Biuro szeryfa i areszt

First topic message reminder :

Parterowy budynek z czerwonej cegły mieści w sobie zarówno biuro szeryfa jak i areszt. Wchodząc z głównej ulicy przez podwójne drzwi, stajemy przed zaszkloną recepcją, w której na dyżurce zawsze można spotkać jednego z funkcjonariuszy. Przechodząc korytarzem dalej, trafiamy na dużą salę, zastawioną kilkoma biurkami. To w nim przebywają stróże prawa, gdy akurat nie znajdują się na patrolu, zajmując się papierkową robotą lub przygotowując do wyjścia w teren. Za nimi można zauważyć drzwi prowadzące do gabinetu szeryfa w którym oprócz pokaźnego biurka, głównym wyposażeniem jest długi stół, przy którym toczą się rozmowy odnośnie aktualnych spraw. Z głównego korytarza wejść można także do aresztu, gdzie kilka cel czeka na swych gości.


/ początek

Zaraz za Cooperem wszedłem ja. Oczywiście miałem to co mieć powinienem, nie trzeba było i tłumaczyć co trzeba zabrać, bez paru rzeczy nigdy się nie ruszam. To trze miałem kamizelkę a w dłoni trzymałem strzelbę. Kiwnąłem na powitanie głową.
Po czym zacząłem sprawdzać sprzęt. Zawsze robię to przed akcją.

- W porządku. - oznajmił, jakby już miał ją puścić. Wrócił na swoje krzesło i zasiadł na nim niczym na tronie. - Możesz iść. Chciałbym tez jednak wspomnieć, że utrudnianie śledztwa cytując artykuł 239 Kodeksu Karnego to około 10 tysięcy grzywny lub miesiąc w areszcie. A tymczasem...
Uniósł na nią wzrok.
- I nie radzę wspominać o mojej małej wizycie u was. Będzie twoje słowo przeciwko mojemu, a ja wiem jak zaszkodzić. Zresztą jak zwolnią mnie, nie będę już naprawdę nic miał do stracenia. Pamiętaj o tym. A teraz już spierdalaj mi z oczu.
Spuścił wzrok o otworzył papiery, planując sporządzić raport z przesłuchania jak tylko wyjdzie.

Zmarszczyła brwi, wpatrując się w niego z napięciem. Znów przeszedł ją dreszcz. Przecież ona nic nie utrudniała! Już nawet drgnęły jej usta, jakby chciała powiedzieć to na głos, gdy policjant dodał cos jeszcze.
- Mamy monitoring - palnęła i zaraz tego pożałowała. Zacisnęła usta. Podniosła się z krzesła i podciągnęła obcisłe dżinsy na tyłku.
- Chyba muszę je podpisać - powiedziała po chwili, będąc już przy drzwiach. Oparła się o nie plecami. - To, co powiedziała. Tak?

- A ja mam Berette 92FS. - spiorunował ją wzrokiem. - Jednak teraz nie widzę powiązania.
Przygotował byle jak sprawozdanie, spisując wszystko co powiedziała i dał jej do podpisania.

Aż jej się słabo zrobiło. Czy to było nagrywane? Rozejrzała się po pokoiku w poszukiwaniu kamer. Skurwysyn. Same skurwysyny w tej policji. Stała przy drzwiach, dopóki nie dał jej znać, że skończył pisać. Podeszła do stolika i złożyła podpis. Przy okazji zerknęła na jego dłonie. Wyglądało na to, że poza berettą miał też żonę. Jean uśmiechnęła się pod nosem i wyszła bez słowa.

zt

<--- plac 4.09

Gabrielle doprowadziła Foxxy do biura, nie przejmując się jej groźbami. A bo to ona pierwsza próbowała nastraszyć policjantkę? Jeszcze nikt nie odważył się by spełnić swe obietnice, wiedząc jak się to może skończyć.
Ramirez wsadziła McGyver na dwadzieścia cztery godziny, bez możliwości wcześniejszego wyjścia.
- Miłego.
Rzuciła na odchodne i przeszła do głównej sali. Opadła na krzesło przy swym biurku i przejrzała się w ekranie monitora, poprawiając włosy i zerkając na ranę. Na szczęście było to tylko zadrapanie.

