocka.
Nic dziwnego, skoro taka niedomyślna.
- No to wysiadaj - mruknął, samemu się do tego przymierzając. Wziął tylko laskę, choć wspieranie się o nią już nie było potrzebne. Normalnie chodził, noga pobolewała, a poobijane ciało wróciło do swojej świetności. - Strzelałaś kiedykolwiek?

- Nie no... Zawsze marzyłem o Bentleyu - powiedział po chwili namysłu. - Albo, nie wiem, Astony, też ładne. Jak na razie i tak motocykl - dorzucił swobodnie. Ot, nie był to temat, który teraz rozważał; poza tym - trochę na te auta musiałby zaoszczędzić, co w sumie nie byłoby trudne, skoro nieco żydowskiej krwi (osobowości) w sobie Parker ma.
- To za pół godziny zobaczymy jak ci pójdzie, a potem... po całej szopce trochę dłużej będziemy to ogarniać - oznajmił.
- Niektórych może to bawi, ale nawet dla mnie żadna to rozrywka. No, może jak paintball, ale w to... och, lata się nie grało - westchnął i pewnie stanęli przy najbliższym rzędzie butelek.
Odbezpieczył Glocka i wycelował w środkowy rząd butelek.
6 (86), 6 / 3 (56), 7 / 5 (76), 9.
I nie trafił tylko za drugim razem, ale na szczęście Will nie szczycił się swoją świetnością w użytkowaniu broni palnej, bo jednak nie potrzebował tego, póki nie było żadnych akcji.
- Pamiętaj, że jak zawsze coś chcesz zrobić. Przeładować, zmienić magazyn, odbezpieczyć czy zabezpieczyć albo też kontrolnie sprawdzasz czy komora jest pusta to najlepiej celuj w ziemię lub w bezpiecznym kierunku. Tak, aby ani rykoszetem nie dostać, ani komuś czegoś nie odstrzelić... jeśli nie masz zamiaru, oczywiście - to powiedziawszy, Will pokazał o co chodzi i wręczył Liluye Glocka.
- Pokaż jak celujesz - mruknął, drapiąc się po nosie.

- Pamiętam, że kiedyś... jak byłem piękny i młody, choć teraz tylko piękno pozostało - uśmiechnął się cwanie. - ...to w Appaloosa, w sumie za, był teren na paintball. Na upartego wszędzie się da - wzruszył ramionami.
- Z długiej? - dopytał się i spojrzał na nią sceptycznie. Zastanawiał się jak to możliwe, że odrzut jej nie zabił, taka krucha była! - Trzeba było mówić to bym Remingtona wziął - mruknął po chwili.
Przyjrzał się Indiance.
- Nogi szerzej to będziesz pewniej stała i odrzut nie będzie dla ciebie za mocny - podszedł do Indianki, dłońmi lekko łapiąc ją za łokcie. - Miej usztywnione, ale nie blokuj. Tak samo z nadgarstkami, wiesz o co mi chodzi, nie? - zerknął kontrolnie. - Lewa to wiodąca u ciebie? Wtedy prawą podtrzymujesz, dla stabilizacji - instruował dalej. - Plecy proste, ale wiadomo, że nie zawsze tak będzie - parsknął.
Wyciągnął dłoń, by wycelować w czub palców palcem wskazującym.
- Jak celujesz w tym miejscu, masz taki zamiar, to staraj się faktycznie celować niżej - przesunął palec na środek dłoni. - Przy strzale odrzut nieco, powiedzmy, wyciąga i mimowolnie wyżej nabój trafia, więc to takie zapewnienie. Jak chcesz oddać strzał to poniżej celu - dodał i się cofnął. Czekał, aż strzeli.

