Yellow Road

 Przy Yellow Road stoi bar Chaco Taco. Od tej ulicy wychodzą liczne przecznice, przy których stoją rzędy niewielkich domków mieszkalnych. Ta droga także poprowadzi nas do centrum.

- Hej, ja się mogę podzielić. Mogę nawet odstąpić tytuł, by zostać Śpiochem, nie ma problemu, absolutnie - zaśmiał się, unosząc dłonie, jakby to był gest obronny, jakby miał dostać tortillą w ryj, a to było mało prawdopodobne, skoro Walker domagał się Łasucha!
- Niby ta, ale po co się męczyć, skoro i tak potem się przytyje. Na zimę, nie? - zażartował sobie śmiało! Jools się nieznacznie przeciągnął, aby nie wyglądać jak cep, to jeszcze włosy przeczesał, które były nieco niesforne, ale ukochane i tak.
- No nie wiem, ale jak się patrzy na te sofy no to tak dziwne, gdyby spontanicznie stwierdzili, by to brać - uniósł brwi. - No, ja się zwinąłem szybciej nieco, ale i tak jak patrzę to policja już dawno powinna zareagować - przyznał i pokiwał lekko głową, łapiąc się za łokcie.
- No, no, no! - przyznał. Już mógłby powiedzieć, że i dla niego adrenalina później się pojawiła, ale nie był idiotą by paplać. Miał też nadzieję, że Kate nie była idiotką. Spojrzał na Walkera i zaprzeczył ruchem głowy.
- Nie ma mowy. Próbowałem kilka razy usiąść, ale jak coś chciałem to ostatecznie zapłakałem nad tym. Nie dla mnie, by się bawić w to wszystko.

Praca w biurze. Och, niektórzy mogli lubić, ale sam Jools za tym nie przepadał. Na swój sposób był zbyt towarzyski, ażeby siedzieć na tyłku cały czas za biurkiem. Już wolał siedzieć na tyłku przez parę godzin za kierownicą, bo chociaż nie czuł się źle. Mógł otworzyć okno, wysiąść, pogadać z ludźmi i innymi kierowcami. Swoją drogą sama chciałam zrobić z Julka taksówkarza, powiem ci tak szczerze! Ciekawy zawód.
- A tam - machnął ręką. - Lepiej się przyznawać, niż palić głupa, że tak nie jest. Nie pogrążasz się, a i ludzie nie mogą się z ciebie nabijać - powiedział wesoło, przeczuwając, że ma rację. Człowiek, który przyznaje się do swoich wad, może je wykorzystać, a to jest całkiem solidna broń, mechanizm obronny na swój sposób.
Reynolds zmarszczył brwi, zastanawiając się.
- Patrząc na to, że swego czasu człowiek pogrywał w różne Itmany, Grab de Auto V8, obejrzał mnóstwo seriali i filmów to całkiem prawdopodobne to się wydaje, nie? - spojrzał na Scotta. - Układy, nie-układy, jakaś zgodność. Dodatkowa kasa każdemu się przyda - wzruszył ramionami. Powiedziałby, że jest pewien, że to przekupione było, bo z doświadczenia mógł coś takiego założyć.
- Ja? Kierowcą jestem. Bawię się w rozwożenie towarów, przewożenie paru rzeczy w tę i nazad, ale narzekać nie mogę - uśmiechnął się. - A ty?