Oj groźby Morgan były bardziej realne. Miała ochotę wykrzyczeć światu, ze ta małpa też jest winna, ale wiedziała, ze to nic nie da. Spokkojnie weszła do aresztu. Była zmęczona i poobijana. Jutro podbite oko bedzie wyglądąło milion razy gorzej w tych warunkach. Położyła się na ławce jak zawsze tutaj to robiła. NAwet przysnęła. Po jakiejś godzinnej drzemce wstała i podeszła do krat.
- Halo? Jest tu kto? - zawołała nie jakoś głośno bo nie miała siły. - Nie chce uciec! - krzyknęła. - chce tylko do toalety. - mrukneła pod nosem, bo jak zawsze wszyscy udawali zapracowanych. Co oni tak robią? Potem sprawe odgrzebują po pół roku.

Gabrielle doprowadziła się do porządku w toalecie i opuściła biuro, zostawiając Morgan w towarzystwie swego grubego, marudnego kolegi. Możliwe, że nie chciało mu się wstawać od krzyżówki, by zaprowadzić aresztowanej do łazienki.

zt

// 05.09.2015, rano
Ona nie była tutaj pierwszy raz. Poprosiła grubego strażnika o pójście do toalety, i jak mu się zachciało ją odprowadzić do łazienki dopiero wtedy był krytyczny moment. W każdym razie 24h nawet szybko i spokojnie minęły. W końcu stanął świt i Morgan wyszła.

/07.09.2013, rano

Po weekendzie jarmarkowym Joan była od wczesnego rana w pracy, ale tym razem bez kaca. Zresztą na festynie prawie jej nie było, tyle, co pokazała się, bo była radną, a skoro była to impreza z inicjatywy Rady Miasta. W biurze szeryfa pojawiła się, bo gdzieś tam w stosie papieru do prokuratury zabrakło jej podpisu. Spojrzała na automat z przerażającą kawą, ale odpuściła ostatnio kawę, alkohol i wszystko. A teraz nękała ją ochota na papierosa, choć mogła na poczekaniu wymienić ich szkodliwy wpływ i następstwa w postaci co najmniej dziesięciu nowotworów. Potarła skronie. Odetchnęła i wyszła przed biuro, gdzie natknęła się na szeryfa, z którym się przywitała.

// 07.09.2013, rano, początek

- Ach, dzień dobry. I gratulacje. Jarmark, jak widać, się udał - wyciągnął dłoń do kobiety by ją uściskać. 
- A co to, już po pracy? - zauważył, poprawiając sobie krótkofalówkę przy pasku. Widać było, ze wychodzi na patrol. Chyba nudziło mu się w biurze.

Uśmiechnęła się: - dziękuję, choć mój wkład to głownie nękanie JTC. Dziwię się, że jeszcze nie mam sprawy o stalking - mogła jeszcze dodać, że może oni tak lubią, ale się powstrzymała.
- Chyba obyło się bez większych incydentów? - Joan widziała, jak szeryf postanowił zostać ostatnim konnym sprawiedliwym.
- Nie do końca - odpowiedziała smętnie. - Żebym jeszcze mogła zamknąć w labie, ale czeka mnie jakieś pomniejsze papierki.
- A pan wiedzę, że też w biurze nie chce siedzieć. Kontrola owieczek czy aby nie za bardzo zapatrzyły się w wilki?

Pokiwał głową.
- Można to tak nazwać. Chyba pora sobie przypomnieć jak to jest być w terenie - widać spodobało mu się pilnowanie tłumów na jarmarku, wiec teraz chętnie wsiadał za kierownicę.
- Ach, a może pojedzie p[ani za mną? Zabije nudę... papierki nie uciekną. Zwali się je na Vincenta - on tak lubił pracę!

