Biuro koronera i laboratorium

First topic message reminder :

Jest to dość specyficzne i odpychające miejsce, do którego trafić można na dwa sposoby. Pierwszym jest oczywiście zgon i wjazd nogami do przodu, drugi zaś to poczucie obowiązku jakie towarzyszy pracownikom Biura Szeryfa. Frontowe drzwi prowadzą najpierw do niewielkiego biura, gdzie koroner prowadzi ewidencję oraz wystawia odpowiednie dokumenty; stąd można wejść do chłodnej, surowej sali. Na jej wyposażeniu są dwa metalowe stoły, od których odchodzą wysokie lampy z jaskrawym światłem oraz dodatkowe półki, wypełnione najróżniejszymi przyrządami do sekcji zwłok. To tutaj patolodzy, toksykolodzy i chemicy badają przyczynę nagłych, tragicznych śmierci, nie szczędząc sobie czarnego humoru, tak dla nich typowego.
Gdy zakończą swą pracę, do czasu pogrzebu zwłoki przechowują w specjalnych wysuwanych lodówkach, ustawionych naprzeciwko stołów.

Laboratorium
W budynku, w którym znajduje się biuro koronera, zostało wybudowane także laboratorium. Składa się z dwóch pomieszczeń, w których można dokonywać części analiz kryminalistycznych. Nie jest wyposażone w sprzęty najnowszej generacji, tym niemniej wciąż działające. W licznych szafkach pochowane są drobne sprzęty laboratoryjne, szkło, zestawy i odczynniki chemiczne.
W laboratorium przeprowadza się badania biologiczne, chemiczne, daktyloskopijne i traseologiczne. Nie przeprowadza się analiz balistycznych, analiz wypadków drogowych, badań mechano- i fonoskopijnych ani komputerowych. Dowody do badań tego typu muszą być przesyłane do większych laboratoriów!
Pracując tu należy pamiętać o zasadach BHP i odzieży ochronnej, a także wykonywaniu dokładnej dokumentacji ekspertyz.

- Wszystkow porzadku? Źle się czujesz? - zmartwił się, bo Steff przy nim zawsze była jakaś taka żywsza.
Zamknął teczkę i kiwnął głową.
- W takim razie do roboty - z tymi słowami skierował się do prosektorium.
Przygotował się do sekcji i wszedł na salę, gdzie faktycznie leżało już przygotowane ciało. Otworzył jeszcze raz teczkę aby sprawdzić czego mógł się spodziewać i miejsce w którym znaleziono ciało.

Stefania pokręciła głową i wzięła się do uzupełniania kart w bazie komputerowej.
Jonathan mógł się dowiedzieć, że dziewczynę znalazła matka wcześnie rano tego dnia. Samantha leżała w swojej łazience. Policja zakwalifikowała sprawę jako samobójstwo. Była dołączona jej karta zdrowia, z której wynikało, że cierpiała na anemię, która jednak była leczona. Żadnych specjalistycznych wizyt.

Mnożnik na spostrzegawczość, próg 75. Jak więcej, po wstępnych oględzinach ciała nie zauważasz nic nadzwyczajnego; jedynie parę siniaków, które mogły powstać po uderzeniu o podłogę.

Mnożnik na inteligencję, próg 90. Jak więcej, po zbadaniu temperatury ciała wnioskujesz, że zmarła około 5 rano.

71, 87

Hm, samobójstwo... Warto by pobrać krew do badań, co też uczynił.
Jonathan zabrał się za wstępne oględziny i nie znalazł nic rzucającego się w oczy. Kontunuował jednak badanie szukając jednocześnie jakichkolwiek śladów samookaleczania się, co mogło towarzyszyć długotrwałym złym stanom psychicznym. Uczony doświadczeniem postanowił również sprawdzić czy nie ma żadnych śladów wykorzystywania seksualnego. Tak na wszelki wypadek.

143

Nic nie zauważył i badał dalej.

143, druga próba 153

Westchnął i przetarł twarz jakąś szmatką. To na pewno efekt tych zakwasów z wczoraj. Po chwili przerwy wrócił do pracy.
Nic dziwnego, że nie mógł niczego znaleść - nie było żadnych śladów samookaleczania.
Trzeba też sprawdzić dokładną przyczynę i godzinę śmierci.

168 / 87

Piętnastolatka nie była dziewicą i zmarła ok 5 rano. Jonathan przyjrzał się bliżej twarzy dziewczyny. Oczom i ustom. Szukał jakichkolwiek śladów przedawkowania lub zadławienia wymiocinami.