Jools, mimo świadomości, że wypadałoby odpowiednio ważyć słowa, nie przykładał do tego aż takiej wagi. Jasne, nie mówił wiele rzeczy o sobie, były one wciśnięte między słowami całkiem bzdurnymi i uwagami, których człowiek nie chce słuchać. Najwidoczniej uznał, że mówienie półprawdy jest niekiedy bardziej opłacalne niż kompletnej prawdy czy cholernego kłamstwa. To, co mówił, zależne było od osobiście przez niego nałożonej kwestii prywatności, które sprawy są bardziej intymne, które mniej.
- Nie, wbrew pozorom nie było problemów - zwrócił uwagę. - A trzeba było się wybronić przed starszym bratem, który próbował dopierniczyć, a tu wiesz - psikus - zamachał dłońmi w gestykulacji do rozmowy. Jools swego czasu miał o tyle wygodną osobowość (inaczej tego ubrać w słowa nie potrafiłam), że ludzie jakoś nie czuli się źle w jego towarzystwie. Może nie byli mu zbyt ufni, ale też nie mogli narzekać na to, że jest on osobą cholernie poważną, ciężką w zrozumieniu i marudną. Marudzić może marudził, ale zawsze z uśmiechem i z przymrużeniem oka. Obecność mechanizmu obronnego - no cóż, wychowany przez matkę i dziadka, potem wujka, a potem re-wychowanie przez ojca kilkanaście lat temu. Trochę pomieszać się mogło!
- No to jest akurat przykra sprawa - przyznał i pokręcił głową. - Traci się takie poczucie bezpieczeństwa, nie? - spojrzał na Walkera. - Niby człowiek tutaj normalnie może żyć, a jak przyjdzie co do czego, to wychodzi na to, że problemy są znacznie większe - zaśmiał się. - Zdecydowanie za dużo CSI.
No, Jools przytaknął na słowa o kasie. Każdemu się przyda.
- Nie, dzięki, nie palę - uniósł dłoń, jakby chciał przystopować. - Rzuciłem, ale jasne pal, śmiało - w razie gdyby Scott stwierdził, że lepiej przy Joolsie nie palić, skoro ten rzucił.
- Tu, po Old Whiskey za taksówkarza robisz? - spytał i spojrzał na Impalę. - Muszę przyznać, że masz jedną z lepszych taksówek. Stare auta mają... duszę.

2 (27)

Tak. Jeśli coś jest słabością to - jak wcześniej obaj zauważyli - lepiej to wykorzystać jako siłę, żeby było czymś dodatkowym, skrytą bronią, która pozornie może być najczulszym punktem, a to zmylić też potrafi.
Kilunastokąt niech będzie. Co się będziemy ograniczać.
- No niestety - przyznał. - Paradoks czy jak to cholerstwo się nazywało - mruknął pod nosem, czubkiem buta chwilowo próbując wyrobić wgłębienie w drodze, ale zaraz z tego zrezygnował i przestąpił z nogę na nogę. - Zamieszania są zawsze i wszędzie, mniejsze lub większe. Chyba przestałem na  to zwracać uwagę - powiedział, chociaż kto wie czy nie mial zamiaru powiedzieć, że zwraca jeszcze większą uwagę.
- Kolego, jak ja bym wygrał choć raz w totka - nachylił się ku Walkerowi. - ...to na pewno by mnie tu nie było - zaśmiał się, odsuwając od Scotta i poklepał go po ramieniu.
- Stare auta mają swoją duszę i klasę, jak mówiłem - przyznał, a gdy Scott nie ogarnął o co mu chodzi. - No, gorzej było w tych latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Wiesz, AIDS, te sprawy, to z Meksyku i ogólnie zza granicy sprowadzało się leki, które wówczas u nas nie były dostępne, a często te właśnie auta zdawały się być najlepszym przewoźnikiem i wykorzystywane w tak okropny sposób - wyjaśnił, jakby w ogóle nie przejmował się tym, że przeskoczył ze dwa tematy.
- Nie? - powtórzył. - Mnie się wydaje, że zawsze jest wyjście. Wiadomo, praca swoje robi i inne nieprzyjemności - zaśmiał się. - Ale żeby aż tak dramatycznie to zabrzmiało? - spojrzał na Walkera.