Uśmiechnęła się, w innej rzeczywistości pewnie zacytowałby pewnego klasyka (klasyczkę??) "namówiłeś mnie".
- A mogę jechać? - Na pewno istniały przepisy, które tego nie dopuszczały.
- W sumie, w końcu poślubiony pracy, ewentualnie przekupię go tygodniowym zapasem mrożonek.

Uśmiechnął się i poprawił kapelusz.
- Załatwię ci przepustkę konsultanta i kamizelkę - powiedział. Po chwili ją przeprosił i zniknął w biurze na piętnaście minut, by przynieść jej sprzęt.
- Zapraszam - wskazał na radiowóz.

Joan musiała to przyznać, że miała z tego radość prawie jak małe dziecko. Co pewnie znaczyło, że jest niedojrzała i niepoważna, mimo pozorów, które stwarzała.
Odebrała rzeczy od szeryfa i podziękowała. Ubrała kamizelkę.
- Nieźle, postaram się sprawić profesjonalne wrażenie konsultanta.
Wsiadła na miejsce pasażera.
- Gdzie jedziemy na patrol?

Włożył klucze do stacyjki i spojrzał na mapę, którą zawsze miał w schowku. Co tam te dżi pi esy, zabawki dla dzieciaków! On tu ma notatki i prawdziwy papier. O!
- Cóż, ostatnio ktoś zgłaszał zagłuszanie ciszy nocnej w okolicach opuszczonej stacji paliw. Oczywiście, już po fakcie i anonimowo. No to możemy podjechać i zobaczyć, czy ktoś tam znowu się nie włóczy. Ćpunki uwielbiają to miejsce.

Szeryf wolał oldskulowe metody, ale przynajmniej wszystko działało nawet jak zasilanie padało.
- Dobra lokalizacja do picia szczególnie, jak się jest nieletnim - żadnych doświadczeń osobistych w tym stwierdzeniu nie lokowano. Ani odrobiny.
Skinęła głową i ruszyli.
/ztx2 -> opuszczona stacja paliw

/09.09.13 wczesne popołudnie z Viva Maria

Harry po wcześniejszym telefonie do prokuratora pojawił się na komisariacie czekając na pojawienie się kobiety.

- Dzień dobry - przywitał się i poszedł za hipisem... albo metalowcem? Nie ogarniał tych wszystkich długowłosych subkultur.
- Pani prokurator - kiwnął głową kobiecie i uścisnął jej dłoń z uśmiechem - Mam nadzieję, że nie musiała Pani długo czekać.

Cooper usiadł tuż obok pani prokurator i podał jej jakieś teczki. ta podziękowała i wskazała Brightowi miejsce naprzeciwko niej.
- No cóż, płonne te nadzieje. Wiec może nie traćmy czasu. Jak pan zapewne wie, pańscy klienci sa oskarżenie i wszczęcie burdy i strzelaniny w barze w Sugar Hill. Z zebranych dowodów wynika jednoznacznie, że dla dwóch osób miało to skutek śmiertelny... 
Spojrzała na Harry'ego groźnie.
- Chcielibyśmy wnioskować o 10 lat więzienia... - zaczęła - ale... możemy iść na ugodę.

Usiadł i wysłuchał co kobieta miała do powiedzenia.
- Słucham - zachęcił do kontynuowania.

- Kara grzywny za wszczęcie bójki - dokończył za nią Cooper. Pani prokurator spiorunowała go wzrokiem, ale nie skomentowała jego zachowania.
- I kara w zawieszeniu - dodała.

Uniósł brew ale szybko się opamiętał.
- To bardzo szczodre ze strony prokuratury - powiedział nie patrząc ani razu na Coopera, zamiast tego skupiając się na Ford.
- A na jakich warunkach?

- Dozór kuratorski i zakaz wyjazdu ze stanów. To chyba nie jest wiele, prawda? - zauważyła pani Ford. Cooper nie drgnął, ani się nie uśmiechnął, chociaż złości też nie było po nim widać.
Kobieta spojrzała w akta.
- Grzywna 5 tysięcy dolarów dla każdej osoby oskarżonej.