Pokój #6

Pokój małżeński.

Znajdują się w nim szerokie, podwójne łóżko z wysokim, drewnianym zagłówkiem. Po lewej stronie stoi stolik nocny z lampką nocną. Pod ścianą - szafa oraz mała komódka, na której błyszczy niewielkie lusterko. Ściany kamienne, jasne; firanki i kremowe zasłony w oknie są czyste i świeżo uprane. W kącie naprzeciwko znajduje się stolik do kawy ozdobiony niewielkim wazonikiem z kwiatami i dwa, niewielkie fotele.

- Najwidoczniej jeden raz mu nie pomógł w zrozumieniu sytuacji. Dużo tu nie pomożesz - skwitował pokrótce.
Reakcja Liluye była wystarczająco wymowna, by Parker ogarnął, że najwidoczniej dziewczyna buja w obłokach niesamowicie, albo z Williama jest tak doskonały obserwator.
- Cały czas inaczej się zachowuje. Do ciebie czy do mnie lub Clustera. Dziewczyna bo dziewczyna, no ale nie powiesz, że zachowuje się przy tobie tak jak przy najlepszej koleżance - parsknął. - Bo jeśli już to, no wiesz, z bonusem - mrugnął do Indianki.
- Nie, jasne, to zrozumiałe. Po prostu tak wspominam, jeśli będzie szansa.

Księgowy się zaśmiał i łyknął alkoholu.
- Nie ma się co czerwienić. Już na początku ci jedno mówiłem i to się tylko potwierdza - westchnął i uniósł brwi na kolejną informację. - Może dla bezpieczeństwa, fakt.
Pokiwał głową powoli na temat Victora i poprawił się, gotów do wyjścia.
- W razie czego to wiesz gdzie przebywam. Alkoholu i pogawędek nie odmówię - mruknął i zanim skierował się do wyjścia to sam od siebie postanowił przytulić Liluye i - o proszę - obyło się bez jakiegoś cmoknięcia, żeby jej nie dobijać.
Parker wziął to, co jego. Przy czym tym razem i butelkę alkoholu.
- Dzięki, Liluye - powiedział do dziewczyny, życzył dobrej nocy i wyszedł.
O ciut lepszym nastroju.

/zt