- Każdemu by się przydało - skwitował krótko.
- Zdziwiłbym się, gdybyś lubiła - przyznał szczerze, po czym odpalił papierosa. No cóż, chwilowo Liluye musiała pozwolić na to, by być traktowaną jak marionetka. Will przecież nie robił tego ze złośliwości, co byłoby całkiem dziwne, gdyby o takie coś go posądzono. Chciał po prostu pokazać Liluye jak najlepiej, żeby było jej też wygodnie. A to, jak faktycznie będzie gdy dojdzie do strzelania - to przecież od niej samej zależy.
A wypowiedzieć się nie mógł. Jazdy konnej nie miał i mieć nie będzie.
- Dobrze - uśmiechnął się, wyraźnie zadowolony z tego. - Szybciej minie ta cała nauka, choć strzelanie nie jest jedyne - zaśmiał się, podchodząc do Liluye i lekko ją kopnął, to lewą kostkę, to prawą; ot, tak wahadłowo stuknął. - Odrobinę szerzej. Też możesz ustawić tak, jakbyś chciała zrobić krok. Jak lewą nogę też masz wiodącą to z przodu, bo wtedy łatwiej będzie ci przy odrzucie stanąć na niej - to powiedziawszy, Will cofnął - w jego przypadku - prawą nogę. - Na tym się zatrzyma, można tak powiedzieć.
Wypuścił dym.
- Jeszcze raz.

- Mógłby postrzelać do psów - mruknął w niezbyt śmiesznym żarcie.
- Nie będę, wybacz - powiedział i zaraz się uśmiechnął. - Następnym razem złapię cię za kostki po prostu i będę siłą przenosić - dodał po chwili, gasząc papierosa i wsunął dłonie w kieszenie spodni.
- Spróbuj - skinął lekko, przyglądając się Liluye, jak celuje w rząd butelek, a potem westchnął, głównie ze zmęczenia.
- Załatw sobie jakieś skórzane rękawiczki - polecił, podchodząc do Oldwood. - W nich później będziesz ćwiczyć, przede wszystkim - poinformował Indiankę i pewnie się ogarnęli, po czym opuścili strzelnicę.

/ztx2

/ początek, 31.08.2013 r., poranek

Obecność Joolsa na strzelnicy nikogo nie powinna dziwić. Reynolds musiał wrócić do formy, wiedząc dobrze, że to trochę potrwa! Spodziewał się tego i w jakimś stopniu nie czuł się z tym za dobrze. Być może było to jakieś rozżalenie, że tak to zaniedbał, aczkolwiek kilkuletnia przerwa sprawiała, że czuł się po prostu... pewniej? Po prostu adrenalina swoje robiła i czuł się jak nowo-narodzony, choć i dla niego to brzmiało idiotycznie.
Impalą zatrzymał się przed strzelnicą, przeszedł na jej teren i przygotował broń. Przed odbezpieczeniem sprawdził magazynek, puścił strzał kontrolny, aby skupić swoje spojrzenie na środkowym rzędzie butelek, by tam skupić serię strzałów.
5 (87), 9/ 6 (97), 6/ 2 (57), 6/ 5 (87), 10/ 3 (67), 2/ 5 (87), 8/ 1 (47), 7/ 6 )97), 6/ 4 )77), 4/ 1 (47), 4/
Spośród dziesięciu wystrzałów to jedynie udało mu się trafić sześć razy. Nie czuł się z tym zbyt komfortowo. Ba, zmiął przekleństwo w ustach, będąc z tego powodu niezadowolonym, aczkolwiek wiedział, że trening czyni mistrza i nie miał zamiaru się poddać, a co.
Przyjrzał się temu rzędowi, a potem przeładował broń. Skupił się na najbliższym rzędzie, aby nie strzelać w jedno i to samo miejsce.
5 (87), 4/ 6 (97), 2/ 1 (47), 7/ 3 (67), 7/ 2 (57), 7/
Przy kolejnej serii, znacznie mniejszej, nie trafił tylko raz. Niby mogłoby to go pocieszyć, no ale to był bliższy rząd. Gdyby, kurka, dalej to było to wtedy byłby powód do cieszenia japiska, a co! Strzelnicę opuścił z wynikiem dziesięciu trafień na piętnaście.

/zt

Zajechał na obrzeża, niemalże od razu kierując się na strzelnicę. Tam ogarnął się, spojrzał na tarczę i ostatecznie wybrał środkowy rząd butelek (z progiem 60). Nieświadom pewnej hipokryzji w starym domu, świadom zawodu ze strony Carmy (choć nie wiedział, czego się spodziewała, że co, że ojciec nie powie Evie?) i świadom tego, że albo lepiej wyjechać, albo zrobić coś innego... zaczął sobie strzelać.

