Dom Betty Jou

Na szczęście ani jednemu, ani drugiemu nie groziła ta głuchota (lub głupota, jeśli ktoś źle usłyszał!) i Baker nie musiał się powtarzać przy wygłaszaniu swojego pomysłu.
- To mogłoby być dobre - przyznał. - Dla bardziej chcącego zawsze jakiś zapis można zrobić, żeby potem wiedzieć - mruknął, opierając się o blat kuchenny i skrzyżował ramiona na wysokości klatki piersiowej, spoglądając to na Bakera, to na Clausa, to nawet w stronę drzwi.
- Wpaść? - spytał, bo nie bardzo ogarnął, zaraz jednak dodał: - I tak zanim weszłoby to w życie to dziewczyny zdążyłyby ich podczas spotkań o tym poinformować, że tak i tak - wyjaśnił, kiwając lekko głową, niczym piesek samochodowy.

- Trudno byłoby podstawić kogoś nieznajomego - stwierdził, gdy Claus wyjaśnił. W końcu Old Whiskey do największych miast nie należało. Mała dziura, mieścina, w której - wbrew pozorom - wiele się dzieje. - A tak jak Baker mówi, zawsze można to jakoś ogarnąć, do kogo jedziemy - dodał po chwili.
Ułożył dłoń tak, że swobodnie mógł gładzić się po brodzie okraszonej kilkudniowym zarostem.
- Będziesz chciał to jakoś, nie wiem, ogarnąć? Coś, że działalność, by było w jakimś stopniu zalegalizowane czy to ma być po prostu przykrywka, bez jakiejkolwiek rejestracji? - spytał Sue, a zaraz spojrzał z rozbawieniem na Clausa, jednakże jego słów nie skomentował.
- Dobra opcja, faktycznie - powiedział. Co tam, że pewnie więcej papierkowej roboty. Przecież nie dotyczy ona głównie księgowości, więc kto wie... może Will nie będzie musiał się z tym męczyć?
Spojrzał na Clausa i się zaśmiał.
- To chyba wiemy kogo, nie? - rzucił i klepnął Auguste'a w ramię dwukrotnie.

Przytaknął Clausowi.
- No tak, tego też nie możemy wykluczyć. W takich sprawach, z ogonem - spojrzał znacząco. = Trzeba wszystkiego się spodziewać i tyle.
Spojrzał na Bakera i poprawił swój splot na torsie, jeszcze nogi krzyżując lekko.
- Będziesz musiał poćwiczyć swój nowy podpis - zażartował. - Co z tym ranczem wtedy? Bo trudno teraz będzie to ogarnąć - mruknął i zmarszczył lekko brwi. Wątpił, by nikt nie zwrócił uwagi na to, że na ranczu znajduje się taka firma. - Zawsze może mieć dalszy zasięg - dorzucił, mając na myśli, że dana miejscówka niekoniecznie musi znajdywać się w Old Whiskey.
- W to nie wątpię, Claus! - parsknął księgowy. Aż tak nie żartował czy tam szydził z ciemnoskórego. Zwłaszcza, że ten przecież był w wojsku, więc przywalić potrafił. Podobnie jak Baker, toteż Will nie skomentował ich chwilowej rozmówki, bo on to akurat za dobrze się nie prezentował w tej sprawie, bądźmy szczerzy!
- Będziemy musieli resztę poinformować, żeby wszystko ogarnęli i nie było przypału - stwierdził, spoglądając na Sue. Nie był przecież tego pewien czy szef chce od razu mówić, czy najpierw po cichu wszystko załatwić.
Kiwnął do Carmality i z zainteresowaniem rozejrzał się po głównym pomieszczeniu, bo nie wiedział czy Cassie nadal na ganku, czy wyszła po angielsku.

Dobrze, że się zgadzali. Tak to byłoby o wiele, wiele gorzej.
Will kiwnął na słowa Bakera, zastanawiając się.
- Powiedziałbym, że ten magazyn, co ostatnio na licytacjach zgarnąłem, ale to jest klitka, a poza tym już na mnie przepisane - powiedział bardziej do siebie niż do zebranych Świętych. - No tak, tak. Tym bardziej, że im mocniej psa na smyczy trzymasz, tym bardziej będzie się szarpał, chociaż swoje obowiązki muszą znać - zaśmiał się i spojrzał na Carmalitę.
- Musiałaś się z nimi minąć - dodał po słowach Bakera.
Przywitał się z Maro, który do nich przybył i nieco się zdziwił, jak Sue powiedział o Sally. Och, zabrzmiało to tak, jakby Salinas tutaj przyszedł tylko do córki Bakera, no ale tego nie skomentował w jakikolwiek sposób.
Napił się piwa, które skądś wytrzasnąć musiał.

Przyszedł Maro, wyszedł Maro. Szybko poszło.

William pewnie zdążył dopić piwa, chwilę porozmawiać ze Świętymi, pozostawiając Clausowi wyjaśnianie jego córce, co się wydarzyło. Pożegnał jeszcze Sally, pewnie zarzucając, by częściej się pojawiała, także pożegnał się z Bakrem i Clausem.

I wyszedł, kierując się do siebie.

/ zt