Jon nie zauważył śladów świadczących o zwracaniu zawartości żołądka.
Aby rozwiązać sprawę, konieczna była sekcja. Albo badanie krwi.

Nie było na ciele żadnych zewnętrznych śladów. A więc kroimy.
Przysunął sobie tackę z narzędziami i zaczął rozcinać dziewczynę. Zobaczymy do czego się dokopie.

Mnożnik na inteligencję i logikę, próg 125. Jak więcej, w pierwszej kolejności zajmujesz się żołądkiem i możesz przekazać jego zawartość do analizy.

124 T_T noż...

Jonathanowi zajęło znacznie więcej czasu niż zwykle dogrzebanie się do właściwych miejsc, no i rozwieracz coś się mu zaciął. W końcu otworzył ciało i zabrał się do pracy.

139 / 153 ;_;

Jonathan pobrał wszystkie potrzebne próbki zawartości do późniejszej analizy po czym kontynuował badanie.

Mnożnik na spostrzegawczość i inteligencję, próg 155. Jak więcej, twoją uwagę przykuwa macica.

Jeśli mniej, nic już nie zauważasz i niesiesz pobrane płyny do analizy.

143

Zaszył ciało, opisał metkę i w worku schował je do szuflady. Posprzątał i odkaził stół oraz wszystkie przyrządy. Następnie zabrał się za siebie i gdy już był czysty i doprowadzony do porządku skatalogował i opisał próbki dla Joan do analizy. Krew oraz zawartość żołądka.
Zaniósł wszystko do labu a sam usiadł na jednym z krzeseł i zaczął rozwiązywać sobie swoje ukochane sudoku.

< - biuro szeryfa, 02.05.2013

Wszedł do biura z wielkim kubkiem kawy. Wpierw się wahał, czy powinien, ale po chwili - wkroczył do pokoju patologa.
Zawołał u progu:
- Przepraszam cię, Jonathanie, ze jestem złamasem.

Prawie podskoczył na swoim krześle gdy ktoś gwałtownie otworzył drzwi. Nie był przyzwyczajony do wizyt w prosektorium i jeszcze ktoś krzyczy (znowu!) i go straszy. Normalnie prawie by wypuścił z rąk długopis! A już myślał, że w swojej ostoi skutecznie się schowa przed ludźmi.
Patrzył chwilę na Nathana ogarniając o co mu chodzi.
- Jesteś. I nie masz za co przepraszać. - wzruszył ramionami i popatrzył na podłogę.

Podszedł i postawił kawę przed Jonathanem.
- Muszę. Nie powinieneś oberwać. A opieprz mi się należał - dodał - no wiesz, że nie pomyślałem wcześniej i narobiłem kwasy.
Sam wbił wzrok w swoje niebieskie buty.

Pojawiła sie przed nim gorąca kawa ale jej nie ruszył. 
No fakt, się o sobie nasłuchał od Coopera. Jaki to nie jest "racjonalny" i "opanowany". Może i beszt ale musiał przyznać, że zgodny z prawdą. Zimny, kalkulujący Harper. Zagryzł policzek.
- No chyba. - cisza - Ale nie powinienem był się wtrącać. Nic z tego dobrego nie wyszło i nie mam przecież nic do gadania.

Wzruszył ramionami.
- Nie wiem, może powinieneś? W końcu... hej, ogarnąłeś nie potem. Jakoś
Uśmiechnął się smutno. Podszedł do Harpera; wpierw poklepał go w ramię, a potem objął.
- Dzięki - dodał.

...okej... to jest niezręczne.
Harper odwrócił głowę gdzieś na bok i niezdarnie poklepał go po plecach. 
- No okej. Znaczy, nie sprawy? - bo w sumie nie był pewien.

Odsunął się od Harpera i wyszczerzył zęby jak głupi.
- Dobra! - Klepnął go w ramię - Znaczy... ok, jestem do dupy kolegą, przepraszam. Jak chcesz, to wiesz... nie musimy się kolegować.

Co za tupet ma ten manipulant!
Patrzył przez dłuższą chwilę na Coopera myśląc co odpowiedzieć. W końcu przeniósł wzrok na kubek stygnącej pomału kawy.
- Jesteś. - sięgnął po kawę - A ja nie jestem lepszy - uśmiechnął się kątem ust i szybko je zasłonił przechylając kubek i biorąc łyk.