5 (83), 8/ 2 (53), 8/ 3 (63),10/ 5 (83), 5/ 1 (43) 2/ 3 (63), 8/ 1 (43), 5/ 3 (63), 7/ 1 (43), 3/ 5 (83), 10/ 2 (53), 10/ 2 (53), 4/ 4 (73), 10/ 1 (43), 12/ 6 (93), 5/

I po tej serii strzałów miał dziewięć na piętnaście trafień. Może i wynik go nie zadowalał, ale nie miał zamiaru rozpaczać z tegoż powodu. Poprawi na dniach, bo miał zamiar tu jeszcze zawitać, a co.
Pojechał dalej.

/zt

Ebenezer zajechał na strzelnicę, zatrzymując przed nią swoją Impalę. Posiedział chwilę, wyłączył radio i wyciągnął swojego Glocka oraz jeden magazynek, pełen. Wiedział, że będzie musiał dokupić na dniach i o to się postara. Choć pewnie leń go złapie.
Mężczyzna przeszedł na strzelnicę. Początkowo chciał zacząć strzelać do ostatniego rzędu butelek, ale zdecydował, że póki nie ma tej pewności to jeszcze do środkowego zacznie wymierzać. Zresztą, nie będzie wtedy rozpaczał, że mu tak źle idzie, nie?
Reynolds ustawił się odpowiednio przed środkowym rzędem butelek (próg 60), broń przeładował i odbezpieczył, by puścić pierwsze pięć strzałów.
5 (95), 4/ 2 (65), 9/ 2 (65), 10/ 5 (95), 10/ 5 (95) 6/
I był zadowolony, przynajmniej na ten moment. Nie było jakiegoś nietrafienia, więc widać, że ostatnio czas i życie było dla niego łaskawsze. To go cieszyło akurat. Dlatego też ochoczo wziął się za kolejne pięć strzałów.
6 (105) 4/ 4 (85), 7/ 1 (55), 8/ 4 (85), 7/ 6 (105), 3/
Uśmiech na twarzy Joolsa rozjaśnił późny wieczór na strzelnicy. Przez moment można byłoby podejrzewać, że facet był z reklamy Colgate albo wpieprzał pastę do zębów z sodą, by mieć ładny uśmiech. Ten nieco zmalał, gdy przy trzecim wystrzale coś popieprzył, ale zaraz znów wróciła radość, bo skończył klamrowo.
No nic, trzeba strzelać dalej! Ostatnia tura i...
5 (95), 9/ 1 (55), 10/ 5 (95), 6/ 3 (75) 4/ 2 (65), 9/
No i mu się nie podobało, że znowu nie trafił. Może i był zadowolony z pozostałych trafień, ale nie zmieniało to faktu, że Jools oczekiwał samych trafień na ilość naboi, które miał w magazynku. Ostatecznie skończyło się na tym, że było 13/15 trafień w środkowy rząd butelek.
Westchnął cicho i broń zabezpieczył. Potem ruszył do Impali i wyjechał spod strzelnicy gdziekolwiek.

/zt, gdzieś

Raz na jakiś czas trzeba było się pojawić. Will już brał pod uwagę, że nieco częściej musi odwiedzać zarówno strzelnicę, jak i kompleks, skupiając się jednak na tym pierwszym. Będzie to o tyle ciężkie, że niedługo przecież kasyno zostanie otwarte i wtedy tam czeka na niego robota. Póki co, mężczyzna korzystał z niejakiej wolności (bo wolnym był całe życie przecież) i zajechał na strzelnicę.
Tam stanął przed najbliższym rzędem butelek. A co się będzie starał?
5 (88), 9/ 6 (98), 10/ 1 (48), 10/ 2 (58), 9/ 1 (48), 4/ 4 (78), 10/ 3 (68), 8/ 2 (58), 12/ 2 (58), 11/ 5 (88), 2/ 4 (78), 5/ 1 (48), 9/ 6 (98), 8/ 1 (48), 7/ 1 (48), 4

I był zadowolony. No, czternaście trafień na piętnaście, więc jak tu się nie cieszyć w duchu? Niemniej, odrobinę rozleniwiony Parker albo bardziej zajęty myślami, opuścił strzelnicę, by ruszyć gdzie indziej. Taki bizi men z niego był.