- Wiesz, dużo powiedzieć w tym temacie nie mogę, bo ja sam często jestem poza domem - przyznał. - ...ale można odnieść wrażenie, że coś jest w powietrzu i na pewno nie woń spalin czy gówna - dodał, wskazując w stronę, gdzie jest ranczo. - Bo najbardziej stamtąd smród by cisnął albo za monopolowym - rozłożył ręce.
- Oho, no to się nazywa optymizm i korzystanie z wszelakich możliwości - zaśmiał się. - Ja to nie wiem, co bym właściwie zrobił - odetchnął po chwili. Pewnie jakby była maszyna wskrzeszająca jak w Simsach to by na taką wydał kasę, a tak to albo podrywać, albo kolekcjonować samochody, bo niby co innego. Chyba nie trofea po upojnych nocach z kobietą, no nie?
- No och - przytaknął i nie. Jools nie był jakoś przygaszony. Chyba przyzwyczajony do tego, że ludzie tak czasem reagują na to, co on gada. Na słowa Walkera parsknął głośnym śmiechem. - Nie mogę zaprzeczyć, sam czasem za sobą nie nadążam - powiedział i zaraz spojrzał na Walkera z zainteresowaniem. - No, wolnomyślicielem nigdy nie byłem, więc... Ach, bardziej uważali, że w ogóle nie myślę - skinął po chwili, przypominając sobie, jak to ponad dwadzieścia lat temu tak mu w szkole o tym gadali. Boże, ale on stary był. Aż mu usta wykrzywiły się w lekką podkówkę.
- Te? - przyjrzał się. - Czyli jakie, bo nie za bardzo mogę skojarzyć - zagaił.

- Nie no, serio, wierzę ci, serio - przytaknął. - Po prostu to brzmi tak nieprawdopodobnie, że nie wiem jak zareagować - powiedział ze śmiechem. Fakt w istocie rozbrajający, że człowiek nie wiedział, jak do tego podejść!
Serio. Można o niej pisać godzinami, a i tak pewnie nie wszystko będzie wiadome. Wstyd, bo jestem zbyt ciekawska, by wiedzieć tak mało.
Ebenezer wsłuchał się w to, co Scott miał do powiedzenia. Chwilę to trwało, zanim wszystko uporządkował według własnego widzimisię, ale tak, by móc ogarnąć, co też Walker miał na myśli. Zauważył po wyrazie jego twarzy, że jest zacięty, że determinacja i motywacja, by osiągnąć swój cel, który aż tak jasno nie został przedstawiony Joolsowi, jest silna wystarczająco.
- Wiesz, można by powiedzieć, że trzymaj przyjaciół blisko, ale wrogów jeszcze bliżej - podsumował, z pewną niezręcznością i wsunął palce prawej dłoni w swoje włosy, jeszcze bardziej je roztrzepując, choć jemu to akurat różnic nie robiło. - I co? Masz zamiar zdobyć u kogoś dla nich wrogiego kontakt czy udawać, że z nimi chcesz się bratać? - zapytał, jakby chciał usłyszeć, kto miałby być przyjacielem Walkera. Swoje wnioski mieć mógł, ale wolał usłyszeć niż palnąć jak ostatni idiota.
- Wydaje mi się, że lepiej będzie się napić przy takim temacie - powiedział z nikłym rozbawieniem. Ot, jakby to w czymś miało pomóc.
- ...i przykro mi. To jest najgorsze stracić kogoś cholernie bliskiego - przyznał.

Pewnie Jools jak wróci do siebie to zacznie szukać artykułów o tej dziurze ozonowej. I o innych sprawach, aby mogli potem z Walkerem zgrywać mądrych facetów, hehe.
- Mam wrażenie, że to dość szybko ci się uda, jak się dobrze człowiek rozezna i będzie wiedział, co zaproponować - mruknął i przytaknął, bo prawdę mówił. Tak przynajmniej mu się wydawało w tymże momencie. - A szkoda - zaśmiał się.
Zdążył zauważyć jego zmieszanie i wziął tekturkę.
- Będę pamiętać - zamachał, by schować do swojego portfela, który wcisnął w kieszeń spodni. Fakt, słowa Joolsa były faktycznym współczuciem, bo sam wiedział, jak to jest. Odrobina sentymentu i niezadowolenia pojawiła się w jego tonie, zdradzając jego podejście, choć on sam nieszczególnie z tym się krył. Nie miał czego się wstydzić, a jedynie - żałować.
- Jasne, na razie - machnął ręką i pewnie jak Scott, jego nowa miłość, odjechał to Reynolds skierował się w swoją stronę, tańcząc.

/zt